Οι συνήθειες του ηγεμόνα επιστρέφουν

Το θέμα της αποτίμησης της βαριάς εκλογικής ήττας αποτέλεσε μία θαυμάσια ευκαιρία για τον Αλέξη Τσίπρα να ξαναβρεί τον προεκλογικό εαυτό του, τον «παλαιό καλό εαυτό του». Ο πρόεδρος του Σύριζα χειρίστηκε το κρίσιμο αυτό ζήτημα με τρόπο που σηματοδότησε ότι αυτός είναι ο αδιαφιλονίκητος αρχηγός του κόμματος, χωρίς ουσιαστικούς περιορισμούς και δεσμεύσεις από το ανώτατο καθοδηγητικό όργανο, την Κεντρική Επιτροπή. Ο επικεφαλής του Σύριζα θεωρεί ότι τα θέματα υψηλής πολιτικής είναι αποκλειστικά δικής του αρμοδιότητας.

Η στάση του Αλ. Τσίπρα έχει προκαλέσει, σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, ιδιαίτερη δυσφορία σε αρκετά ανώτατα στελέχη. Χθες βράδυ, αναφέρεται ότι εκφράστηκαν πολλές επικρίσεις, που δεν έγινε ανταλλαγή απόψεων στην Κεντρική Επιτροπή για να εγκρίνει μία πρώτη αποτίμηση της βαριάς εκλογικής ήττας.

Δεν είμαι όμως αυτό το πρόβλημα. Τα περισσότερα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής κατανοούν ότι ο χειρισμός τέτοιων ευαίσθητων θεμάτων δεν μπορεί να γίνει πραγματικά και καθ’ ολοκληρίαν από πολυπληθή όργανα. Οι ανησυχίες και η δυσφορία πηγάζουν από το γεγονός ότι ο προσωπικός χειρισμός του ζητήματος εκ μέρους του προέδρου του Σύριζα συμπίπτει με την αναβίωση της ανεξέλεγκτης ηγεμονικής συμπεριφοράς του, η οποία είχε αρχίσει να αμφισβητείται τις τελευταίες ημέρες μέσα από τοποθετήσεις βουλευτών και στελεχών.

Είναι αξιοσημείωτο ότι η ηγεσία του Σύριζα θεωρεί και αντιμετωπίζει την αποτίμηση του εκλογικού αποτελέσματος όχι μόνον ως κρίσιμο υπαρξιακό ζήτημα, αλλά και ως ουσιαστικό μετεκλογικό πρόβλημα, αφού το συνδέει άρρηκτα με προσωπικές στρατηγικές και πολιτικές προοπτικές. Ο Αλ. Τσίπρας διαπιστώνει ότι διαμορφώνονται δύο στρατόπεδα στο εσωτερικό του κόμματος για την «επόμενη ημέρα», την οποία θα καθορίσει ο ίδιος, όποτε κρίνει σκόπιμη την αποχώρηση από την ηγεσία.

Στο ένα κυριαρχεί η περίπτωση της Ρένας Δούρου, που διατηρεί στενές σχέσεις με το προεδρικό περιβάλλον και δεν κρύβει τις αρχηγικές βλέψεις και φιλοδοξίες του. Στο άλλο στρατόπεδο δεσπόζουν οι περιπτώσεις της Έφης Αχτσιόγλου και, δευτερευόντως, του Αλέξη Χαρίτση. Στην παρούσα συγκυρία, το συμφέρον του Αλ. Τσίπρα υπαγορεύει την διατήρηση και των δύο στρατοπέδων, παρά την απόσταση, ψυχολογική και πολιτική, που τον χωρίζει από τον σύγχρονο, αριστερό λόγο που εκφέρει η Ε. Αχτσιόγλου.

Το «διαίρει και βασίλευε» είναι μία από τις θεμελιακές μεθόδους κάθε προσωποκεντρικού προέδρου, ο οποίος φθάνει στα όρια του ηγεμόνα. Γιατί πώς αλλιώς να ορίσεις κάποιον που εκλέγεται με το μάλλον αξιοσημείωτο ποσοστό του 99,5% στη θέση του Προέδρου;