Η έκρηξη στο φράγμα Καχόβκα και η παγωμένη σύγκρουση

Η Μόσχα και το Κίεβο αλληλοκατηγορούνται ότι ευθύνονται για τη μερική καταστροφή του φράγματος Καχόβκα στον Δνείπερο. Αλλά είναι ξεκάθαρα η Ουκρανία που υφίσταται τις συνέπειες, πρώτα απ’ όλα ανθρωπιστικές, αλλά και επειδή πρέπει να αναθεωρήσει τα σχέδιά της για στρατιωτική επίθεση στις ρωσικές γραμμές.

Όταν τα δύο μέρη σε μια σύγκρουση αλληλοκατηγορούνται για μια ενέργεια τόσο σημαντική όσο η καταστροφή του φράγματος Καχόβκα, υπάρχει, στη διεθνή πολιτική, μόνο ένας τρόπος να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε τι διακυβεύεται: είναι να γνωρίζουμε ποιος ωφελείται από το έγκλημα.

Η Μόσχα και το Κίεβο αλληλοκατηγορούνται ότι ανατίναξαν το φράγμα, που βρίσκεται σε περιοχή υπό ρωσικό έλεγχο, απελευθερώνοντας μεγάλες ποσότητες νερού από μια τεχνητή λίμνη. Ως αποτέλεσμα, η περιοχή της Χερσώνας, η κύρια πόλη που κατέλαβαν οι Ουκρανοί τον περασμένο Νοέμβριο, βρίσκεται κάτω από το νερό. Μια ανθρωπιστική και οικολογική καταστροφή και μια μεγάλη παράβαση εκτυλίσσονται τούτες τις ώρες και αξίζει να θυμηθούμε ότι οι Συμβάσεις της Γενεύης απαγορεύουν επισήμως την επίθεση σε φράγματα, αναχώματα ή πυρηνικούς σταθμούς. Επομένως, είναι πιθανό να έχουμε να κάνουμε με έγκλημα πολέμου.

Σε κάθε περίπτωση, η άμεση συνέπεια αυτής της δολιοφθοράς είναι να παρεμποδίσει μια πιθανή ουκρανική επίθεση σε αυτήν τη στρατηγική περιοχή. Το αν οι Ουκρανοί είχαν σκεφτεί να εξαπολύσουν την πολυαναμενόμενη αντεπίθεσή τους στην περιοχή Χερσώνα έχει γίνει αμφίβολο. Η πλημμύρα της περιοχής και η κατάσταση του εδάφους για τις επόμενες εβδομάδες δεν επιτρέπουν πλέον τη διέλευση τεθωρακισμένων οχημάτων και στρατευμάτων.

Αυτό αναγκάζει τους Ουκρανούς να εκτρέψουν μέρος των πόρων τους για να αντιμετωπίσουν την ανθρωπιστική έκτακτη ανάγκη και να επανεξετάσουν τα σχέδια επίθεσης τους. Από αυτή την άποψη, η καταστροφή συνιστά οπισθοδρόμηση για το Κίεβο.

Αν, όπως ισχυρίζεται ο Ουκρανός πρόεδρος, ήταν οι Ρώσοι που ανατίναξαν το φράγμα, το χτύπημα είναι αναμφίβολα μια περαιτέρω κλιμάκωση της σύγκρουσης. Από την έναρξη της ρωσικής εισβολής, έχουμε δει τον εκβιασμό των εξαγωγών σιτηρών, ένα πυρηνικό εργοστάσιο όμηρο, τα σπίτια αμάχων να γίνονται σκόπιμα στόχοι, ακόμα και την καταστροφή ολόκληρων πόλεων. Ανίκανη να επιτύχει τους αρχικούς της στόχους για την κατάληψη της εξουσίας στο Κίεβο, η Μόσχα διεξήγαγε έναν πόλεμο ακραίας βαρβαρότητας.

Αλλά το διακύβευμα είναι προφανώς σημαντικό: ο Βλαντιμίρ Πούτιν δεν μπορεί να επιτρέψει στον εαυτό του να αφήσει την παραμικρή πιθανότητα επιτυχίας στην εξαγγελθείσα ουκρανική επίθεση.

Αυτή η επίθεση του ουκρανικού στρατού, η οποία τις τελευταίες ημέρες φημολογείται ότι έχει ήδη ξεκινήσει, έχει λάβει πολιτική. αλλά και στρατιωτική σημασία. Ενισχυμένη από δυτικούς οπλισμούς και από την εκπαίδευση νέων στρατευμάτων στις χώρες του ΝΑΤΟ, η Ουκρανία προετοιμάζεται για αυτήν την αντεπίθεση εδώ και εβδομάδες.

Έχει μπροστά της ένα τείχος ρωσικής άμυνας για περίπου 1000 χιλιομέτρων. Εάν η Ρωσία καταφέρει να αποτρέψει τον ουκρανικό στρατό από το να ανακτήσει σημαντικό μέρος των κατεχόμενων εδαφών, η πίεση θα είναι ισχυρή για να μετατραπεί η Ουκρανία σε μια ακόμη «παγωμένη σύγκρουση». Αυτό πρότεινε πριν από λίγες μέρες ο Κινέζος απεσταλμένος στην Ευρώπη: μια κατάπαυση του πυρός που θα παγώσει τις θέσεις των δύο εμπόλεμων μερών.

Αυτός είναι, άλλωστε. ο μόνος τρόπος για τη Μόσχα να εδραιώσει τα κέρδη της. Και αυτό είναι απαράδεκτο για το Κίεβο, εφόσον υπάρχει ελπίδα ανακατάκτησης με τη βία. Η μερική καταστροφή του φράγματος στον Δνείπερο αποκτά ιδιαίτερη σημασία σε αυτό το πλαίσιο, γιατί αλλάζει τις παραμέτρους, τα ίδια τα δεδομένα της ουκρανικής επίθεσης. Η ανακατάκτηση έχει γίνει λίγο πιο δύσκολη, αλλά η Ουκρανία γνωρίζει ότι δεν έχει άλλη επιλογή, αν δεν θέλει να δει να αποκτά υπόσταση το ενδεχόμενο της «παγωμένης σύγκρουσης» και της συνεπαγόμενης «παγωμένης» απώλειας εθνικών εδαφών.