21 Μαΐου: Νίκη του ορθολογισμού

Ο Σύριζα υποτίμησε στις πρόσφατες εκλογές την δύναμη που διαθέτει κάθε άνθρωπος, κάθε άτομο, να εμπιστευθεί την ορθολογική κρίση του, αντί να αφεθεί σε ανούσια πολιτικά πάθη.

Μόνο με τη βοήθεια της ψυχολογίας είναι πιθανόν να εξηγηθούν όλα όσα έγιναν πριν από τις εκλογές αναφορικά με την οικονομική κατάσταση της χώρας μας.  Το πώς γινόταν το άσπρο μαύρο. Και όποιος υποστήριζε το άσπρο δεχόταν «βρώμικες» επιθέσεις προκειμένου να «πειστεί» και να υποστηρίζει και αυτός το μαύρο. Έτσι λειτούργησε η προπαγανδιστική μηχανική του Σύριζα, η οποία εδραζόταν στην αγελαία ψυχολογία. Ψυχολογικά παραδείγματα έχουν δείξει ότι ενώ ένας άνθρωπος όταν δρα μεμονωμένα δίνει τις ορθές απαντήσεις σε ερωτήματα που άπτονται της στοιχειώδους παρατηρητικότητας, όταν εισέλθει σε μία ομάδα ανθρώπων, οι οποίοι δίνουν εσκεμμένα λάθος απαντήσεις, τότε παρουσιάζει την τάση να ακολουθεί τους ομαδικούς προσανατολισμούς και να δίνει λανθασμένες απαντήσεις.

Με αυτόν τον τρόπο είχαν βομβαρδιστεί οι συνειδήσεις των πολιτών, καθ’ όλη την διάρκεια της τετραετίας 2019 – 2023, ότι ο μισθός τους δεν επαρκεί παρά για τις πρώτες είκοσι ημέρες του μήνα και ότι οι τράπεζες θα τους έπαιρναν τα σπίτια για οφειλή κάποιων χιλιάδων ευρώ.

Η απόσταση από την πραγματικότητα ήταν όμως πραγματικά μεγάλη. Το χρήμα που κυκλοφορούσε και κυκλοφορεί δεν αιτιολογείται από την άνθηση της οικονομίας, είναι ακόμα περισσότερο. Είναι τόσο πολύ, που επαρκεί για να διατηρείται η κατανάλωση σε περιβάλλον πραγματικής ακρίβειας σε υψηλά επίπεδα, ενώ περίσσευαν και πολλά χρήματα για αποταμίευση (άνω των 50 δισ. επιπλέον στις τράπεζες).

Βέβαια, δεν είναι το σύνολο των συνανθρώπων μας που έκαναν τις ορθές οικονομικές επιλογές ή που ήταν τυχεροί σε όλες τις αποφάσεις τους. Απεναντίας, δεν είναι και λίγοι οι συμπολίτες μας, οι οποίοι, από άποψη οικονομική, δεν πήγαν πολύ καλά, είτε σε σύγκριση  με την προηγούμενη τετραετία, είτε συγκριτικά με την προηγούμενη δεκαετία συνολικά. Τούτο όμως δεν σημαίνει ότι η σαφής πλειοψηφία του πληθυσμού κινήθηκε με ορθολογισμό, εύνοια της τύχης και οικονομική αποτελεσματικότητα. Και ένα από τα βασικά καθήκοντα αυτών που θα κυβερνήσουν τον τόπο την νέα τετραετία, είναι η αποκατάσταση της ισορροπίας αυτής, μεθοδικά και βήμα – βήμα.

Εντούτοις, τη γενική κατεύθυνση, την οποία θα ακολουθήσει μία χώρα, την αποφασίζουν οι πολλοί στις δημοκρατίες μας. Όπως σωστά ο ΣΥΡΙΖΑ είχε διαγνώσει (και ενδεχομένως είχε υποδαυλίσει) την οργή της μεγαλύτερης μερίδας των πολιτών το 2015 κερδίζοντας τις εκλογές, έτσι έχασε τώρα την πραγματική κατάσταση των πολλών. Με βάση την δυναμική που είχε διαμορφωθεί πριν από οκτώ χρόνια, προσπαθούσε να «ποδηγετήσει» τους προσανατολισμούς της κοινής γνώμης, με την ελπίδα να οδηγηθεί σε εκλογική «απόσβεση» των κόπων του. Σε αυτό ακριβώς το σημείο, στην κάλπη δηλαδή, ο Σύριζα είδα τους σχεδιασμούς του να γκρεμίζονται σαν τραπουλόχαρτα, γιατί εκεί επικρατεί η πραγματική κατάσταση, όχι αυτή που παραποιήθηκε επικοινωνιακά και εν πολλοίς προπαγανδιστικά.

Ακριβώς αυτό όμως που δεν μπορούσε να ελέγξει ο ΣΥΡΙΖΑ, γι’ αυτό και έχασε, ήταν το πώς θα λειτουργούσε ένα άτομο, σκεπτόμενο ορθολογικά, μόνο του μπροστά στην κάλπη. Επάνω από την κάλπη ο ψηφοφόρος στηρίχθηκε στις δικές του πραγματικές γνώσεις που άντλησε από την αντικειμενική πραγματικότητα και όχι σε εκείνες που προσπάθησε να του επιβάλει δόλια ένας ορισμένος περίγυρος…