Όπως προκύπτει, όμως, από το κείμενο των δημοσιονομικών κατευθύνσεων, που συνόδευσε την αξιολόγηση κάθε Προγράμματος Σταθερότητας, το ελληνικό σχέδιο είναι πιο φιλόδοξο από τις απαιτήσεις των Βρυξελλών, παρά την ενσωμάτωση των προβλέψεων για το νέο Μισθολόγιο στο Δημόσιο.
Στην αμέσως επόμενη παράγραφο αναγνωρίζει, όμως, ότι το ελληνικό πλάνο είναι πιο… προχωρημένο: “Υποθέτοντας ότι οι πολιτικές θα μείνουν αμετάβλητες, η εαρινή πρόβλεψη της Επιτροπής για το 2023 προβλέπει ότι οι “καθαρές” εθνικά χρηματοδοτούμενες πρωτογενείς δαπάνες θα αυξηθούν κατά 0,7% το 2024, ποσοστό χαμηλότερο από το συνιστώμενο ρυθμό ανάπτυξης”.
![](data:image/svg+xml;charset=utf-8,<svg height="480" width="768" xmlns="http://www.w3.org/2000/svg" version="1.1"/>)
Όσον αφορά στις δαπάνες για ενεργειακά μέτρα στήριξης, η σύσταση σε όλες τις κυβερνήσεις, της ελληνικής μη εξαιρουμένης, είναι ότι θα πρέπει να καταργηθούν ως το τέλος του έτους. Από εκεί και πέρα, αν κριθεί αναγκαίο λόγω εξελίξεων στο ενεργειακό, θα πρέπει να ληφθούν μέτρα στήριξης απολύτως στοχευμένα στους ευάλωτους και τις επιχειρήσεις, αλλά με ανεκτό δημοσιονομικό κόστος.
Η μεγάλη εικόνα, όπως αποτυπώνεται στην “ακτινογραφία” της Κομισιόν, είναι ότι η μισή Ευρώπη, δηλαδή 14 χώρες, βρίσκονται σε “βαθιά” ελλείμματα. Μεταξύ αυτών, η Γερμανία, η Γαλλία, η Ισπανία, η Ιταλία. Την ίδια στιγμή, οι Βρυξέλλες σημειώνουν ότι στην Ελλάδα καταγράφεται στέρεη ανάκαμψη της οικονομίας, με αποτέλεσμα να έχουμε επιστρέψει σε πρωτογενή πλεονάσματα ένα χρόνο νωρίτερα. Στα θετικά της αξιολόγησης συμπεριλαμβάνεται η περαιτέρω μείωση των “κόκκινων” δανείων- αν και παραμένουν πάνω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο- καθώς και η υποχώρηση των χρόνιων διαρθρωτικών αδυναμιών μας.