ΣΥΡΙΖΑ: Προγραμματική ένδεια και εκλογική ήττα

Όσοι προσπαθούν να εξηγήσουν τη «γιγαντιαία πτώση» του κόμματος  του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές της 21ης Μαΐου επικαλούνται τις δηλώσεις του κ. Κατρούγκαλου για την αναγκαιότητα σύνδεσης των ασφαλιστικών εισφορών των γιατρών, των δικηγόρων και των άλλων ελευθεροεπαγγελματιών με το μέγεθος του εισοδήματος τους ( και την τεράστια εκλογική «ζημιά» την οποία προκάλεσε η δήλωση τούτη).

Ή επικαλούνται  τις αμφίσημες αναφορές του κ. Τσακαλώτου (και της ομάδας του) για την αναγκαιότητα κυκλοφορίας και κάποιων «τοπικών νομισμάτων» στη χώρα μας πέραν του ευρώ.

Αναμφίβολη η αρνητική επιρροή τέτοιων δημοσίων παρεμβάσεων στα εκλογικά ποσοστά του Σύριζα, αλλά υποστηρίζεται ότι δεν είναι οι βασικοί καθοριστικοί παράγοντες αυτής της μεγάλης ήττας.

Εκφράστηκε ένα έλλειμα εμπιστοσύνης προς το πρόσωπο του πρόεδρου της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Αν και τα τελευταία χρόνια ο Αλέξης Τσίπρας απομακρύνθηκε αισθητά από τους πολιτικούς μαξιμαλισμούς του παρελθόντος και αντιμετώπισε ορθολογικότερα τα πολιτικά πράγματα, εντούτοις μεγάλα τμήματα της ελληνικής κοινωνίας δεν θέλησαν να τον εμπιστευθούν και πάλι γιατί θυμούνται το παρελθόν του.

Και τούτο, γιατί ο Αλ. Τσίπρας είχε δεσμευτεί για την αποδέσμευση της χώρας από τα μνημόνια, αλλά τελικά κατέληξε στο κλείσιμο των τραπεζών και σε ένα νέο, επαχθέστερο τρίτο μνημόνιο.

Με άλλα λόγια η ανάδειξη του κ. Τσίπρα ως πρωθυπουργού συνδέθηκε αναμφίβολα με τη συνδρομή εντελώς εξαιρετικών ιστορικών περιστάσεων (: τη χρεοκοπία της χώρας μας) , οι οποίες δεν είναι δυνατό να επαναληφθούν.

Με αυτήν την έννοια,  είναι πιθανόν να έχει «κλείσει» ο ιστορικός κύκλος του προσώπου αυτού.

Επιπλέον, ο Σύριζα δεν παρουσίασε στις πρόσφατες εκλογές ένα σύγχρονο, συνεκτικό πρόγραμμα, ικανό να πείσει και να εμπνεύσει. Στηρίχθηκε περισσότερο σε καταγγελίες, οι οποίες εκτοξεύονταν με κάθε ευκαιρία εναντίον του νεοφιλελευθερισμού. Αυτό όμως δεν είναι θετική προγραμματική πρόταση.

Οι νέοι Δημοκρατικοί λ.χ. στην Αμερική  εστιάζουν περισσότερο στην υπεράσπιση των δικαιωμάτων των σεξουαλικών, εθνοτικών και πολιτιστικών μειονοτήτων και δεν  μιλάνε καθόλου για την ανάγκη αναδιανομής του πλούτου  (« Lacroix- Prancére»).

Η ριζοσπαστική αριστερά στην Γαλλία καταρτίζει σχέδιο περιβαλλοντικής εγρήγορσης. Αυτό το τελευταίο τοποθετείται για ζητήματα κλιματικής αλλαγής και υπερθέρμανσης του πλανήτη, καθώς και για σύγχρονα προγράμματα μαζικών μεταφορικών μέσων.

Τέτοια συζήτηση ιδεολογικών προγραμμάτων δεν έγινε στις πρόσφατες εκλογές και η Νέα Δημοκρατία έμεινε μόνη να υπερασπίζεται προγραμματικές αρχές και θέσεις.