Economist: Το λάθος που κάνει η Δύση για την ειρήνη στο Σουδάν

Από τότε που δύο αντίπαλοι στρατοί ξεκίνησαν πόλεμο για την πρωτεύουσα του Σουδάν, υπήρξε ένα τσουνάμι κριτικής στη διπλωματία που χρησιμοποιεί η Δύση στην προσπάθειά της να αποτρέψει τη σύγκρουση. Θα μπορούσε όμως το ίδιο το μοντέλο «επίλυσης συγκρούσεων» που χρησιμοποιείται σε αυτήν την περίπτωση να είναι ελαττωματικό; Η απάντηση είναι θετική.  Πολιτισμικός εθνοκεντρισμός ονομάζεται το εμπόδιο.

Μην μεταχειρίζεστε τους στρατηγούς όπως τους πολιτικούς Οι περίπλοκες αιτίες των πολέμων στα δύο Σουδάν χρονολογούνται δεκαετίες, αν όχι αιώνες. Οι άνδρες που επιλέγουν να σφάξουν τους συμπατριώτες τους είναι πιο άμεσα υπεύθυνοι.  

Ωστόσο, από τότε που δύο αντίπαλοι στρατοί άρχισαν να πολεμούν για το Χαρτούμ, την πρωτεύουσα του Σουδάν, στις 15 Απριλίου υπήρξε ένα τσουνάμι κριτικής για τη διπλωματία που χρησιμοποιούσαν η Δύση και οι περιφερειακές κυβερνήσεις στην αποτυχημένη προσπάθειά τους να αποτρέψουν τη σύγκρουση. Πολλά από αυτά ήταν αυτοκαταγγελία, με διπλωμάτες και πρώην αξιωματούχους να αγωνιούν για λάθη και αν θα μπορούσαν να είχαν κάνει τα πράγματα διαφορετικά.

Αλλά υπάρχει η αίσθηση ότι το ίδιο υπόδειγμα, το ίδιο μοντέλο «επίλυσης συγκρούσεων», που χρησιμοποιειται ευρέως σε τέτοιες περιπτώσεις είναι ελαττωματικό. Εάν αυτά τα λάθη δεν αντιμετωπιστούν, οι τελευταίες προσπάθειες να φιμώσουν τα όπλα στο Σουδάν, που ξεκίνησαν στη Σαουδική Αραβία στις 6 Μαΐου, είναι καταδικασμένες.

Επικεφαλής του πραξικοπήματος ήταν ο στρατηγός Abdel Fattah al-Burhan, αρχηγός των Σουδανικών Ενόπλων Δυνάμεων, και ο Muhammad Hamdan Dagalo (περισσότερο γνωστός ως Χεμέντι), ο οποίος ηγήθηκε μιας παραστρατιωτικής ομάδας που έγινε πολιτοφυλακή γνωστή ως Δυνάμεις Ταχείας Υποστήριξης.

Διεθνείς οργανισμοί όπως η Αφρικανική Ένωση και τα Ηνωμένα Έθνη, ζήτησαν να επιστρέψει ο διάλογος μεταξύ των αντιμαχόμενων μερών. Ωστόσο, η τρέχουσα κατάσταση κατέστησε σαφές ότι οι εξωτερικά διευκολυνόμενοι διάλογοι ήταν αναποτελεσματικοί ως προς την απάντηση στις πολιτικές προκλήσεις του Σουδάν. Εάν οι διεθνείς οργανισμοί που ισχυρίζονται ότι έχουν επενδύσει στην προοπτική ενός ειρηνικού και δημοκρατικού Σουδάν ελπίζουν να συμβάλουν θετικά στον τερματισμό της κρίσης, τότε είναι απαραίτητο να σκεφτούμε πέρα ​​από έτοιμες λύσεις που έχουν αποδειχθεί αναποτελεσματικές.

Το λάθος λοιπόν που διαπράττει η Δύση στο Σουδάν, είναι ότι επιμένει στην ίδια λύση απέναντι σε διαφορετικό πρόβλημα. Οι Δυτικοί πέσαμε θύματα του πολιτισμικού εθνοκεντρισμού μας: στην αντιμετώπιση ενός αφρικανικού προβλήματος χρησιμοποιήσαμε αυστηρά δυτικές μεθόδους.