Έξαρση του τουρκικού εθνικισμού και ελληνικές εκλογές

Διαχρονικά η Ελλάδα πρέπει να βρίσκεται σε εγρήγορση λόγω των μόνιμων εθνικών απειλών που αντιμετωπίζει. Η κυβερνητική αστάθεια και η εν γένει πολιτική ρευστότητα συνιστούν περιττή πολυτέλεια για την χώρα μας, δεδομένου μάλιστα ότι στη γειτονική Τουρκία η επεκτατική ρητορική έχει ενταθεί για προεκλογικούς λόγους.

Ανεξάρτητα από το ποιος θα εκλεγεί τελικά πρόεδρος, ο τουρκικός αναθεωρητισμός και επεκτατισμός θα συνεχίσουν να αποτελούν μόνιμα και δομικά στοιχεία του πολιτικού συστήματος. Η ιμπεριαλιστική ρητορική έχει ενταθεί υπέρμετρα ανάμεσα στα δύο στρατόπεδα των υποψηφίων προέδρων – του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και του Κεμάλ Κιλιτστντάρογλου.

Ο κοινός υποψήφιος της αντιπολίτευσης έφθασε να υποστηρίξει πως στοχεύει να εκδιώξει το σύνολο των προσφύγων από την Τουρκία, αν εκλεγεί. Με αυτόν τον τρόπο στοιχίζεται στην «γραμμή» του Ερντογάν, για τον οποίον όλοι οι Σύριοι πρόσφυγες πρέπει να επαναπροωθηθούν στην Τουρκία.

Παράλληλα, ο Τζιχάτ Γιαιτζί ανανεώνει και επανατροφοδοτεί την εθνικιστική λογική του δόγματος της «Γαλάζιας Πατρίδας», του οποίου είναι θεωρητικός θεμελιωτής, ενώ ο Τούρκος υπουργός των Εσωτερικών Σουλεϊμάν Σοϊλού επανέλαβε το παλαιό επιχείρημα περί δήθεν εκπαίδευση των Κούρδων μαχητών στην χώρα μας. Σύμφωνα με τον Σοϊλού, οι Κούρδοι που φιλοξενούνται στις εγκαταστάσεις του Λαυρίου,   είχαν λάβει εντολή να μπουν στην Τουρκία και να προκαλέσουν ταραχή και επεισόδια, εάν ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν εξασφάλιζε την επανεκλογή του από τον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών.

Αυτή η έξαρση της εθνικιστικής ρητορικής γίνεται προεκλογικά, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ο τουρκικός εθνικισμός θα πάψει να κυριαρχεί μετά και τον δεύτερο γύρο των εκλογών.

Το μεταναστευτικό ζήτημα ήταν ζωτικής σημασίας για την πατρίδα μας, αφού είχε ενταχθεί στο πολεμικό οπλοστάσιο της Τουρκίας, προτού εισέλθουν λάβουν ενεργητικά μέρος στο παιχνίδι οι εθνικιστές, οι οποίοι τηρούν διαχρονικά έντονα αντιμεταναστευτική δράση.  Έτσι, όταν ένας Τούρκος πολιτικός ή αξιωματούχος δεσμεύεται για επαναπροώθηση και απομάκρυνση, θα πρέπει να έχουμε υπ’ όψη ότι η Συρία δεν είναι ο μόνος τόπος υποδοχής των απομακρυσμένων μεταναστών, ανεξάρτητα από το εάν εγχώριοι ανθρωπιστές, με ευγενή αισθήματα, θα εκφράζουν αναρωτήσεις για τον φράχτη στον ποταμό Έβρο.