Το κόστος της αναλογικής περιπέτειας

Το εκλογικό αποτέλεσμα της οκτακομματικής Βουλής δείχνει πόσο ακριβά πληρώσαμε τις αυταπάτες του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα για την απλη αναλογική. Το πρώτο συμπέρασμα είναι ότι η μεγαλύτερη αποχή που έφτασε το 48% έναντι 40% τον Μάιο, εξέλιξη αναμενόμενη αφού η κοινωνία είχε κουραστεί από τις αλλεπάλληλες αναμετρήσεις, επηρέασε πρωτίστως τους μεγάλους. Η εξασφαλισμένη νίκη της ΝΔ από τον Μάιο είχε αποτέλεσμα να λάβει 2.111.000 ψήφους έναντι 2.407.000 ένα μήνα πριν. Έχασε 296.000 ψηφοφόρους, έναν τεράστιο αριθμό που αντιπροσωπεύει το 12,3% της δύναμης που είχε το Μάιο.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, ο εμπνευστής της απλής αναλογικής, πήρε 256.000 λιγότερες ψήφους απ' ότι τον Μάιο, δηλαδή έχασε το 21,7% της εκλογικής του δύναμης. Το ΠΑΣΟΚ – που μιλά για μεγάλη νίκη – έλαβε 59.000 λιγότερες ψήφους (9% της εκλογικής του δύναμης), το ΚΚΕ 26.000 λιγότερες ψήφους (6%), η Ελληνική Λύση 31.000 λιγότερες ψήφους (12%) και η Πλεύση Ελευθερίας 5.000 λιγότερες ψήφους (4%). Κι όμως, λόγω της αυξημένης αποχής, το κόμμα της κας Κωνσταντοπούλου, παρ' ότι το ψήφισαν λιγότεροι απ' ότι το Μάιο που έμεινε εκτός Βουλής, πλέον είναι εντός. Στον αντίποδα, 20.000 περισσότερες ψήφους πήρε η Νίκη (+11%), ενώ οι Σπαρτιάτες που δεν είχαν εμφανιστεί τον Μάιο έλαβαν συνολικά 241.000 ψήφους. Η πολύ καλή εκλογική επίδοση αυτών των δύο κομμάτων συνδέεται με το γεγονός ότι έχουν φανατικούς οπαδούς, οι οποίοι δεν μετείχαν στην αποχή.

Ένα δεύτερο συμπέρασμα είναι ότι τα αποτελέσματα των εκλογών αυτών είναι υπό μια έννοια «πλαστά». Η γνήσια έκφραση της λαϊκής βούλησης συνέβη στις 21 Μαΐου. Η εκλογική συμπεριφορά των πολιτών καθοδηγήθηκε από το εκλογικό αποτέλεσμα του Μαΐου. Οι ψηφοφόροι της ΝΔ θεωρώντας την ως σίγουρο νικητή δεν είχαν λόγο να προσέλθουν μαζικά στις κάλπες, ενώ ανάλογη συμπεριφορά για άλλο λόγο επέδειξαν και οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή επειδή ήταν σίγουρα χαμένος, έχασε 256.000 ψηφοφόρους. Εάν είχε ισχύσει η ενισχυμένη αναλογική στις 21 Μαίου, τότε θα είχαμε μια 5κομματική Βουλή, χωρίς τη Νίκη, την Πλεύση και τους Σπαρτιάτες, η ΝΔ θα διέθετε ένα πολύ πιο ισχυρό κοινοβουλευτικό «αέρα», ενώ σε καλύτερη κατάσταση θα βρίσκονταν τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ, όσο και το ΠΑΣΟΚ.

Με άλλα λόγια, η αυταπάτη της απλής αναλογικής μας στοίχισε τριπλά: Ένα Κοινοβούλιο – «τσίρκο», 30 ημέρες ακυβερνησίας με υπηρεσιακή κυβέρνηση και μια δαπάνη 400 εκατ. ευρώ, εκ των οποίων τα 100 εκατ. είναι το άμεσο κόστος του υπ. Εσωτερικών για μια εκλογική βραδιά και τα υπόλοιπα 300 εκατ. το έμμεσο κόστος, δηλαδή οι μετακινήσεις, τα φυλλάδια, οι άδειες, κλπ. Η εκτίμηση των 400 εκατ. ευρώ έχει βασιστεί στο κόστος εκλογικών αναμετρήσεων στο εξωτερικό σε περιοχές με αντίστοιχο πληθυσμό της Ελλάδας. Τέτοια περίπτωση ήταν οι επαναληπτικές εκλογές του 2021 για δύο έδρες στην Γερουσία που έγιναν στην πολιτεία Τζόρτζια των ΗΠΑ και η οποία έχει περίπου 10 εκατ. πληθυσμό, παρόμοιο με τον ελληνικό. Το κόστος εκείνης της εκλογικής διαδικασίας έχει εκτιμηθεί από τους Αμερικανούς κοντά στα 400 εκατ. δολάρια. Εάν αληθεύουν οι υπολογισμοί, τότε εμείς δαπανήσαμε αθροιστικά και για τις δύο εκλογικές αναμετρήσεις, Μαΐου και Ιουνίου, το τρελό νούμερο των 800 εκατ. ευρώ!

Εκείνος πάντως που δεν δικαιούται να μιλάει καθόλου μετά και τις εκλογές αυτές είναι ο Αλέξης Τσίπρας, ο υπεύθυνος για τις περιπέτειες της απλής αναλογικής, για τον οποίο αναρωτιέται κανείς, μετά από έξι συνολικά ήττες, πόσες ακόμη πρέπει να υποστεί, ώστε να αποφασίσει να παραιτηθεί. Διαβάζοντας τις δηλώσεις του δεν έχει πρόθεση να το κάνει, παρά θέτει τον εαυτό του στην κρίση των μελών του ΣΥΡΙΖΑ. Πλησιάζουν ωστόσο οι αυτοδιοικητικές του Οκτωβρίου όπου πρώτο κόμμα θα είναι η ΝΔ, δεύτερο το ΠΑΣΟΚ το οποίο είναι ισχυρό σε τοπικό επίπεδο και τρίτο κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ. Θα περιμένει άραγε ο κ. Τσίπρας και τις Ευρωεκλογές του 2024 για να αποχωρήσει μετά από οκτώ πλέον ήττες;