Ο Ερντογάν προσπαθεί να αντεπιτεθεί, κατηγορώντας τη Δύση για ισλαμοφοβία και ρατσισμό, σε μια προσπάθεια να βελτιώσει τη διαπραγματευτική του θέση έναντι του Βίλνιους. Με αφορμή τη βία στη Γαλλία, το κάψιμο του Κορανίου στη Σουηδία και το ναυάγιο στη Μεσόγειο με θύματα μετανάστες (με ιδιαίτερη αναφορά στο περιστατικό στα διεθνή ύδατα ανοιχτά της Πύλου), ο Ερντογάν εκμεταλλεύτηκε τη σκληρή προεκλογική κριτική που δέχτηκε από τα δυτικά μέσα ενημέρωσης και τις δυτικές κυβερνήσεις για την κατάσταση του κράτους δικαίου, των ανθρωπίνων και μειονοτικών δικαιωμάτων στη χώρα του.
Επιδιώκει να εκδικηθεί την κριτική αυτή. Και προσπαθεί να εμφανιστεί ως υπερασπιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και προστάτης των μουσουλμάνων και των καταπιεσμένων ανθρώπων σε όλο τον κόσμο, ακόμη και των μουσουλμάνων που ζουν στην ΕΕ. Όλα αυτά είναι μια ένδειξη ότι εξακολουθεί να υπάρχει μια αποικιοκρατική, αλαζονική και απάνθρωπη αντίληψη που πηγάζει από την πίστη στην ανωτερότητα των λευκών. Τα γεγονότα που ξεκίνησαν στη Γαλλία και σύντομα εξαπλώθηκαν σε άλλες χώρες έχουν τις ρίζες τους στις κοινωνικές δομές που δημιουργούνται από αυτές τις αντιλήψεις. Σε χώρες γνωστές για το αποικιακό τους παρελθόν, ο πολιτισμικός ρατσισμός έχει μετατραπεί σε θεσμικό ρατσισμό …… ; δήλωσε ο Ερντογάν μετά τη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου, προσθέτοντας ότι όσοι σπέρνουν τον άνεμο θα θερίσουν τον ανεμοστρόβιλο.
Αν δεν τηρήσουν τις υποσχέσεις τους για την καταπολέμηση των τρομοκρατικών οργανώσεων, δεν θα υποχωρήσουμε. …… Όλοι πρέπει να αποδεχθούν ότι η φιλία της Τουρκίας δεν μπορεί να κερδηθεί με την υποστήριξη της τρομοκρατίας και την παροχή χώρου σε τρομοκράτες. Ο Τούρκος πρόεδρος έφτασε μάλιστα στο σημείο να δικαιολογήσει αυτές τις παρεμβάσεις δηλώνοντας ότι η Τουρκία έχει επτά εκατομμύρια πολίτες στο εξωτερικό και η εχθρότητα προς τους Τούρκους και τους μουσουλμάνους δεν είναι μόνο θέμα εξωτερικής πολιτικής αλλά και θέμα ασφάλειας για τη χώρα μας. Εν όψει του Βίλνιους, όπου αναμένεται να κορυφωθεί η πίεση για την άρση του βέτο του Τούρκου προέδρου στην ένταξη της Σουηδίας, διευκολύνει τη θέση του στρεφόμενος σε αντεπίθεση, μετατοπίζοντας τη συζήτηση από τη γεωπολιτική σημασία των επιλογών στο ΝΑΤΟ, ιδίως σε μια περίοδο αυξανόμενων συγκρούσεων με τη Ρωσία. Πιστεύει ότι μπορεί, ως προϋπόθεση για την αλλαγή της στάσης του στα ζητήματα της Σουηδίας, να μιλήσει για την αντιμετώπιση της ισλαμοφοβίας, του ρατσισμού και της τρομοκρατίας.
Όσον αφορά ειδικότερα τη Γαλλία, με αφορμή τη δολοφονία ενός νεαρού από αστυνομικούς κοντά στη γαλλική πρωτεύουσα, ο Πρόεδρος Ερντογάν πιστεύει ότι η Γαλλία και οι ηγέτες της είναι αυτοί που προκαλούν τα περισσότερα προβλήματα στην ΕΕ και την Ανατολική Μεσόγειο. Ο Γάλλος πρόεδρος Μακρόν έχει επικρίνει συχνά την εσωτερική κατάσταση στην Τουρκία και είναι απρόθυμος να υποστηρίξει την αρμενική υπόθεση και ειδικότερα να αναπτύξει στενή και προσωπική σχέση με τον πρόεδρο Ερντογάν Σε επίπεδο ΕΕ, η Γαλλία παραμένει μία από τις χώρες που είναι πιο απρόθυμες να ανεχθούν σχεδόν άνευ όρων την ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας, ενώ Οι στενές πολιτικές και αμυντικές σχέσεις που έχουν αναπτυχθεί τα τελευταία χρόνια μεταξύ Παρισιού, Αθήνας και Λευκωσίας είναι απαράδεκτες.
Ο πρόεδρος Μακρόν έχει υπογράψει αμυντική συμφωνία όχι μόνο με την Ελλάδα (που περιλαμβάνει ρήτρα αμοιβαίας συνδρομής), αλλά και με την Κύπρο, με πλοία του γαλλικού στόλου (συμπεριλαμβανομένου του αεροπλανοφόρου Charles de Gaulle στη Λεμεσό) να ελλιμενίζονται εκεί, για να επαναφέρει τη Γαλλία και να ενισχύσει τη γαλλική παρουσία στην Ανατολική Μεσόγειο μια στρατηγική επιλογή, μια κίνηση που έχει προβληματίσει την Άγκυρα. Πόσο μάλλον που η Γαλλία έχει επίσης στρατηγικά συμφέροντα στο Λίβανο, έχει στενές στρατηγικές σχέσεις με την Αίγυπτο, καταδικάζει την επέμβαση της Τουρκίας στη Λιβύη και, κυρίως, καταδικάζει δημόσια το τουρκο-κολομβιανό μνημόνιο συνεννόησης. Ο Τούρκος πρόεδρος Ερντογάν έφτασε στο Βίλνιους με κακή διάθεση. Το μεγάλο ερώτημα τώρα είναι μέχρι πού θα ανεχθεί η Δύση τις απειλές και τον εκφοβισμό του.