Ο Αλέξης Τσίπρας ως διάττων αστέρας του πολιτικού συστήματος

Το ξεθώριασμα της λάμψης του Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ, είναι πλέον κοινό βίωμα. Το εξέφρασε παραστατικά η ευγενική κυρία από τον Βόλο, που χωρίς κακεντρέχεια και ειρωνεία, ευχήθηκε στον Αλέξη: «Να είστε δεύτεροι και να κάνετε καλή αντιπολίτευση». Η δική του αντίδραση μορφοποιήθηκε σε ένα αμήχανο χαμόγελο!

Οι δημοσκοπήσεις δεν δημιουργούν ψευδείς καταστάσεις και δεν καθοδηγούν, όπως επί χρόνια κανοναρχεί ο ΣΥΡΙΖΑ το κοινό του. Απλώς αποτυπώνουν τη ροή των τάσεων της κοινής γνώμης.

Πιο πρόσφατη η χθεσινή της GPO, για «Τα Νέα Σαββατοκύριακο». Στην πρόθεση ψήφου η ΝΔ καταγράφεται στο 41,3%, ο ΣΥΡΙΖΑ στο 19,6% και το ΠΑΣΟΚ στο 11,5%. Στη δε εκτίμηση ψήφου η ΝΔ εκτοξεύεται στο 43,9% με τον ΣΥΡΙΖΑ στο 20,9%, και το ΠΑΣΟΚ με 12,2%.

Επίσης, στη δημοτικότητα ο Τσίπρας καταβαραθρώνεται. Έρχεται πέμπτος με 27,5%, την στιγμή που ο Μητσοτάκης καταγράφει 55,8% θετικές γνώμες. Τουλάχιστον ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ ξεπερνά τον Βαρουφάκη, τον Βελόπουλο και τον Νατσιό. Πάλι καλά!

Άλλες δημοσκοπήσεις που δημοσιεύτηκαν μετά τις εκλογές της 21ης.: Η metron analysis δίνει στη ΝΔ 41,1%, στον ΣΥΡΙΖΑ 20,7% και στο ΠΑΣΟΚ 11,4%. Παράλληλα σύμφωνα με την Marc η ΝΔ λαμβάνει 39,1% ο ΣΥΡΙΖΑ 19,4% και το ΠΑΣΟΚ 10,6%.

Σοβαροί αναλυτές αποδίδουν την πτώση του στην υποχώρηση αντίστοιχων κινημάτων με τα οποία ταυτίστηκε, όπως αυτά της «αντίστασης στη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση». Είναι χαρακτηριστικό ότι στελέχη του μόστραραν με περηφάνια στα βιογραφικά τους το γεγονός ότι είχαν περπατήσει στους δρόμους της Γένοβας, της Πράγας, κλπ.

Μεταξύ μας δεν έκαναν τίποτα σπουδαίο. Περιπατητές σε τριήμερα «αγωνιστικού» τουρισμού ήταν, αλλά οι ίδιοι νόμιζαν ότι είχαν βαπτιστεί στην κολυμπήθρα των επαναστατικών αγώνων, και αποτελούσαν την επίλεκτη εμπροσθοφυλακή κατά του καπιταλισμού (τύφλα να είχαν μπροστά τους οι κομμουνάροι της Παρισινής κομμούνας).

Ωστόσο, δεν ήταν μόνο αυτοί. Στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ εισήλθε μαζικά και το λαϊκίστικο ΠΑΣΟΚ, διασταυρώνοντας τον αντικαπιταλιστικό οίστρο με το αντιδεξιό μένος. Το υβρίδιο που δημιουργήθηκε συνενωμένο υπό τον – τότε – γοητευτικό πολιτικό τυχοδιωκτισμό του Αλέξη, δέσποσε στον αντιμνημονιακό αγώνα. Αλλά με την αψιά απλοϊκότητά του προετοίμασε και την ήττα του, που επήλθε δια της κωλοτούμπας.

Καλύτερα από εμάς τα περιέγραφε τότε η χαμένη ευθυκρισία του τωρινού συμβούλου του Αλέξη, καθηγητή Μαρατζίδη. Έγραφε ότι «όλη η ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ στην προ του 2015 εποχή συνιστούσε μια ανάγνωση του κόσμου βασισμένη στην συνωμοσιολογία, στην εθνική θυματοποίηση, στον ευρωσκεπτικισμό και τον αντιγερμανισμό, μαζί με γερές δόσεις αντινεοφιλελευθερισμού και αντιπαγκοσμιοποίησης».

Κατά τον καθηγητή «Η ηγεσία του στην εποχή των αγανακτισμένων επιχείρησε να προσελκύσει ψηφοφόρους επιτιθέμενη εναντίον των ελίτ, υιοθετώντας «μάγκικο» ύφος και πολιτική ρητορική με στοιχεία καθημερινής αργκό.

Επί πλέον η οργάνωση ξεδίπλωσε δυναμικές συμπεριφορές, όχι πάντα εντός των ορίων της φιλελεύθερης δημοκρατίας, όπως οι διάφορες έφοδοι σε εκδηλώσεις ή ο προπηλακισμός αντίπαλων πολιτικών. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ήθελε να αντιπροσωπεύει τους αγανακτισμένους αλλά να είναι ένας από αυτούς».

Μα φυσικά, το τελευταίο το γνώρισαν οι υποψήφιοι του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του 2012, όταν δεν μπορούσαν να πραγματοποιήσουν προεκλογικές συγκεντρώσεις, λόγω των εφόδων που έκαναν στους χώρους των εκδηλώσεων οι τραμπούκοι του ΣΥΡΙΖΑ. Και τώρα ο Τσίπρας έχει το θράσος να τους κατηγορεί ότι χάρηκαν επειδή έπεσαν τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ – ενώ αυτός και το κόμμα του ήταν μέσα στην άφατη θλίψη ήταν όταν έπεφταν τα ποσοστά του ΠΑΣΟΚ…

Πέραν όμως των κινημάτων της αντιπαγκοσμιοποίησης, τα οποία έχουν προ πολλού εκπνεύσει και έχουν δώσει τη θέση τους στον ακροδεξιό λαϊκισμό σε ευρωπαϊκό επίπεδο, ο ΣΥΡΙΖΑ απέτυχε επί του ελληνικού πεδίου και των ελληνικών ιδιαιτεροτήτων.

Όπως γράφει ο καθηγητής Γιάννης Βούλγαρης (Νέα) «κοινωνικός, ευρωσκεπτικιστικός και πολιτικός λαϊκισμός συνενώθηκαν σε μια απλουστευτική και άκρως δημαγωγική πολιτική που εκτόξευσε μεν το κόμμα αλλά προετοίμασε την «κωλοτούμπα» και τη φτωχή κυβερνητική θητεία που γρήγορα απογοήτευσε τους πολίτες. Ένα κόμμα και μια αντιπολίτευση με οπισθοδρομικό πρόγραμμα και διχαστικό λόγο, και μετά το 2019, μια αξιωματική αντιπολίτευση που περισσότερο έβριζε παρά αντιπολιτευόταν.

Είναι κοινός τόπος ότι με την πτώση του ΣΥΡΙΖΑ κλείνει ολόκληρη η μεταπολίτευση. Κύριο χαρακτηριστικό είναι, μεταξύ άλλων, ότι ο πούρος αντιδεξιός λόγος (που χρησιμοποιεί και ο Ανδρουλάκης), έχει πάψει να εμπνέει, να προσδίδει πολιτική ταυτότητα και να κινητοποιεί.

Κουρασμένοι οι πολίτες από την προηγούμενη δεκαετία της κρίσης, αναζητούν βιώσιμες λύσεις. Και αυτό το έχει καταλάβει ο Μητσοτάκης (για το κόμμα του δεν είμαστε σίγουροι) και το προωθεί. Γι’ αυτό και κυριαρχεί.