Αποχαιρετισμός στην κυβερνώσα Αριστερά

Η Αριστερά τελειώνει μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ; Η κυβερνώσα Αριστερά, ναι. Η Αριστερά ως ένας ιδεολογικοπολιτικός χώρος, προφανώς όχι. Τι περιθώρια για αναδιάταξη των δυνάμεών της έχει; Όσο το υποκείμενο της αναδιάταξης είναι ο ΣΥΡΙΖΑ ή οι παραφυάδες του, κανένα. Η Αριστερά για να ανασυνταχθεί χρειάζεται να αποδομήσει, να κατεδαφίσει τον συριζαϊσμό. Να επανέλθει στις ρίζες της ανανέωσης και να επανεκκινήσει από μηδενική βάση.

Το βασικό της πρόβλημα – και φυσικά δεν αναφέρομαι στο ΚΚΕ – είναι η παντελής αδυναμία ανάλυσης της συγκεκριμένης κατάστασης, όπως διαμορφώθηκε από το 2019 και μετά. Και όταν ένα πολιτικό υποκείμενο αδυνατεί να αναλύσει, αδυνατεί να παραγάγει και πολιτική γραμμή. Έτσι σήμερα, όταν όλες οι αναλύσεις για το φαινόμενο Μητσοτάκης εξαντλούνται στο ότι είναι ο εκλεκτός του μιντιακού συστήματος και για αυτό κυβερνά, τότε μετά βεβαιότητος θα κυβερνά για πολλά χρόνια ακόμα.

Διότι αν δεν μπορεί ένα κόμμα να κατανοήσει ποιος είναι ο αντίπαλός του, δε θα μπορέσει και να τον αντιμετωπίσει.

Θυμάμαι στη δεκαετία του 70 η ανανεωτική Αριστερά, αυτό το μικρό κόμμα, είχε μια πολιτική γραμμή που απευθυνόταν στο εθνικό ακροατήριο. Το πρώτο κείμενο της ανανεωτικής Αριστεράς ονομαζόταν «στόχοι του Έθνους» και η πολιτική γραμμή που πήγαζε από αυτό το κείμενο ήταν η Εθνική Αντιδικτατορική Ενότητα. Μια γραμμή που δικαιώθηκε από τις εξελίξεις.

Βλέπετε, τότε την ανανεωτική Αριστερά δεν την τρόμαζαν οι λέξεις «έθνος» και «εθνικός». Διότι στην ηγεσία της βρισκόταν άνθρωποι, χωρίς συμπλέγματα, που μπόρεσαν και ανέλυσαν με καθαρό μυαλό το φαινόμενο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Βγήκαν μέσα από τη δικτατορία σοφότεροι, γιατί διέθεταν κριτική σκέψη. Δεν ήταν αγράμματοι. Η ανανεωτική Αριστερά στα πρώτα της βήματα δεν είχε καμιά σχέση με την αγράμματη Αριστερά του 2012 ή του 2023.

Όλα τα στελέχη της π.χ. γνώριζαν ποιος ήταν ο Άγις Στίνας. Σημειωτέον, σύμφωνα με τη μαρτυρία του διπλωματικού συμβούλου του Αλέξη Τσίπρα κ. Γ. Αϋφαντή, ο Τσίπρας το 2012 νόμιζε πως αυτή εμβληματική φυσιογνωμία του τροτσκισμού που πέθανε το 1987, ήταν στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ.

«Τι άνθρωπος ήταν ο Τσίπρας;» διερωτάται ο κ. Αϋφαντής και απαντά αμέσως. «Δεν τον ενδιέφερε η εξωτερική πολιτική. Δεν τον ενδιέφεραν τα εθνικά θέματα, τα θεωρούσε κάτι παρωχημένο…δεν έχει παιδεία, αυτή είναι η δική μου αίσθηση…αλλά αυτό που με στενοχωρούσε ήταν ότι δεν είχε καμιά διάθεση να μάθει».

Η νέα Αριστερά, αν αναγεννηθεί, θα πρέπει να ενδιαφέρεται για τα εθνικά θέματα, για την εξωτερική πολιτική και να έχει στελέχη με μόρφωση και παιδεία. Όχι αγράμματους και κυρίως απρόθυμους να μάθουν. Μια Αριστερά με ήθος και πλούτο ιδεών.

ΥΓ. Προτρέπω τους φίλους να αναζητήσουν στο Διαδίκτυο τη συνέντευξη που έδωσε ο κ. Γ. Αϋφαντής στην ιστοσελίδα ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ. Είναι μια πρωτογενής μαρτυρία που αποτελεί ιστορικό τεκμήριο της μορφής «είδα, άκουσα». Αν την διαβάσετε, να την αρχειοθετήσετε για να βλέπετε κάπου – κάπου τι τσούρμο, τι απίθανοι τύποι κυβέρνησαν την Ελλάδα.