Προσδοκίες από την νέα κυβέρνηση

Πέρα από τις πρώτες εντυπώσεις για τη σύνθεση του υπουργικού συμβουλίου, τα παραπολιτικά σχόλια, τις ευχές και τις παρατηρήσεις, υπάρχει το μεγάλο ζήτημα της εποχής: τι θέλει να κάνει η νέα κυβέρνηση;

Σε επίπεδο δηλώσεων, όλα είναι καλά και ευοίωνα. Απομένει να δούμε τα έργα και τις πράξεις των νέων υπουργών. Η κοινωνία με τις επιλογές της, έστειλε ένα μήνυμα με πολλούς αποδέκτες και όχι μόνο την κυβέρνηση.

Βγαίνοντας από μία 15ετή περιδίνηση των οικονομικών επιπτώσεων της χρεοκοπίας, την τοξική ατμόσφαιρα της κατασκευής εχθρών, την καλλιέργεια συνθηκών εμφύλιας σύρραξης χαμηλής έντασης, αλλά και των μεγάλων κρίσεων του μεταναστευτικού τον Μάρτιο του 2020, της πανδημίας και των επιπτώσεων του πολέμου στην Ουκρανία, η κοινωνία επιζητά επιτακτικά, αφενός μεν μια σταθερότητα και κανονικότητα και, αφετέρου, μια σειρά διορθωτικών κινήσεων για την βελτίωση και ενίσχυση της οικονομικής δραστηριότητας και της κοινωνικής ζωής.

Τούτων δοθέντων, η κυβέρνηση αυτή, δεν έχει το περιθώριο της περιόδου χάριτος ή των 100 πρώτων ημερών, όπως συνηθίζεται να λέγεται.

Σε πολλούς τομείς, η χώρα παρουσιάζει δυσλειτουργίες και καθυστερήσεις, οι οποίες, σε τελική ανάλυση, δυσκολεύουν τη ζωή και τις δραστηριότητες των πολιτών.

Δέσμια επί μισό και πλέον αιώνα, η χώρα αντιμετωπίζεται ως κατεχόμενο έδαφος από τις κακομαθημένες συντεχνίες του δημόσιου τομέα και τα δίκτυα συμφερόντων του κακώς εννοούμενου ιδιωτικού.

Αυτοί αποτελούν το βασικό εμπόδιο και αυτοί σχηματίζουν την αιχμή του δόρατος απέναντι σε κάθε μεταρρυθμιστική προσπάθεια που θα βγάζει τη χώρα από το τέλμα και τη στασιμότητα.

Απέναντι σε αυτούς θα πρέπει να σταθεί η νέα κυβέρνηση και να αναλάβει γρήγορα τολμηρές πρωτοβουλίες στους τομείς της υγείας, της παιδείας, της αγοράς εργασίας, της ενέργειας, της δημόσιας ασφάλειας.

Ταυτόχρονα, θα πρέπει να επεκτείνει και να επιταχύνει τις πρωτοβουλίες όπως η ψηφιοποίηση του κράτους, την οποία στήριξε σύσσωμη η ελληνική κοινωνία, πλην των οπαδών του «τεχνοφασισμού» και της πολιτισμικής παλινόρθωσης προνεοτερικών μορφών οργάνωσης.

Η σημερινή κυβέρνηση, διαθέτει ένα πολιτικό κεφάλαιο που δεν διέθετε καμιά κυβέρνηση της μεταπολιτευτικής περιόδου και αυτό δεν έχει σχέση μόνο με το εκλογικό αποτέλεσμα. Πρόκειται για τη στήριξη των φιλοπρόοδων και δυναμικών κοινωνικών στρωμάτων και ηλικιακών κατηγοριών, οι οποίες βαρέθηκαν να παλεύουν με τα «κουρασμένα στρατεύματα» του «όχι σε όλα», τα οποία κουβαλούν ξεθωριασμένα λάβαρα «αντίστασης», μα στην πραγματικότητα για το μόνο που ενδιαφέρονται είναι να μην αλλάξει τίποτα, να μη βελτιωθεί τίποτα, να διασφαλίσουν απλά τα προνόμια και τη θέση τους μέσα σε μια νεκρική, για την κοινωνία, ακινησία.

Η κυβέρνηση θα συναντήσει ξανά τις λυσσαλέες αντιδράσεις όλων αυτών, όπως έγινε πολλές φορές κατά την προηγούμενη θητεία της. Στην πραγματικότητα πρόκειται για μάχες οπισθοφυλακής σκληροτράχηλων θυλάκων μέσα στη δημοσιουπαλληλική γραφειοκρατία, αλλά και ισχυρών δικτύων συμφερόντων του ιδιωτικού, οι οποίοι είχαν συνηθίσει να νέμονται το κράτος και να αντιμετωπίζουν με φεουδαρχικό τρόπο την κοινωνία.

Την πολιτική κάλυψη, αλλά και τη στήριξη των παραπάνω θυλάκων, θα προσπαθήσει να προσφέρει η αντιπολίτευση, η οποία βλέποντας τη συρρίκνωση της επιρροής της, θα θελήσει μια «ολική επαναφορά» με τη δημιουργία αναταραχής. Θα χάσει για μία ακόμη φορά, αποδεικνύοντας πως βρίσκεται σε αναντιστοιχία με την εποχή και τις διαθέσεις της κοινωνίας. Είναι, όμως, ενήλικες και θα πληρώσουν, ξανά, για το τίμημα των επιλογών τους.

Αν η κυβέρνηση τολμήσει να κάνει τομές και ρήξεις, μεταρρυθμίσεις και εισαγωγή καινοτόμων ρυθμίσεων που θα βελτιώνουν τη ζωή των πολιτών, θα έχει και τη στήριξή τους. Στην αντίθεση περίπτωση, αρχικά θα συναντήσει την απορία για την αβελτηρία και την ατολμία της και, στη συνέχεια, την αδιαφορία των πολιτών για την τύχη της.