Ο Ν. Ανδρουλάκης και η κατηγορία περί δήθεν μητσοτακικού «τραμπισμού»

Η εποχή του Προκόπη Παυλόπουλου που προσπαθούσε να εξοντώσει το Μινώταυρο του Νεοφιλελευθερισμού που σύμφωνα με τον ίδιο εκπροσωπούσε η Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη έχει περάσει στην ιστορία. Σήμερα τη σκυτάλη των γραφικών μαχών παραλαμβάνει ο Νίκος Ανδρουλάκης, εγκαινιάζοντας τον αγώνα κατά του Τραμπισμού της Νέας Δημοκρατίας και του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Και αυτό θα συνέβαινε αναπόφευκτα, αφού δεν μιλάμε για δομημένες προγραμματικές θέσεις και κοστολογημένες προτάσεις πολιτικής. Όταν δεν υπάρχουν λοιπόν επιχειρήματα βρίθουν τα επιρρήματα. Έτσι ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν κατηγορείται πια για νεοφιλελευθερισμό αλλά για τραμπισμό, κατά τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, Νίκο Ανδρουλάκη.

Ο νεοφιλελευθερισμός αποδείχθηκε ότι στην πράξη είναι μια «μη έννοια», δηλαδή μια έννοια με ασαφές νοηματικό περιεχόμενο. Αποκαλύφθηκε ότι πρόκειται για ένα «σκιάχτρο» που τοποθετεί απέναντί του ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και το λιθοβολεί. Επιστημολογικά, δεν μπορεί να γίνει βάσιμα λόγος περί νεοφιλελευθερισμού. Μετά τέσσερα χρόνια δήθεν νεοφιλελεύθερης διακυβέρνησης, οι επενδύσεις αυξήθηκαν θεαματικά, οι θέσεις εργασίας πολλαπλασιάστηκαν, η ανεργία μειώθηκε αποφασιστικά.

Ούτε στην πολιτική αγορά ο όρος νεοφιλελευθερισμός ανήκει στα ευπώλητα. Η κατηγορία περί νεοφιλελευθερισμού δεν κερδίζει το εκλογικό σώμα, δεν βρίσκει τα εκλογικά ακροατήρια, που ενδεχομένως κάποτε έβρισκε. Κι αφού το φάντασμα του Νεοφιλελευθερισμού δεν «πουλάει» πια στην Ελλάδα και δεν δημιουργεί αρνητικά αντανακλαστικά, ο Νίκος Ανδρουλάκης, επέλεξε το φάντασμα του Τραμπισμού.

Ποια είναι  τα σημάδια του Τραμπισμού, που διακρίνει ο Νίκος Ανδρουλάκης στη Νέα Δημοκρατία; Όπως ανέλυσε ο ίδιος στην ομιλία του στην Πολύχνη, είναι «τα fake news και οι τραμπισμοί», που χρησιμοποιεί η ΝΔ απέναντι στον «καθαρό και συγκεκριμένο» λόγο του ΠΑΣΟΚ. Ωστόσο αν κάποιος σκύψει με προσοχή πάνω στα γεγονότα, θα διαπιστώσει με ευκολία πως είναι οι ίδιοι οι εκπρόσωποι του ΠΑΣΟΚ αυτοί που υπονομεύουν το κόμμα τους και τις υποψηφιότητες τους και όχι κάποιοι τρίτοι.

Μήπως υποχρέωσε κάποιος κανένας τα στελέχη και τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ να ασχοληθούν στις παρουσιάσεις του με τα φορολογικά θέματα; Να αναφερθούν σε έκτακτες φορολογήσεις 150 επιχειρήσεων από διάφορους κλάδους; Να αναφερθούν σε αυξήσεις στη φορολογική επιβάρυνση των μερισμάτων που διανέμουν οι εταιρείες στους μετόχους τους; Να επιχειρηματολογήσουν για τη μείωση του αφορολόγητου των γονικών παροχών από τις 800 χιλιάδες ευρώ στις 400 χιλιάδες ευρώ;

Κανένας δεν ευθύνεται που το ΠΑΣΟΚ ακολουθεί την οδό της μετωπικής αντιπαράθεσης, ενώ οι πολίτες έστειλαν μήνυμα πριν από ελάχιστες ημέρες ότι προτιμούν το ορθολογικά σφυρηλατημένο επιχείρημα, την ήπια αντιπαράθεση θέσεων, τον προγραμματικό λόγο. Και μπορεί προσωρινά να καταφέρουν να αποσπάσουν ένα κομμάτι των ψηφοφόρων του Σύριζα. Όμως σε βάθος χρόνου το ΠΑΣΟΚ θα βγει ηττημένο διότι εχθρεύεται τον φυσικό πολιτικό του χώρο. Διότι τίποτα από αυτά που κάνει και λέει, δεν έχει σχέση με τη σοσιαλδημοκρατία.

Δεν του φταίει λοιπόν του Νίκου Ανδρουλάκη ο δήθεν Τραμπισμός της ΝΔ, όπως δεν έφταιγε του Προκόπη Παυλόπουλου ο Μινώταυρος του Νεοφιλελευθερισμού της ΝΔ.