Οι πολιτικοί στόχοι της ουκρανικής αντεπίθεσης

Αν και έχει πάρει εξ αρχής το μέρος της Ουκρανίας και εν πολλοίς του δυτικού κόσμου, ο Πιερ Χασκί, στέλεχος αριστερών εφημερίδων και διεθνολόγος αναφοράς για την ευρύτερη ευρωπαϊκή κεντροαριστερά εκφράζει τη διαφωνία του με την άποψη, ότι η ουκρανική αντεπίθεση περικλείει μόνο το εδαφικό σκέλος.

Μαζί με τα εδάφη, η Ουκρανία θέλει να αποδείξει ότι ορθά επωφελήθηκε της μαζικής δυτικής βοήθειας. Αλλά και οι δυτικές χώρες θέλουν να είναι βέβαιες ότι δεν λάθεψαν με την αποστολή μαζικής βοήθειας στο Κίεβο, όπως υποστηρίζεται στο κείμενο που ακολουθεί

Η ουκρανική αντεπίθεση ξεκίνησε καλά, αλλά οι περιορισμένες πληροφορίες δεν επιτρέπουν την αξιόπιστη παρακολούθηση της προόδου της. Ακολουθεί ένας σύντομος οδηγός για τις παγίδες που πρέπει να αποφύγετε για να καταλάβετε τι διακυβεύεται με αυτή τη μεγάλη επίθεση.

Υπάρχουν δύο παγίδες που πρέπει να αποφύγετε για να παρακολουθήσετε όσα εκτυλίσσονται στην Ουκρανία, με τη συνεχιζόμενη αντεπίθεση, που συνιστά αναμφισβήτητα την πιο σοβαρή και καθοριστική στιγμή από την αρχική αποτυχία της Ρωσίας πέρυσι.

Η πρώτη παγίδα είναι να επιδιώξουμε να ακολουθήσουμε αυτή την επίθεση λεπτό προς λεπτό. Οι πληροφορίες είναι ένα όπλο, το οποίο και οι δύο πλευρές, Ρώσοι και Ουκρανοί, χειρίζονται προσεκτικά. Μια τέτοια επίθεση δεν μπορεί να κριθεί σε λίγες ώρες αλλά σε εβδομάδες, ίσως σε μήνες, και οι αποσπασματικές πληροφορίες μας αφηγούνται μόνο ένα μέρος της πραγματικότητας.

Στα τέλη της περασμένης εβδομάδας, οι Ρώσοι μετέδωσαν βίντεο με ολοκαίνουργιο εξοπλισμό, αμερικανικό, γερμανικό, γαλλικό, που καταστράφηκε τις πρώτες πρωινές ώρες της επίθεσης. Οι Ρώσοι φιλοπολεμικοί μπλόγκερ ήταν ευφορικοί και προσφέρθηκαν να αφήσουν τα πτώματα έξω από τις πρεσβείες της Μόσχας των χωρών τους.

Αλλά αυτές οι ουκρανικές απώλειες ήταν προβλέψιμες στην αρχή μιας αναμενόμενης επίθεσης. Δεν λέει τίποτα για το τι θα ακολουθήσει και, αυτό το Σαββατοκύριακο, είναι η Ουκρανία που με τη σειρά της μεταδίδει βίντεο με κατεστραμμένα ρωσικά τεθωρακισμένα οχήματα. Και ακόμη και η παραδοσιακή ανάρτηση της ουκρανικής σημαίας στο πρώτο χωριό που ανακατακτήθηκε από την έναρξη της επίθεσης δεν μάς λέει πολλά για την πορεία του πολέμου, αλλά τονώνει το ηθικό.

Η δεύτερη παγίδα είναι να δούμε μόνο τη στρατιωτική διάσταση. Είναι προφανώς απαραίτητο να αναλύσουμε πώς ο ουκρανικός στρατός εκμεταλλεύεται τον δυτικό εξοπλισμό. όπως ακριβώς πρέπει να παρατηρήσει κανείς προσεκτικά την ικανότητα αντίστασης της ρωσικής άμυνας, για να δει αν οι στρατηγοί έχουν πάρει τα μαθήματά τους από τις μεγάλες αποτυχίες τους του περασμένου έτους.

Αλλά αυτό δεν μπορεί να είναι το μόνο κριτήριο. Γιατί μια τέτοια επίθεση, στο συγκεκριμένο πλαίσιο, έχει και πολιτικούς στόχους. Η Ουκρανία πρέπει πρώτα να δείξει στους συμμάχους της στο ΝΑΤΟ ότι η τεράστια βοήθεια που της έχουν προσφέρει κάνει τη διαφορά στο έδαφος. Από τη ρωσική πλευρά, για παράδειγμα, διέρρευσαν πληροφορίες για το πλεονέκτημα που θα είχαν οι Ουκρανοί στη νυχτερινή όραση, χάρη στον δυτικό εξοπλισμό.

Διακυβεύεται το κίνητρο των χωρών του ΝΑΤΟ να συνεχίσουν αυτή την άνευ προηγουμένου προσπάθεια, αλλά και οι αποφάσεις που θα ληφθούν για την προμήθεια νέων κατηγοριών εξοπλισμού: τα αεροσκάφη F-16 για παράδειγμα, τα οποία λείπουν πολύ σήμερα στην ουκρανική επίθεση.

Ο πραγματικός κίνδυνος για την Ουκρανία θα ήταν να επιτύχει κάποιες στρατιωτικές επιτυχίες, αλλά όχι αρκετή για να αλλάξει την κατάσταση. Εάν ο στρατός του Κιέβου ανακτήσει μέρος των εδαφών που κατέκτησαν οι Ρώσοι, αλλά χωρίς να κόψει την εδαφική συνέχεια με την Κριμαία, η διαδήλωση θα είναι περιορισμένη.

Η συνέπεια μιας περιορισμένης επιτυχίας είναι να μην δοθεί στο Κίεβο το πλεονέκτημα στην ισορροπία δυνάμεων που θα του επέτρεπε να αποδεχθεί μια διαπραγμάτευση. Ωστόσο, οι πιέσεις υπέρ των διαπραγματεύσεων θα γίνουν αισθητές σε περίπτωση στρατιωτικού αδιεξόδου.

Σε περίπτωση σχετικής επιτυχίας, η Ουκρανία διατρέχει τον κίνδυνο να δει αυτόν τον πόλεμο υψηλής έντασης να μετατρέπεται σε «παγωμένη σύγκρουση», με διαρκή απώλεια εδαφών και παύση στις μάχες περιμένοντας μια νέα πυρκαγιά. Ένα τέτοιο αποτέλεσμα δεν θα είχε τον επιθυμητό πολιτικό αντίκτυπο ούτε στη Ρωσία.

Έχοντας υπόψη όλες αυτές τις παραμέτρους μπορούμε να καταλάβουμε τι μας δίνουν τα δύο στρατόπεδα για να δούμε αυτές τις σκοτεινές και δυνητικά αποφασιστικές ώρες που περνά η Ουκρανία.