Ο ανασφαλής αλαζόνας Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς

Αλαζόνας, εγωκεντρικός, ταλαντούχος, μοναδικός, προκλητικός, υπερεκτιμημένος. Όσα επίθετα και αν έχει ακούσει ο Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς, το μόνο σίγουρο είναι ότι έχει κερδίσει τον μεγαλύτερό του φόβο: το να είναι αόρατος στον κόσμο γύρω του. Παιδί χωρισμένων γονέων και μεταναστών στη Σουηδία, ο Ζλάταν και τα τέσσερα αδέλφια του μεγάλωσαν, βιώνοντας υλικές μα και συναισθηματικές ελλείψεις. Όταν η μητέρα του έχασε την επιμέλεια των παιδιών της, την ανατροφή του ανέλαβε ο πατέρας του, ο οποίος, ωστόσο, ήταν ψυχικά τραυματισμένος από τους εμφύλιους πολέμους στην πατρίδα του, με αποτέλεσμα να βρίσκει καταφύγιο στο αλκοόλ και τις καταχρήσεις.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Zlatan Ibrahimović (@iamzlatanibrahimovic)

Ο Ζλάταν έμαθε να επιβιώνει δείχνοντας σε όλους πως ήταν σκληρός και άτρωτος, ακόμη κι αν αυτό δεν ανταποκρινόταν στην πραγματικότητα. Η μοναδική στιγμή που φαινόταν ότι ο κόσμος τού έδειχνε προσοχή, ήταν όταν έπαιρνε τη μπάλα στα πόδια του. Πριν καν ακόμη κλείσει τα δεκαοκτώ του χρόνια , είχε ήδη χτίσει το δικό του τείχος προστασίας με βιτρίνα την αλαζονεία ως αντίβαρο στην ανασφάλεια. Το επαγγελματικό του ντεμπούτο έγινε στο κατώφλι του αιώνα, το 1999, με την φανέλα της Μάλμε. Αυτή ήταν η αρχή σε μια καριέρα που θα εξαπλωνόταν σε ολόκληρο τον κόσμο. Ακολουθεί ο μεγάλος Άγιαξ, με την φανέλα του οποίου αγωνίστηκε από το 2001 μέχρι και το 2004. Μία από τις απερίσκεπτες ενέργειές του ήταν αυτή που του κόστισε την έξοδό του από τον Αίαντα, καθώς τραυμάτισε, κατά πολλούς, εσκεμμένα τον συμπαίκτη του Φαν ντερ Φακ σε φιλικό της Σουηδίας με αντίπαλο την Ολλανδία.

Ήταν η ώρα της Ιταλίας για να εξαπλωθεί η ποδοσφαιρική κυριαρχία του Ζλάταν. Η Μεγάλη Κυρία Γιουβέντους προσέφερε 19 εκατομμύρια ευρώ για την απόκτησή του. Κατέκτησε δύο πρωταθλήματα στις δύο σεζόν που παρέμεινε εκεί. Ωστόσο, ο υποβιβασμός της Γιουβέντους με το σκάνδαλο των στημένων αγώνων τον οδήγησε στην Ίντερ. Η έλευσή του στην Ίντερ συνδυάστηκε με την κατάκτηση του πρωταθλήματος μετά από 17 χρόνια και ο ίδιος αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ του Καμπιονάτο, έχοντας βρει δίχτυα 25 φορές.

Επόμενος σταθμός η Καταλωνία για λογαριασμό της Μπαρτσελόνα. Πλέον, δοκίμαζε να δει αν το ισπανικό ποδόσφαιρο τού πήγαινε όσο ο ίδιος πίστευε. Το ταπεραμέντο του ισπανικού ποδοσφαίρου ήταν πράγματι ανάλογο της δυναμικότητάς του. Όμως οι σχέσεις του με τον προπονητή Κουαρντιόλα πόρρω απείχαν από το να είναι καλές, γεγονός που τον οδήγησε στην έξοδο. Επιστροφή στην Ιταλία μετά από μία μόλις σεζόν για να ντυθεί στα χρώματα των Ροσονέρι – της Ρόμα. 14 γκολ και δυνατές εμφανίσεις την πρώτη σεζόν, διπλασιασμός των γκολ και πρώτος σκόρερ τη δεύτερη χρονιά. 2012 και η πόλη του Φωτός γίνεται η πόλη που θα φώτιζε την προσωπικότητά του και ο Ζλάταν πανηγύρισε με τους Παριζιάνους της Παρί Σεν Ζερμαίν μέχρι το 2016 τέσσερα πρωταθλήματα.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Zlatan Ibrahimović (@iamzlatanibrahimovic)

Τα 34 χρόνια του δεν στάθηκαν εμπόδιο για την επόμενη πρόκληση και να διακριθεί με την φανέλα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Το 2017 στάθηκε μια χρονιά – ορόσημο για τον Ζλάταν, καθώς πολλοί ήταν εκείνοι που εκτίμησαν πως, όταν υπέστη ρήξη χιαστών με πρόβλεψη για έξι μήνες εκτός αγωνιστικής δράσης, αυτό θα αποτελούσε και την αρχή του τέλους. Για εκείνον όμως ήταν μία ακόμη πρόκληση και τίποτε παραπάνω. Το ταξίδι συνεχίστηκε και μάλιστα, υπερατλαντικά, με διαβατήριο τους L. A. Galaxy. Μετά επιστροφή και πάλι στην Ιταλία για να εξαπλώσει ακόμη περισσότερο τον μύθο του μέσα στον χρόνο. Η δεύτερη θητεία του στη Μίλαν του δίνει αυτό το δικαίωμα, αφού με το γκολ που πέτυχε σε βάρος της Κάλιαρι το 2011 σημαίνει ότι ο Ζλάταν βρήκε δίχτυα σε τέσσερις διαφορετικές δεκαετίες.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Zlatan Ibrahimović (@iamzlatanibrahimovic)

Αλαζόνας ή ανασφαλής, ο Ζλάταν δούλευε απέναντι στον χρόνο για να κερδίσει με το μέρος του τον πιο αυστηρό του κριτή: τον πατέρα του. Το αν τα κατάφερε το γνωρίζει μόνον ο ίδιος. Όμως αυτό που σίγουρα κατάφερε να κερδίσει από το ποδόσφαιρο είναι η πίστη στον εαυτό του, την οποία, αλίμονο, κανένας άλλος δεν φρόντισε να του καλλιεργήσει.