Σημειώσεις για την επόμενη ημέρα των εκλογών

Η προεκλογική περίοδος αυτών των διπλών εκλογών είναι, ίσως, η πιο μεγάλη σε διάρκεια, αφού άρχισε σχεδόν από πέρυσι το φθινόπωρο, σε μια περίοδο κατά την οποία ελάχιστοι πίστευαν πραγματικά ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα εξαντλούσε την τετραετία. Η τραγωδία των Τεμπών ήταν η αιτία να καθυστερήσουν οι εκλογές για άλλους δύο μήνες, με αποτέλεσμα να φθάσουμε στον Ιούλιο για να ορκιστεί, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις πάντοτε, η νέα κυβέρνηση.

Για πρώτη φορά, ύστερα από πολλές δεκαετίες, υπάρχει αυτή η μεγάλη διαφορά σε ποσοστά και έδρες μεταξύ του πρώτου και του δεύτερου κόμματος. Και μάλιστα, η τάση είναι να μεγαλώσει αυτό το χάσμα. Με άλλα λόγια, δεν έχει ξανασυμβεί να έχει καταρρεύσει η αντιπολίτευση και να μην υπάρχει αντίπαλο δέος απέναντι σε ένα κυβερνών κόμμα, το οποίο ύστερα από τέσσερα χρόνια στην εξουσία, αντί να φθείρεται, συνεχώς δυναμώνει. Η νέα κυβερνητική τετραετία που έρχεται, θα είναι πολύ διαφορετική από την προηγούμενη, γιατί, εκτός των άλλων, αντίπαλος του κ. Μητσοτάκη δεν θα είναι τα κόμματα της αντιπολίτευσης, αλλά κυρίως και σε έναν πρώτο χρόνο τα ενδεχόμενα φαινόμενα αλαζονείας συνεργατών και υπουργών.

Η μεγάλη διαφορά της πρώτης Κυριακής έχει προεξοφλήσει για το επιτελείο του προέδρου της ΝΔ και το τελικό αποτέλεσμα, για αυτό και βασικό μέλημα είναι πλέον η σύνθεση του νέου κυβερνητικού σχήματος και τα πρώτα νομοσχέδια που θα κατατεθούν στη Βουλή. Αλλά και στην αξιωματική αντιπολίτευση δεν φαίνεται να ασχολούνται με τις εκλογές της Κυριακής, αφού είναι ξεκάθαρο και στην Κουμουνδούρου πως το παιχνίδι δεν μπορεί να γυρίσει και πως ό,τι και να γίνει ο Σύριζα θα είναι ο μεγάλος ηττημένος των εκλογών και μάλιστα με πολύ μεγάλο ποσοστό, γεγονός που δεν αφήνει περιθώρια ελιγμών για την επόμενη ημέρα.

Με άλλες λέξεις, πριν από τις εκλογές, όλοι γνωρίζουν στην Κουμουνδούρου πως το κόμμα έχει βαλτώσει και τα στελέχη το είναι εντελώς εγκλωβισμένα στις λανθασμένες επιλογές της ηγεσίας. Οι είκοσι ποσοστιαίες μονάδες διαφορά ήρθαν να επιβεβαιώσουν το μεγάλο χάσμα που υπήρχε μεταξύ των στελεχών, των βουλευτών και πρώην υπουργών του κόμματος με αυτό που ονομάζουμε παλμό της κοινωνίας. Οι περισσότεροι είχαν επαναπαυθεί στις εσωκομματικές ισορροπίες τους, δεν υπήρξε ανανέωση προσώπων, με αποτέλεσμα η εικόνα της παράταξης προς τα έξω να δείχνει πως είναι «κουρασμένη».

Ο Αλέξης Τσίπρας βρίσκεται σε πολύ δύσκολη θέση, γιατί καλείται να ηγηθεί μέχρι τέλους ενός προεκλογικού αγώνα τον οποίο έχει ήδη χάσει, και ξέρει μέσα του ο ίδιος πως οι επερχόμενες εξελίξεις μετά μια νέα εκλογική πανωλεθρία θα επικεντρωθούν και στο ζήτημα της ηγεσίας του Σύριζα. Όσο και αν προσπάθησε να δείξει επικοινωνιακά πως έκανε αλλαγές και έβγαλε μπροστά νέα πρόσωπα, δεν κατάφερε να πείσει, γιατί τα ίδια τα νέα στελέχη δεν μπόρεσαν να ανταποκριθούν στο ρόλο τους.

Έτσι, στη σύντομη προεκλογική περίοδο των δεύτερων εκλογών δεν βγήκαν μπροστά ούτε τα παλιά στελέχη, για τα οποία υπήρξε εντολή απόσυρσης, ούτε όμως και τα νέα, γιατί έδειξαν μεγάλη απειρία, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων.