Άδωνις: Ο «Μαύρος Καθρέφτης» της Αριστεράς και της κ. Χατζηαντωνίου

Ολομέτωπη είναι η φραστική επίθεση της κ. Ναταλί Χατζηαντωνίου, στο σημερινό podcast της στην «Εφημερίδα των Συντακτών», εναντίον του Άδωνι Γεωργιάδη και της πρόσφατης ομιλίας του μέσω ολογράμματος σε νέους και νέες.

«Εκλογές και νέες τεχνολογίες εμένα με πάνε στη σειρά Black Mirror

(Μαύρος Καθρέφτης) που παίζεται στο Netflix», στη σειρά που  επικεντρώνεται σε σκοτεινά θέματα που εξετάζουν τη σύγχρονη κοινωνία, ιδιαίτερα όσον αφορά τις απρόβλεπτες συνέπειες των νέων τεχνολογιών», όπως υποστηρίζει σήμερα η δημοσιογράφος εντύπων και μέσων, που είτε πρόσκεινται, είτε διάκεινται φιλικά προς τον χώρο της ριζοσπαστικής αριστεράς.

Πράγματι, οι σύγχρονες τεχνολογίες, ιδιαίτερα στους τομείς της ψηφιακής επικοινωνίας και της τεχνητής νοημοσύνης, εγείρουν ορισμένα ερωτήματα ως προς τις συνέπειες που μπορεί να έχουν συγκεκριμένες χρήσεις της. Στον μικρόκοσμο όμως της αριστεράς του ΣΥΡΙΖΑ, ακόμη και η πρωτοποριακή χρήση ενός συγκαιρινού μας μέσου ψηφιακής και πολιτικής επικοινωνίας, όπως είναι το ολόγραμμα, αντιμετωπίζεται ως εξ ορισμού ύποπτη, σκοτεινή, ως εάν να υπηρετεί δόλια πολιτικά συμφέροντα και έκνομες οικονομικές δυνάμεις.

Ουδέν αναληθέστερον αυτού σε ό,τι αφορά την πρόσφατη ομιλία του Άδωνι μέσω ολογράμματος. Γιατί αυτό που έπραξε ο Άδωνις δεν ήταν ο καρπός της συνωμοσίας του «μεγάλου κεφαλαίου», ούτε προϊόν συνεννόησης πανίσχυρων «πολιτικών και μηντιακών ελίτ» που, δήθεν, διαφεντεύουν τις «τύχες αυτού του τόπου».

Κάνοντας χρήση των φωτεινών δυνατοτήτων που προσφέρει το σύστημα των σύγχρονων τεχνολογιών, ο Άδωνις αξιοποίησε την παρότρυνση του φίλου του ιδιοκτήτη της FFP Group («ιδού η διαπλοκή οικονομικών και πολιτικών συμφερόντων!», θα συμπέρανε ήδη ο αλάνθαστος αριστερός τρόπος σκέψης της κ. Χατζηαντωνίου) και προχώρησε στην εκδήλωση με το ολόγραμμα, το οποίο του εξασφάλισε την «παρουσία» σε τρεις διαφορετικούς δήμους του βορείου τομέα: Γαλάτσι, Φιλοθέη, Ψυχικό.

Η εκδήλωση, μάλιστα, πήγε περίφημα, σύμφωνα με τις προδιαγραφές και τους στόχους που είχαν θέσει ο Άδωνις και οι συνεργάτες του. Και αυτό συνέβη, κυρίως επειδή ο υπουργός Ανάπτυξης και Επενδύσεων μίλησε στην γλώσσα που μιλούν οι νέοι άνθρωποι, γιατί προσπάθησε να δει τον κόσμο μέσα από τα δικά τους μάτια, χωρίς να τους υποχρεώσει να ασπαστούν και να υιοθετήσουν τις πολιτικές τους απόψεις. Ο Άδωνις, δηλαδή, απευθύνθηκε και έπεισε τη γενιά Ζ, επειδή εγκατέλειψε τις τεχνολογικές βεβαιότητες και τις επικοινωνιακές ευκολίες και κινήθηκε καλοπροαίρετα προς τους νέους, τις νέες και τα αιτήματά τους.

Το ίδιο έπραξε πριν από λίγα χρόνια ένας ομοιδεάτης της κ. Χατζηαντωνίου και του ΣΥΡΙΖΑ συνολικά, ο Ζαν – Λυκ Μελανσόν, πολιτικός της αριστεράς στη Γαλλία, ο οποίος χρησιμοποίησε το τεχνολογικό επίτευγμα των ολογραμμάτων, το «απομυθοποίησε» στην σκέψη του και επιδοκιμάστηκε και εκλογικά, αδιαφορώντας για τον πολιτικό σάλο που η κίνησή του θα προκαλούσε στους αντιδραστικούς της αριστεράς.

Το ίδιο έπραξε και πράττει και η ΟΝΝΕΔ, η νεολαία της Νέας Δημοκρατίας, που δεν είναι τυχαίο ότι γνωρίζει την αναγνώριση και την επιδοκιμασία στις κάλπες. Η πρωτιά της, εδώ και χρόνια, στις φοιτητικές εκλογές δεν είναι συμπτωματική. Η ΟΝΝΕΔ κοιτάζει προς τα εμπρός, έχει στραμμένο το βλέμμα της στις νέες προκλήσεις και τις νέες δυνατότητες του κοινωνικού κόσμου και του τεχνολογικού ορίζοντα, και αμείβεται για αυτό.

Μια παρότρυνση του Άδωνι προς όσους και όσες κινούνται στον χώρο γύρω από την εγχώρια αριστερά, γύρω από τον ΣΥΡΙΖΑ: να αναζητούμε πρώτα τη θετική, την φωτεινή, την αισιόδοξη όψη των πραγμάτων και των ανθρώπων, πριν επικεντρωθούμε στο γκρίζο, το μίζερο και το θαμπό. Σε άλλη περίπτωση, η ίδια η ζωή μας προσπερνά και ένας ολόκληρος κοινωνικός και πολιτικός χώρος κινδυνεύει να υποστεί αυτό που υφίσταται σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ: διαρκής καθήλωση στην «δεύτερη θέση» των προτιμήσεων των πολιτών, στον δικό τους αλάνθαστο «Μαύρο Καθρέφτη».