Ήταν κάτι σαν το τελευταίο αριστερό προπύργιο στην Ευρώπη, αλλά έπεσε κι αυτό ακριβώς πριν από ένα μήνα. Στις τοπικές και περιφερειακές εκλογές στην Ισπανία, ο Πρόεδρος Πέδρο Σάντσεθ τιμώρησε αυστηρά την κυβερνώσα αριστερή συμμαχία και κήρυξε πρόωρες εκλογές.
Ο λαμπρός νικητής: το Συντηρητικό Λαϊκό Κόμμα PP με τη νέα του ελπιδοφόρα ηγεσία, η οποία με το στυλ του γερμανικού AfD γελοιοποιεί τον φεμινισμό, την ισότητα, την προστασία των μειονοτήτων, τα δικαιώματα των τρανς ατόμων και την προστασία του κλίματος με τρανταχτές παραστάσεις.
Πάνω από όλα όμως το δεξιό εξτρεμιστικό κόμμα Vox, που πιθανότατα θα συγκυβερνήσει στο μέλλον σε πολλούς δήμους και αυτόνομες περιφέρειες. Δεν ήταν τυχαίο ότι οι πρώτοι καλοθελητές του Vox περιλάμβαναν Βίκτωρ Όρμπαν, ο οποίος ήταν ενθουσιασμένος που η “δεξιά reqonquista” προχωρούσε στην Ισπανία.
Ο Ούγγρος πρωθυπουργός έδωσε το σχέδιο για τη στροφή της Ευρώπης προς τα δεξιά, εξασφαλίζοντας τον Απρίλιο του περασμένου έτους την τέταρτη διαδοχική θητεία του, παρόλο που η αντιπολίτευση είχε ξεκινήσει ως ενιαίο σώμα και είχε υπολογίσει μια πιθανότητα αλλαγής κυβέρνησης.
Το 2014, ο Όρμπαν και το δεξιό εθνικιστικό κόμμα του Fidesz διακήρυξαν «ανελεύθερη δημοκρατία», με βάση το ρωσικό μοντέλο. Οι ξενοφοβικοί τόνοι αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του κυβερνητικού του προγράμματος εδώ και χρόνια. Δικαιολόγησε την άρνησή του να δεχθεί πρόσφυγες λέγοντας ότι οι Ούγγροι «δεν θέλουν να γίνουν μικτή φυλή» και ότι οι πολυπολιτισμικές δυτικοευρωπαϊκές χώρες «δεν είναι πλέον έθνη».
Μετά την εκλογική νίκη του Ορμπάν πριν από ένα χρόνο, η Μαρίν Λε Πεν δεν μπορούσε να είναι αρκετά γρήγορη για να στείλει συγχαρητήρια στη Βουδαπέστη. Το ακροδεξιό κόμμα στην Εθνική Συνέλευση κατάφερε να τετραπλασιάσει τον αριθμό των βουλευτών που είχε στις κοινοβουλευτικές εκλογές πριν από ένα χρόνο. Ακούραστα και ολοένα πιο υποστηριζόμενη από το κράτος, η Λεπέν προώθησε το μακροπρόθεσμο έργο της, μετακομίζοντας στο παλάτι των Ηλυσίων.
Το επόμενο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση: νίκη στις ευρωεκλογές το 2024. Δεν είναι πλέον αδύνατο, εδώ και δέκα χρόνια όλο και περισσότεροι Γάλλοι ψηφίζουν ακροδεξιά.
Ο Jimmie Åkesson, ηγέτης των δεξιών λαϊκιστικών «Σουηδών Δημοκρατών», από την άλλη έπρεπε να πάει αρκετά προς τα δεξιά. Στα νεότερα του χρόνια θεωρούνταν ακόμη μέτριος.
Σήμερα, με το στυλ του Ντόναλντ Τραμπ, θέλει να “κάνει Σουηδία ξανά μεγάλη”. Στις περσινές βουλευτικές εκλογές, το κόμμα, το οποίο ιδρύθηκε το 1988 από μέλη της δεξιάς εξτρεμιστικής σκηνής, αναδείχθηκε το δεύτερο ισχυρότερο πολιτική δύναμη.
Οι μακροχρόνιοι πιο επιτυχημένοι λαϊκιστές στη Σκανδιναβία έχουν από καιρό βρει μιμητές – για παράδειγμα στη γειτονική Φινλανδία. Εκεί, οι «αληθινοί Φινλανδοί» έχουν φτάσει ακόμη και στην κυβέρνηση σε μια τετρακομματική συμμαχία με δεξιές και συντηρητικές πολιτικές δυνάμεις.