Αυτό που βιώνουμε τούτες τις μέρες από τη μεριά του Σύριζα, ξεφεύγει κάθε πλαισίου πολιτικής στόχευσης και καταλήγει εσωτερικός ψυχαναγκασμός των στελεχών της Κουμουνδούρου. Μόνο έτσι εξηγείται το μίσος που αναδεικνύουν τα λόγια τους, παρά το γεγονός ότι κάθε εχέφρων άνθρωπος καταλαβαίνει πως αυτή η επιχειρηματολογία τούς κάνει εκλογική ζημιά. Προφανώς, το αντιλαμβάνονται και οι ίδιοι, δε γίνεται να είναι τόσο μακριά από τη σκέψη του μέσου Έλληνα, απλώς τα Συριζοστελέχη έχουν τρελαθεί τόσο πολύ που δεν υπολογίζουν πια τίποτα.
Ούτε πολιτικά κόστη υπολογίζουν πια, ούτε την πιθανότητα ακόμα μεγαλύτερης πτώσης τους σκέφτονται. Τα ‘χουν πάρει τόσο πολύ στο κρανίο με το αποτέλεσμα των εκλογών του Μαΐου και έχουν χάσει κάθε αίσθηση αυτοσυγκράτησης, που πλέον αφήνουν ελεύθερα τα συναισθήματα τους να ξεχειλίζουν αδιαφορώντας για τη συνέχεια. Άρχισαν με το «δεν αποδίδουμε ευθύνες, ερωτήματα διατυπώνουμε» και μέσα σε τρεις μέρες έφθασαν να λένε το «είστε δολοφόνοι» με την ευκολία που αναπνέουν.
Μοιάζουν με ζωντανά που έσπασαν το σκοινί που τα κρατούσε και τώρα κάνουν σαν παλαβά τρέχοντας ανεξέλεγκτα γύρω – γύρω χωρίς σκοπό. Μου είπε κάποιος ότι αυτή η ακραία επιχειρηματολογία τους είναι η απόδειξη ότι δεν τους ενδιαφέρει πια το κέντρο, αλλά προσπαθούν να πάρουν τους ψηφοφόρους των αριστερών γκρουπούσκουλων. Μακάρι να ήταν έτσι, θα έδειχναν ότι διαθέτουν ακόμα έναν κάποιον πολιτικό ορθολογισμό, πλην εγώ φοβούμαι ότι κινούνται άνευ στρατηγικής και με μοναδική ατμομηχανή την ανεξέλεγκτη οργή τους κατά του Μητσοτάκη.
Ας έχουμε κατά νου λοιπόν, ότι σύμφωνα την ίδια μέθοδο, μετά και το αποτέλεσμα της επόμενης Κυριακής, η ακόμα πιο συσσωρευμένη οργή τους θα ξεσπάσει κατά του κόσμου. Θα κόψουν τελείως καπίστρι και θα πουν αυτά που πραγματικά πιστεύουν.