Στον απόηχο ενός άχρωμου ντιμπέιτ

Η πολιτικά επίπεδη και νυσταλέα τηλεοπτική παραγωγή ικανοποίησε τα κόμματα αφού οι αρχηγοί τους κατάφεραν να εξέλθουν αλώβητοι, έχοντας εκπληρώσει μια τυπική προεκλογική υποχρέωσή τους.

Στο ντιμπέιτ τα κόμματα επέβαλαν ασφυκτικούς όρους διεξαγωγής, οι πολιτικοί αρχηγοί ακολούθησαν επιμελώς τακτικές αποφυγής των αντιπαραθέσεων και οι δημοσιογράφοι συμμορφώθηκαν πλήρως, ως όφειλαν άλλωστε, στις περιοριστικές οδηγίες της διακομματικής επιτροπής. Το ντιμπέιτ διεκπεραιώθηκε όπως ακριβώς προβλεπόταν από τους εκπροσώπους των κομμάτων και τη μεταξύ τους συμφωνία, αλλά κερδισμένη βγήκε η κομματοκρατορική τηλεοπτική δημοκρατία. Μετά το πέρας της τηλεοπτικής διαδικασίας, πολιτικοί αρχηγοί την κατηγόρησαν ως ασφυκτική, αφού, όμως, την είχαν αποφασίσει και οριοθετήσει ασφυκτικά οι δικοί τους εκπρόσωποι, κοινή συναινέσει.

Και οι δημοσιογράφοι παραπονέθηκαν για το ανελαστικό της διαδικασίας, αφού δεν μπορούσαν να επανέλθουν εάν μια απάντηση δεν τους ικανοποιούσε, ή αν τους δημιουργούσε δημοσιογραφικό ερέθισμα και ενδεχομένως υπέκρυπτε είδηση – όπως π.χ. η φράση του Ανδρουλάκη ότι κάποιοι έπρεπε να πάνε φυλακή. Και δεν είχαν το δικαίωμα, γιατί θα έβγαιναν εκτός πλαισίου, να κάνουν την απλή και μονολεκτική ερώτηση: «Ποιοι;». Ήταν οι ίδιοι που παραπονέθηκαν γιατί η διακομματική απέρριψε το αίτημά τους για μια τελευταία ελεύθερη ερώτηση στον κάθε αρχηγό. Και αφού τους το απέρριψε, επέμειναν στο καταγγελτικό παράπονο, αλλά παρέμειναν στην τελετουργία του «στενού κορσέ».

Η πολιτικά επίπεδη και νυσταλέα τηλεοπτική παραγωγή ικανοποίησε τα κόμματα αφού οι αρχηγοί τους κατάφεραν να εξέλθουν αλώβητοι, έχοντας εκπληρώσει μια τυπική προεκλογική υποχρέωσή τους. Και έμειναν τα κομματικά στελέχη και τα τρολ στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης να δίνουν λυσσασμένες μάχες για να πείσουν ότι ο δικός τους ήταν ο νικητής, ότι ο δικός τους μπόρεσε να κερδίσει τις εντυπώσεις. Ζούμε αναμφίβολα μια αργόσυρτη, νοθρή και αδιάφορη προεκλογική περίοδο και το ντιμπέιτ δεν αποτέλεσε ένα σημείο τομής σε αυτήν την πορεία. Οι περισσότεροι έχουν καταλήξει και περιμένουν την 21 η του μηνός για να εκφράσουν και τυπικά την πολιτική προτίμησή τους.

Κεντρικό ζητούμενο είναι το εάν και πώς θα κινηθεί η «κινούμενη άμμος» των αναποφάσιστων ψηφοφόρων, το στρώμα εκείνο του εκλογικού σώματος, που για πρώτη φορά στην σύγχρονη πολιτική ιστορία κινείται σε τόσο υψηλά ποσοστά, δέκα μόλις ημέρες πριν από τις εκλογές, και το οποίο, αντί να βαίνει μειούμενο, παρουσιάζει αυξητικές τάσεις. Πιθανολογείται ισχυρά, σχεδόν εκλαμβάνεται ως σίγουρο, ότι το κόμμα των αναποφάσιστων θα αποτελέσει την πολύτιμη κυβερνητική εφεδρεία της τελευταίας στιγμής, αλλά κανένας υπεύθυνος πολιτικός αναλυτής δεν παίρνει το ρίσκο να προεξοφλήσει την πορεία αυτή προς κυβερνητική πλειοψηφία και όχι προς την αντιπολίτευση, καθώς αυτή η κάλπη παραμένει πεισματικά βουβή, μυστηριώδης, ανεξιχνίαστη.