Ολυμπιακός: Ο λόγος που τον έβγαλε φέτος εκτός στόχων

Κανείς δεν έκρυψε ότι ο Ολυμπιακός έκανε λάθη τη φετινή σεζόν.

Κανείς δεν έκρυψε ότι ο Ολυμπιακός έκανε λάθη τη φετινή σεζόν. Και μόνο που είχε τέσσερις προπονητές στον πάγκο και χρησιμοποίησε συνολικά 48 ποδοσφαιριστές αρκεί-δεν χρειάζεται να λέμε πολλά.

Από εκεί και πέρα, όμως, τώρα που μπορεί να γίνει μία πιο ψύχραιμη αποτίμηση της σεζόν και της όλης κατάστασης στον Ολυμπιακό, έχω την αίσθηση ότι δεν είναι μόνο αυτός ο κύριος λόγος που η ομάδα απέτυχε στους στόχους της. Δεν είναι, δηλαδή, μόνο το αγωνιστικό κομμάτι, στο οποίο περιλαμβάνονται και κενά που όπως αποδείχθηκε δεν καλύφθηκαν στο ρόστερ, όπως για παράδειγμα στις θέσεις των εξτρέμ. Είναι σίγουρα και η παράμετρος διαιτησία, υπό την έννοια αφενός μεν της διαφορετικής μεταχείρισης του Ολυμπιακού από τον ΠΑΟ και την ΑΕΚ, αφετέρου δε και της σκανδαλώδους εις βάρος του Ολυμπιακού διαιτησίας σε τουλάχιστον δύο ντέρμπι στα οποία αλλοιώθηκε το αποτέλεσμα, στο 1-1 στη Λεωφόρο, αλλά και στο 1-3 από την ΑΕΚ.

Υπάρχει, ωστόσο, κατά την άποψη μου κι ένας τρίτος λόγος που δεν άφησε την ομάδα να φτάσει εκεί που μπορούσε, βάσει της δυναμικής που έχει ο Ολυμπιακός και βάσει του ρόστερ του, που δεν ήταν τέλειο, αλλά αν μη τι άλλο δεν ήταν κατώτερο από των άλλων διεκδικητών του τίτλου, που ανώτερο ήταν, ειδικά από του Παναθηναϊκού, αλλά τέλος πάντων.

Και μιλάω για την πολύ μεγάλη πίεση κάτω από την οποία έπαιξε φέτος η ομάδα. Πίεση ενίοτε αφόρητη και προερχόμενη από παντού. Εκ των έσω, από τον κόσμο, από τον Τύπο, πραγματικά από παντού. Τουλάχιστον εγώ μόνο έτσι μπορώ να εξηγήσω τα απίθανα και απερίγραπτα λάθη τα οποία βιώσαμε κατά τη φετινή σεζόν. Λάθη που ξεπερνάνε κάθε νορμάλ όριο. Διότι και το λάθος είναι μέσα στο ποδόσφαιρο. Αυτό που δεν είναι μέσα στο ποδόσφαιρο είναι αυτά που συνέβησαν τη φετινή σεζόν.

Να κάνουν οι παίκτες του Ολυμπιακού πέντε (!) αυτογκόλ, το ένα πιο τραγικό από το άλλο: ο Σαμασέκου στο 0-3 στη Φιλαδέλφεια, ο Παπασταθόπουλος στο 1-2 από τον ΠΑΟΚ, ο Ελ Αράμπι στο 0-2 στη Λεωφόρο, ο Ντόη στο 2-1 στον ΟΦΗ, ο Μπα στο 2-1 με την ΑΕΚ.

Να κάνουν οι γκολκίπερ του Ολυμπιακού τέτοιες χοντράδες, όπως το γκολ που έφαγε ο Βατσλίκ από τη Μακάμπι στο Καραϊσκάκη από φάουλ η, η έξοδος-περίπατος του Τσέχου που έφερε την ήττα 1-2 στο Χαριλάου στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος. Και στο ίδιο γήπεδο ο Πασχαλάκης να τρώει γκολ από απευθείας κόρνερ στην άλλη ήττα από τον Άρη στα play-offs.

Να δίνει ασίστ ο Παπασταθόπουλος στον Σπόραρ στη Λεωφόρο. Κι ο ίδιος ο Παπασταθόπουλος να κάνει γκάφα στο ματς με την Σλόβαν στο Καραϊσκάκη (1-1). Να δίνει πάσα για γκολ ο Ρέτσος στον Ιτούρμπε στο 2-2 του Άρη στο Καραϊσκάκη. Να κάνει γελοίο λάθος ο Σισέ στο δεύτερο γκολ της Γκαραμπάγκ στο Καραϊσκάκη. Να…γλιστράει έξω από την περιοχή ο Βρουσάι στο πρώτο γκολ της ΑΕΚ στο 0-3 του Κυπέλλου. Και να γλιστράει κι ο Ρέτσος γκολ του ΟΦΗ στο Καραϊσκάκη.

Να χάνει τέτοια γκολ σε τόσα παιχνίδια ο Μπιέλ, πρώτος σκόρερ στην πρωταθλήτρια Δανίας Κοπεγχάγη. Να έχουν χάσει ο Ελ Αράμπι κι ο Μασούρας τόσες ευκαιρίες που δεν είχαν χάσει όλα τα προηγούμενα χρόνια. Κι ο Μπακαμπού ως ένα σημείο της σεζόν να βάζει ένα γκολ στις πέντε φάσεις.

Το δε πιο επώδυνο απ΄ όλα: να δέχεται η ομάδα τόσα κρίσιμα γκολ μετά το 90^ο λεπτό! Έτσι να χάνει στη Ναντ, έτσι να ισοφαρίζεται στην Φράιμπουργκ, στη Μακάμπι, στη Λεωφόρο, από τον Απόλλωνα Λεμεσού.

Δεν μπορεί όλα αυτά να είναι μόνο ατυχία η, μόνο ανικανότητα. Θα πρέπει να αποδεχθούμε ότι όλοι οι παίκτες του Ολυμπιακού έκαναν φρικτά λάθη λάθος. Ο Εμβιλά έδωσε τέσσερις φορές την μπάλα σε αντίπαλο έξω από την περιοχή του Ολυμπιακού κι απλά από τύχη δεν έγινε γκολ καμία φάση.

Θυμηθείτε τα πέναλτι στα τελευταία λεπτά. Ναι, κανονικά δεν σφυρίζονται πέναλτι του Άβιλα στη Λεωφόρο, του Ρέαμπτσιουκ με την ΑΕΚ και του Ντόη στο Χαριλάου. Αλλά οι αφορμές δόθηκαν στους διαιτητές που φαίνονταν σε όλο το παιχνίδι ότι περίμεναν στη γωνία-κι οι παίκτες του Ολυμπιακού πήραν κακές αποφάσεις. Ο Άβιλα δεν είχε κανένα λόγο να σηκώσει τον αγκώνα του στον Ιωαννίδη. Ούτε ο Ρέαμπτσιουκ να βάλει το πόδι του στον Βίντα, με τον Πασχαλάκη να ελέγχει πλήρως τη φάση. Ακόμη και το πέναλτι του Ντόη στη Φιλαδέλφεια δεν υπήρχε λόγος να γίνει.

Όποιος δεν έβλεπε ότι φέτος η ομάδα του Ολυμπιακού έπαιζε πνιγμένη από το άγχος είναι αφελής. Δεν μπορεί να εξηγηθεί αλλιώς το όλο σκηνικό. Να κερδίζει ο Ολυμπιακός 2-0 τον ΠΑΣ και τον Άρη έως το 65^ο και 70^ο λεπτό και με το που τρώει ένα γκολ να καταρρέει και μέσα σε δέκα λεπτά να δέχεται κι άλλο και στα δύο παιχνίδια και να ισοφαρίζεται σε 2-2.

Ας θυμηθούμε δε και το άλλο: Η μοναδική νίκη του Ολυμπιακού φέτος επί του Παναθηναϊκού έγινε με τιμωρημένο το Καραϊσκάκη…Η δε μοναδική νίκη επί της ΑΕΚ ήταν μέσα στη Φιλαδέλφεια…Στην Τούμπα πήγε δύο φορές και είχε νίκη κι ισοπαλία, χωρίς να φάει γκολ…

Πού θέλω να καταλήξω: όλα αυτά τα υποτιθέμενα περίεργα ήταν εν πολλοίς αποτέλεσμα της πίεσης κάτω από την οποία έπαιζε η ομάδα. Μίας πίεσης που προέρχεται απ΄ όλους μας! Από μέσα από τον Ολυμπιακό, από την εξέδρα, από εμάς τους δημοσιογράφους, από τα social media ακόμη ακόμη. Όλα παίζουν το ρόλο τους. Η, θα δεχθούμε αυτό η, θα δεχθούμε ότι όλοι οι παίκτες του Ολυμπιακού είναι άχρηστοι!

Κοιτάξτε: είναι κατανοητό ότι ο Ολυμπιακός είναι μία ομάδα που κατ΄ εξοχήν πρέπει να κερδίζει. Αυτό το ξέρουμε όλοι. Έτσι είναι αυτή η ομάδα και δεν θα την αλλάξουμε εμείς! Μόνο που όλα θα γίνουν πιο εύκολα, αν η ομάδα είναι πιο ήρεμη. Αν όλοι βοηθήσουμε την ομάδα να είναι πιο ήσυχη, να το πω έτσι. Να μειωθεί το στρες και η ένταση που την χαρακτηρίζει ούτως η, άλλως. Θα είναι ένα καλό πρώτο βήμα ενόψει της νέας σεζόν και της νέας προσπάθειας που θα κάνει ο σύλλογος. Όσο μεγαλύτερη είναι η πίεση, τόσο θα γίνεται και πιο δύσκολη η προσπάθεια. Ας την αφήσουμε την ομάδα στην ησυχία της.