«Ένα μήνα μετά την γέννα μου ξαναήρθε αυτή η μαυρίλα και κάθε μέρα μετά τις 15:00 το μεσημέρι κάτι με έπιανε. Ξεκίνησε στους 6 μήνες αγωγή για να καταφέρω να το ξεπεράσω. Τον θηλασμό τον σταμάτησα όταν έπαθα κάτι το οποίο δεν έχω πει μέχρι και σήμερα. Έπαθα πάρεση φωνητικών χορδών και δεν μπορούσα να μιλήσω», εξομολογείτε η Νικολέττα Ράλλη.
Νικολέττα Ράλλη: «Κατά τη διάρκεια της γέννας, ένιωσα ότι σβήνω, χάνομαι και δεν σταματούσα να κλαίω»
«Δεν σταμάτησε να κλαίω και να λέω “γιατί θεέ μου;”. Δεν υπήρχε λογική, δεν ήθελα να πάω σπίτι φοβόμουν. Φοβόμουν ότι αν πάω σπίτι θα γίνει κάτι πολύ κακό», αναφέρει η Νικολέττα Ραλλή.