Ο Δημήτρης Πέλκας, φεύγοντας απ’ τον ΠΑΟΚ, πήρε μαζί του συναίσθημα. Αγάπη. Δάκρυ. Όταν ήρθε εκείνη η δύσκολη ώρα του «αντίο» πήρε μαζί του (πρωτίστως) εκτίμηση. Παραδοχή. Αναγνώριση. Μεγάλωσε μέσα στην Τούμπα. Έγινε ένα με τον ΠΑΟΚ. Έκανε υπομονή, πήρε τις ευκαιρίες του, κέρδισε την εμπιστοσύνη των προπονητών και των συμπαικτών του, φόρεσε ακόμα και το περιβραχιόνιο της ομάδας!
Ο «Δικέφαλος» για τον Δημήτρη Πέλκα θα είναι η οικογένεια του. «Είμαι από τα 13 μου στην ομάδα και είμαι 26. Τη μισή μου ζωή ρε φίλε, τη μισή μου ζωή…», έγραψε πριν από τρία χρόνια στο αποχαιρετιστήριο μήνυμά του. Άνοιξε την πόρτα της εξόδου, έφυγε στο εξωτερικό γιατί το κλίμα δεν τον σήκωνε άλλο, γνωρίζοντας ότι κάποια μέρα μπορεί και να γυρίσει.
Δεν γνωρίζω αν πλησιάζει αυτή η μέρα για το πιτσιρίκι από τα Γιαννιτσά, που έκανε δειλά-δειλά τα πρώτα του βήματα στην Τούμπα πριν από δεκαπέντε χρόνια, φόρεσε την «ασπρόμαυρη» φανέλα σε 201 επίσημους αγώνες, χάρηκε, έκλαψε, πιέστηκε, αδικήθηκε, όπως συμβαίνει μ’ όλους, κέρδισε «κούπες», μα το κυριότερο είναι πως κέρδισε ανθρώπους.
Ο Πέλκας, όμως, να το επαναλάβουμε, δεν είναι παιδάριο πια. Είναι 30, οσονούπω, ετών. Εφτασε ο καιρός για τις σημαντικές αποφάσεις του. Και οι επιλογές είναι, ολότελα, δικές του. Γιατί, απλούστατα, πρόκειται για τη δική του ζωή.
Στα σχεδόν οκτώ χρόνια επαγγελματικής καριέρας στην Τούμπα υπήρξαν ουκ ολίγες στιγμές που «σημάδεψαν» την καριέρα του. Ευχάριστες και δυσάρεστες, μα πάνω απ’ όλα δυνατές στιγμές.
![](data:image/svg+xml;charset=utf-8,<svg height="800" width="1200" xmlns="http://www.w3.org/2000/svg" version="1.1"/>)
Ο ντόρος και ο θόρυβος γύρω από το όνομά του, κάποιες φορές λειτούργησε αρνητικά, ωστόσο δεν το έβαλε κάτω, συνέχισε να δουλεύει σκληρά, έχοντας στο μυαλό του να πετύχει όσα ονειρευόταν από μικρό παιδί.
Στις 19 Φεβρουαρίου του 2017 γονάτισε μπροστά στη «θύρα 4» και έκλαψε συνειδητοποιώντας, ότι έχει σκοράρει όντας αρχηγός του ΠΑΟΚ στο 4-0 επί της Βέροιας.
Ένα μήνα αργότερα στήθηκε στο «εκτελεστικό απόσπασμα» για τον άσεμνο τρόπο με τον οποίο πανηγύρισε το νικητήριο γκολ κόντρα στον Πανιώνιο κι ένα «like» στα social media του κόστισαν 15.000 ευρώ, μα πάνω απ’ όλα έντονη κριτική.
Δεν έμεινε εκεί. Προχώρησε. Εκείνη η χρονιά ήταν η πρώτη, ουσιαστικά, στην οποία βγήκε μπροστά αποκτώντας πρωταγωνιστικό ρόλο. Απέναντι στον Παναθηναϊκό, με μια εκπληκτική εκτέλεση φάουλ άνοιξε το δρόμο για την πρόκριση στον τελικό του κυπέλλου Ελλάδας. Στο Πανθεσσαλικό κόντρα στην ΑΕΚ πανηγύρισε τον πρώτο τίτλο.
«Ο τελικός του 2017 ήταν ιδιαίτερος διότι ήταν ο πρώτος μου», θυμάται σήμερα. «Είναι πολύ ωραίο να μπαίνεις σε ένα γήπεδο με κόσμο και των δυο ομάδων και είναι κρίμα που σήμερα μοιάζει πολυτέλεια. Δεν το κρύβω ότι όλοι μας είχαμε άγχος, αλλά και αγωνία, λόγω των όσων είχαν γίνει πριν το ματς», ομολογεί μιλώντας στο Gazzetta και γυρίζοντας το χρόνο έξι χρόνια πίσω.
Η συνέχεια ήταν ακόμη πιο συναρπαστική και έντονη για τον Έλληνα διεθνή μεσοεπιθετικό. Γκολ και στον «τελικό της εκδίκησης» το 2018. Ασίστ στον τελικό του 2019 και δάκρυα χαράς όταν ως αρχηγός σήκωσε πρώτος την κούπα στον ουρανό του ΟΑΚΑ.
«Το ’18 και το ’19 μπήκαμε με αίσθηση του φαβορί»
Τι έχει κρατήσει στο πίσω μέρος του μυαλού του από εκείνα τα «back to back» ραντεβού με την Ένωση; «Οι τελικοί του ’18 και του ’19 είναι ιδιαίτεροι για μένα διότι ήμουν βασικός και ένιωσα πρωταγωνιστής και στους δυο. Στον έναν ήρθε το γκολ στο φινάλε και στον άλλον είχα την ασίστ για το γκολ της νίκης. Και σε αυτά τα δυο ματς μπήκαμε με την αίσθηση του φαβορί. Πιστεύαμε πολύ στους εαυτούς μας και στην ομάδα. Μπήκαμε για να κερδίσουμε να πάρουμε το τρόπαιο και να φύγουμε»!
Κι όμως, ακόμη κι αυτό το όνειρο, το να σηκώσει με το περιβραχιόνιο του αρχηγού στο μπράτσο δύο κούπες παραλίγο να μην το ζήσει! Βλέπετε, το φλερτ του με τη Φενέρμπαχτσε δεν ήταν καινούργιο, ούτε προέκυψε τις τελευταίες ώρες των μεταγραφών του 2020. Περασμένα, ξεχασμένα…
«Μικρέ, είναι η σειρά σου να το σηκώσεις…»
Στον τελικό του 2019 μπήκε στο γήπεδο φορώντας το περιβραχιόνιο του αρχηγού, με τον Αντρέ Βιεϊρίνια να έχει τεθεί νοκ άουτ (χιαστοί) και τον Στέλιο Μαλεζά να μένει στον πάγκο. Δεν περίμενε ότι θα είναι αυτός που θα σήκωνε πρώτος απ’ όλους την «κούπα» στον Αττικό ουρανό.
«Μικρέ, είναι η σειρά σου», του έγραψε πριν από την σέντρα ο Αντρέ και μαζί του συμφώνησε και ο «Μάλε». Ο Δημήτρης δεν το ξεχνάει, όπως δεν ξεχνάει και την ταραχή που είχε προτού ο Βαγγέλης Γραμμένος του παραδώσει το τρόπαιο. Γι’ αυτό και έχει μείνει στην ιστορία η σκηνή με τον Πέλκα να προσπαθεί εναγωνίως να ξεμπλέξει το μετάλλιο του νικητή από το λαιμό του. Αποτέλεσμα; Να… φάει το μετάλλιο στο πρόσωπο!
«Δεν έβλεπα μπροστά μου από τη χαρά και την τρέλα που είχα, μετά δεν έβλεπα μπροστά μου κυριολεκτικά», θυμάται ακόμη και σήμερα.
Μιας και η κουβέντα έφτασε στο σήμερα, τι μπορεί να μετρήσει περισσότερο και προς τα που γέρνει η πλάστιγγα;
«Κοιτάξτε, αυτός είναι ο τρίτος τελικός ανάμεσα στον ΠΑΟΚ και την ΑΕΚ στον οποίο η μια από τις δυο ομάδες έχει πάρει το πρωτάθλημα. Παίζει κι αυτό το ρόλο του στο… pre game του τελικού. Όταν όμως σφυρίξει ο διαιτητής είναι μια άλλη συζήτηση, πολύ διαφορετική», εξηγεί ο 29χρονος Έλληνας διεθνής μεσοεπιθετικός, που έχει συνδέσει το όνομά του με το «άσπρο και το μαύρο», άρα έχει μια προτίμηση για το ποια ομάδα θέλει να είναι η νικήτρια στο τέλος της βραδιάς.
«Το θέμα για τον ΠΑΟΚ είναι να αφήσει πίσω του ό,τι συνέβη μέχρι τώρα στο πρωτάθλημα, διότι στο φινάλε άφησε μια πικρία στον κόσμο του. Πρέπει να μπει αποφασισμένος για να πάρει το κύπελλο. Αυτός είναι ο μοναδικός δρόμος».
Πηγή: gazzetta.gr