Μήνυμα της κάλπης

Είναι σαφές ότι οι Έλληνες ψηφοφόροι αποφάνθηκαν την Κυριακή και μάλιστα, με τρόπο ξεκάθαρο, που δεν επιδέχεται ιδιαίτερες αμφισβητήσεις, ούτε αφήνει πολλά περιθώρια για παρερμηνείες. Ψήφισαν μαζικά υπέρ του Κυριάκου Μητσοτάκη και των συνδυασμών της Νέας Δημοκρατίας. Την ίδια επιλογή έκαναν και οι υπάλληλοι, δημόσιοι και ιδιωτικοί. Το ίδιο έκανε και ο αγροτικός κόσμος. Όπως και οι άνεργοι. Όπως και οι πιο λαϊκές συνοικίες. Όπως και ο κόσμος της ιδιωτικής επιχειρηματικότητας, ο οποίος απαξιώνεται αδιάκριτα σαν δήθεν ανάλγητο και αδίστακτο. Όπως και η γενιά Z. Όπως όλοι οι ψηφοφόροι.

Η αριστερά ηττήθηκε. Ίσως όχι το σύνολο των πολιτικών ιδεών της. Όμως σίγουρα ηττήθηκε η προγραμματική της ασάφεια. Και μάλιστα κατά κράτος, έτσι που οι ιστορικοί του μέλλοντος σίγουρα θα έχουν να αντλήσουν σημαντικά συμπεράσματα από το εκλογικό αποτέλεσμα.

Και δεν είναι μόνον η συντριπτική διαφορά από την πρώτη Νέα Δημοκρατία. Είναι τα όρια μιας επιλογής που έχει γίνει από το μακρινό 1974 και που φαίνεται ότι έκανε τον ιστορικό και πολιτικό της κύκλο.

Δεν είναι η διαφορά των 20 ποσοστιαίων μονάδων. Είναι η επιλογή που κατά την ταπεινή μου γνώμη, δείχνει και αποδεικνύει πολλά περισσότερα από τις εκλογικές διαφορές. Είναι μια επιλογή που ολοκληρώνει ένα μεγάλο πολιτικό κύκλο που ξεκίνησε το 1974.

Οι ανάγκες της κοινωνίας είναι μάλλον διαφορετικές από τις ανάγκες που σχεδιάζονται εντός των στενών κομματικών τειχών. Οι αλλαγές στα κόμματα είναι πραγματικά επιβεβλημένες. Οι παρελθοντικές διαχωριστικές γραμμές δεν έχουν πια αντίκρισμα αλήθειας στις σημερινές πραγματικότητες. Δεν συμβαδίζουν με τις προτεραιότητες των καιρών και τις βαθύτερες ανάγκες του εκλογικού σώματος, το οποίο ζητά μια διαφορετική χώρα. Μια χώρα σύγχρονη, προοδευτική, εκσυγχρονιστική, μεταρρυθμιστική.

Και αυτό δεν είναι αξιόμεμπτο. Βεβαίως και είναι απαραίτητο να τεθούν οι βάσεις για την επόμενη ημέρα. Να αναθεωρηθεί ο καταστατικός χάρτης του τόπου, που σε αρκετές διατάξεις του είναι πραγματικά παρωχημένος και αναχρονιστικός. Βεβαίως και οι λειτουργοί της δικαστικής εξουσίας να μπορούν να αναδεικνύουν αυτοδύναμα την ηγεσία τους. Βεβαίως και πρέπει να κάνουμε γενναίες επιλογές που θα εγγυώνται την περιβαλλοντική μας προοπτική.

Όπως και η επιλογή για την αποδόμηση του κράτους των πελατειακών δικτύων. Γενναίες μεταρρυθμίσεις και στις εργασιακές σχέσεις για την διαφύλαξη του βασικού μισθού και την περαιτέρω προάσπιση της μητρότητας. Γιατί ζούμε σε μια κοινωνία που γερνά με δραματικά γοργούς ρυθμούς. Και τα παιδιά μας κινδυνεύουν να ζουν μόνο στο εξωτερικό και να επιστρέφουν στα πάτρια εδάφη μόνον για διακοπές.

Φυσικά και απαιτείται η εγρήγορση όλων των πολιτών και κομματικών σχηματισμών για ζητήματα που άπτονται της διαφθοράς. Δεν τελειώνουν όλα σε μια εκλογική διαδικασία. Μα η επόμενη ημέρα είναι πια διαφορετική. Και στην πολιτική σκηνή και στην κοινωνία.