Οδεύουμε πλέον πλησίστιοι προς τις κάλπες της 25 ης Ιουνίου. Θα είναι μια δεύτερη εκλογική αναμέτρηση, σε ένα ιδιόμορφο πλαίσιο διπλών εκλογών, όπου για πρώτη φορά οι δεύτερες διεξάγονται μετά από τόσο μεγάλη διαφορά από τις πρώτες και επιπλέον με νέο εκλογικό νόμο. Σε αυτόν τον θεσμικό «διάκοσμο», διανοίγονται μπροστά μας τρία εκλογικά ζητούμενα που ζητούν τις απαντήσεις τους: αυτοδυναμία της Νέας Δημοκρατίας, δεύτερη θέση για Σύριζα ή ΠΑΣΟΚ, κοινοβουλευτική εκπροσώπηση για κόμματα που έμειναν οριακά εκτός Βουλής στις πρόσφατες εκλογές. Βέβαια, το σημαντικότερο ζήτημα για την χώρα και τους πολίτες συνολικά είναι το εάν θα έχουμε μια αυτοδύναμη κυβέρνηση στις 25 Ιουνίου, αν θα υπάρξει κυβερνητική αυτοδυναμία. Όσο μειώνεται το ποσοστό των εκτός Βουλής, τόσο ανεβαίνει ο πήχης της αυτοδυναμίας. Στις πρόσφατες εκλογές, έφτασε στο 16%, το οποίο συνεπάγεται όριο περίπου 36% για την αυτοδυναμία. Ενώ αν π.χ. μπουν στη Βουλή Νίκη, Πλεύση Ελευθερίας και ΜέΡΑ25 και το ποσοστό αυτό πέσει κοντά στο 6%, θα απαιτείται λίγο κάτω από 39% για αυτοδυναμία.
Ειδικός προεκλογικός σχεδιασμός ίσως κριθεί απαραίτητος για την προσέλκυση ψηφοφόρων από τα δεξιά του κυβερνώντος κόμματος. Περίπου 10% των ψηφοφόρων εκφράσθηκαν εκλογικά υπέρ συνδυασμών στα δεξιά της ΝΔ. Ιδιαίτερη προσοχή θα χρειαστεί επίσης ο τρόπος προσέγγισης των ψηφοφόρων που προέρχονται από το προοδευτικό κέντρο και τον χώρο του ΠΑΣΟΚ. Η θετική εκλογική παρουσία αυτού του τελευταίου μπορεί να λειτουργήσει σαν πολιτικό δέλεαρ και μια νέου τύπου αντι – Σύριζα ψήφος. Τέλος, υπάρχουν και ψηφοφόροι που ψήφισαν με πιο ισχυρό κίνητρο τον σταυρό σε κάποιον υποψήφιο βουλευτή, οι οποίοι χρειάζονται επίσης ειδική διαχείριση.
Σε ό,τι αφορά το ΠΑΣΟΚ, το πιο σημαντικό που έχει καταφέρει ο κ. Νίκος Ανδρουλάκης είναι μια ισορροπία ανάμεσα στα παραδοσιακά σύμβολα, συνθήματα και αρχές του Κινήματος, αλλά και σε μία πιο φρέσκια, σύγχρονη εικόνα που του δίνει το δικαίωμα να εμφανίζεται ως κάτι «νέο». Το επόμενο διάστημα θα φανεί αν μπορεί να αλλάξει επίπεδο. Καλείται να δείξει ότι μπορεί να τα καταφέρει καλύτερα ως αντιπολίτευση από τον Σύριζα. Αυτό μπορεί να το πετύχει μόνο αναδεικνύοντας τη δική του πρόταση αντιπολίτευσης, όχι πλειοδοτώντας σε πρακτικές που ακολούθησε ο Σύριζα αλλά δεν απέδωσαν. Είναι πάντως δεδομένο ότι, όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα των εκλογών, τα επόμενα χρόνια θα διεξαχθεί μάχη για την κυριαρχία στον χώρο της κεντροαριστεράς.
Τέλος, από τα τρία κόμματα που έφτασαν κοντά στο 3% αλλά δεν τα κατάφεραν τελικά τα δύο κόμματα έχουν σημαντικές πιθανότητες κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης. Πρόκειται για την Νίκη και για την Πλεύση Ελευθερίας. Είθισται σε τέτοιες περιπτώσεις τα κόμματα να επιτυγχάνουν την κοινοβουλευτική εκπροσώπησή τους, φθάνοντας στο εκλογικό όριο. Μαζί με όλα τα προηγούμενα, βέβαια, στις 25 Ιουνίου θα διαφανεί και κάτι ακόμα: Κατά πόσον διαμορφώνεται στο πολιτικό σκηνικό μια προοπτική μακράς κυριαρχίας της ΝΔ και του Κυριάκου Μητσοτάκη.