Το λυκόφως της φοβικής αριστεράς

Το εκλογικό αποτέλεσμα αποτελεί το αντικειμενικό δεδομένο. Δεν περισσεύει χώρος για δικαιολογίες. Δεν αντέχει η πολιτική πραγματικότητα στη μετακύληση των ευθυνών σε άλλους. Δεν ευθύνονται οι ψηφοφόροι και τα μέλη του ΠΑΣΟΚ και του ΚΚΕ, τα οποία πανηγυρίζουν το αποτέλεσμα. Κανένας δεν είχε στραφεί κατά του ΣΥΡΙΖΑ την περίοδο κατά την οποία πανηγύριζε που από το 3% εκτοξεύθηκε στο 12% και εν συνεχεία, στο 17%. Γιατί η αριστερά άρχισε να διαμορφώνει και τους δικούς της όρους στο πολιτικό γίγνεσθαι της χώρας.

Υπήρξαν όμως λάθη; Και αν ναι, ποια είναι αυτά τα λάθη, τα οποία δεν εθίγησαν στην συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ. Γνωρίζουμε σήμερα, λίγες ημέρες μετά τις εκλογές, ότι η νεολαία στράφηκε μαζικά υπέρ της Νέας Δημοκρατίας και του Κυριάκου Μητσοτάκη. Ξέρουμε πως οι ελεύθεροι επαγγελματίες περίμενα έως την υστάτη ώρα για να επιλέξουν και να ψηφίσουν, έως τη στιγμή της δημοσιοποίησης της κομματικής απόφασης για αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών σε αυτοαπασχολούμενους και σε ελεύθερους επαγγελματίες. Κάπου δύο εκατομμύρια πολίτες, η «καρδιά» της μεσαίας τάξης.

Η αυτοκριτική ως πολιτική στάση δεν απουσιάζει από τις σελίδες της πολιτικής ιστορίας της αριστεράς. Η αυτοκριτική όμως αποκτά το ουσιαστικό νοηματικό περιεχόμενό της όταν είναι βαθιά και ειλικρινής. Αλλιώς, γίνεται γράμμα κενό. Και στην χθεσινή συνεδρίαση του ανώτατου καθοδηγητικού οργάνου του ΣΥΡΙΖΑ, η αυτοκριτική ήταν μάλλον αβαθής.

Το αποτέλεσμα των εκλογών είναι ένα ισχυρό μήνυμα για το χώρο της κεντροαριστεράς. Και ειδικότερα για την ίδια την αριστερά. Το πολιτικό μέτωπο δεν δύναται να είναι ένας όμορος χώρος που μέχρι χθες ήταν ο ιδανικός κυβερνητικός εταίρος. Η επανάληψη της ιδεοληψίας των δεκαετιών ‘80, ‘90 και 2000 προκάλεσε τις μεγαλύτερες ήττες για την αριστερά που ξεπερνώντας κάποτε τα ιδεολογικά στερεότυπα του παρελθόντος, συγκέντρωσε έναν ολόκληρο κόσμο και εκτός των στενών της πλαισίων και έγινε κυβέρνηση.

Μια γενναία και ειλικρινής συγγνώμη. Και επίσης, μια παραδοχή των λαθών που διαπράχθηκαν. Όχι σε σχέση με τους εσωκομματικούς μηχανισμούς, αλλά απέναντι στον ψηφοφόρο που πίστεψε, που επένδυσε ελπίδες, μα που στο τέλος έφυγε απογοητευμένος. Δεν μπορεί να ευθύνεται αυτός ο ψηφοφόρος που προτίμησε άλλους πολιτικούς χώρους. Είναι η πραγματικότητα, είναι η αλήθεια και η αριστερά, που δεν θέλει να είναι φοβική, οφείλει να προχωρήσει σε σοβαρή και γενναία αυτοκριτική.