Τα σενάρια αυτοδυναμίας και η αριθμητική των «μικρών»

Το ερώτημα της αυτοδυναμίας σε αυτήν την κάλπη για να απαντηθεί συναρτάται ευθέως όχι τόσο από το ποσοστό που θα λάβει η Νέα Δημοκρατία, καθώς άπαντες περιμένουν να είναι πρώτη με μεγάλη διαφορά, αλλά από το συνολικό ποσοστό που θα λάβουν τα κόμματα τα οποία θα μείνουν εκτός Βουλής.

Αυτό πρακτικά σημαίνει: όσο μικρότερο είναι το αθροιστικό ποσοστό των κομμάτων εκτός Κοινοβουλίου τόσο δυσκολότερη γίνεται η επίτευξη της αυτοδυναμίας. Εν τέλει οι «μικροί», δηλαδή Ελληνική Λύση, Μέρα25, Νίκη, Πλεύση Ελευθερίας και Σπαρτιάτες, που παίζουν δυνατά τελευταία μετά τη στήριξη Κασιδιάρη (πολλοί πολιτικοί αναλυτές τους βλέπουν εντός Βουλής) αναδεικνύονται σε απόλυτους ρυθμιστές του νέου πολιτικού τοπίου. Καθώς λοιπόν η απλή αναλογική ακυρώθηκε για τα επόμενα πολλά χρόνια, το εκλογικό σύστημα της ενισχυμένης αναλογικής με το οποίο διεξάγονται οι σημερινές εκλογές, επιτρέπει κυμαινόμενο μπόνους στον νικητή των εκλογών ανάλογο με το ποσοστό που θα πάρει, ξεκινώντας από 20 έδρες και πλαφόν τις 50 έδρες.

Το σύστημα της ενισχυμένης αναλογικής, το οποίο θυμίζουμε ότι πέρασε από τη Βουλή τον Ιανουάριο του 2020 με στήριξη της ΝΑ και της Ελληνικής Λύσης, ισχύει μόνο εφόσον το πρώτο κόμμα λάβει ποσοστό 25% και άνω. Πιο συγκεκριμένα, αν το πρώτο κόμμα συγκεντρώσει άνω του 25%, θα έχει αυτόματα μπόνους 20 εδρών και όσο μεγαλύτερο θα είναι το ποσοστό του, τότε θα κερδίζει μία επιπλέον έδρα για κάθε 0,5%, φθάνοντας έως τις 50 έδρες όταν υπερβεί το 40% – όριο το οποίο ξεπέρασε η ΝΔ στην τελευταία εκλογική αναμέτρηση.

Με άλλες λέξεις, αν σε αυτές τις εκλογές επαναληφθεί το τελευταίο αποτέλεσμα, τότε με το ισχύον σύστημα της ενισχυμένης αναλογικής, η ΝΔ θα λάβει 171 έδρες αντί των 146, ο Σύριζα 60 αντί για 71, το ΠΑΣΟΚ 34 αντί για 41, το ΚΚΕ 22 αντί 26 και η Ελληνική Λύση 13 αντί για 16.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης περιμένει την άνετη επικράτηση που θα του δώσει τη βάση των 157 – 158 βουλευτών για να είναι ήσυχος την επόμενη τετραετία από ενδεχόμενα απρόοπτων διαρροών. Άλλωστε, σε πρόσφατη συνέντευξή του, ερωτηθείς για το μάθημα της τελευταίας τετραετίας, είχε αναφερθεί σε κλυδωνισμούς οι οποίοι προκαλούνται στην πολιτική από αστάθμητους παράγοντες και επιθυμεί η επόμενη Κοινοβουλευτική Ομάδα και συμπαγής να είναι, αλλά και αριθμητικά ισχυρή και ελεγχόμενη για κάθε ενδεχόμενο. Και σε καμία περίπτωση όχι ισχνή – λόγου χάρη μια ΚΟ των 152, 153 ή 154 βουλευτών – για να προχωρήσει απρόσκοπτα στην υλοποίηση του κυβερνητικού σχεδιασμού. Ήταν άλλωστε το βασικό μήνυμα που ο ίδιος εξέπεμψε σε όλες ανεξαιρέτως τις δημόσιες εμφανίσεις του, ζητώντας να μην υπάρξει εφησυχασμός από τον θρίαμβο της προηγούμενης κάλπης, ώστε να επιτευχθεί ο βασικός στόχος της καθαρής πλειοψηφίας.

Η «ασφαλής αυτοδυναμία», την οποία ζητεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης, δεν συνιστά γενική και αόριστη έννοια, αλλά έχει χειροπιαστή αριθμητική αφετηρία. Και αυτή είναι το 40%: το «ποσοστό – ορόσημο». Από 40% και πάνω θεωρείται βέβαιο ότι η μακρά και εξαντλητική προεκλογική περίοδος θα έχει αίσια κατάληξη για τον Κυριάκο Μητσοτάκη και το κόμμα του. Αν λοιπόν η ΝΔ λάβει απόψε αυτό το ποσοστό, δηλαδή 40%, τότε και με μόλις 6% συνολικά το άθροισμα των εκτός Βουλής κομμάτων, θα εκλέξει 156 βουλευτές. Ομοίως, με το ίδιο πάντοτε ποσοστό, και με 7% εκτός Βουλής θα φθάσει τις 158 έδρες κ.ο.κ.

Αν πάλι ανέβει έστω και λίγο, λόγου χάρη μισή μονάδα, και πάει από 40% στο 40,5%, ο αριθμός των 158 επιτυγχάνεται και με 6% άθροισμα των εκτός Βουλής, με 75 εκτός Βουλής 159 έδρες κι όσο μεγαλώνει αθροιστικά το ποσοστό όσων δεν μπαίνουν τόσο θα αυξάνεται ο αριθμός των εδρών της ΝΔ. Και βεβαίως όσο η ΝΔ αυξάνει το δικό της ποσοστό, έστω και αν μιλάμε για 0,5% άνοδο, τόσο περισσότερες έδρες θα κερδίζει.

Γίνεται σαφές δηλαδή ότι το 40% συνιστά το κρίσιμο μέγεθος για την επίτευξη της αυτοδυναμίας, ακόμη κι αν όλα τα μικρά κόμματα που διεκδικούν κοινοβουλευτική εκπροσώπηση «πιάσουν» εντέλει το όριο του 3%.