Ένα από τα σπουδαιότερα ταλέντα του θεάτρου της Λατινικής Αμερικής, ο Αργεντίνος σκηνοθέτης Μαριάνο Πενσότι, συμμετέχει στο φετινό Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου με την παράσταση «Το θεατρικό έργο – La obra» που θα παρουσιαστεί στην Πειραιώς 260, στις 14 και 15 Ιουνίου. Πρόκειται για , μια συγκλονιστική ιστορία με απρόσμενη τροπή, ένα έργο που κινείται μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας!
H παράσταση εκκινεί από την «πραγματική ιστορία» του Σίμον Φρανκ, ενός Πολωνοεβραίου που ήταν ο τελευταίος που επέζησε του Ολοκαυτώματος από την οικογένειά του. Τη δεκαετία του 1960 ο κεντρικός ήρωας του έργου μετακομίζει σε ένα χωριό της Αργεντινής. Χρόνο με το χρόνο όλο και πιο περίτεχνα φέρνει τη δική του ιστορία ζωής στη σκηνή σε μορφή θεατρικού έργου. Αρχίζει να χτίζει τεράστια σκηνικά, που αναπαριστούν εικόνες από τη μικρή πόλη όπου μεγάλωσε, αλλά και από το στρατόπεδο συγκέντρωσης στο οποίο δολοφονήθηκαν οι γονείς του.
Ο μονόλογος που διατρέχει ολόκληρη τη ζωή του – από τα παιδικά του χρόνια ακόμη – διανθίζεται σιγά σιγά με την αναπαράσταση πραγματικών τόπων και περιστατικών με τη συμμετοχή αμέτρητων κομπάρσων, κατοίκων του χωριού, το οποίο εντέλει γίνεται δημοφιλές και πλουτίζει χάρη σ’ αυτή την ατραξιόν. Μέχρι που μια μέρα όλα καταρρέουν! Πολλά χρόνια αργότερα, αποκαλύπτεται ότι ο Πολωνοεβραίος δεν ήταν αυτός που ισχυριζόταν ότι είναι.
Στο «La Obra» ο καινοτόμος σκηνοθέτης επινοεί ως alter ego του τον θεατρικό σκηνοθέτη Ουαλίντ Μανσούρ. Σύμφωνα με την πλοκή του έργου, ο Μανσούρ έρχεται στην Αργεντινή για να ανεβάσει ακριβώς μια παράσταση με υλικό αφηγήσεις των κατοίκων που συμμετείχαν στο έργο του Σίμον Φρανκ, εκθέτοντας το πώς η εμπειρία αυτή επηρέασε τις ζωές τους.
Ο Μαριάνο Πενσότι είναι διάσημος για την ευφυή αφήγησή του και στα έργα που παρουσιάζει μαζί με την ομάδα Grupo Marea, εστιάζει στη σχέση ντοκιμαντέρ και μυθοπλασίας, φαντασίας και πραγματικότητας, αντλώντας συχνά από τη δική του ζωή ή και από αυτή των συνεργατών του.
Η οπτική του Πενσότι και η μοναδική τεχνική του κλονίζουν τις βεβαιότητες των θεατών για την ίδια την έννοια της θεατρικής αναπαράστασης όσο και για το τι τελικά σημαίνει σήμερα «θύτης» και «θύμα».