Ταραχές στη Γαλλία και αριστερές συμμετρίες

Η δολοφονία του 17χρονου Ναέλ στη Ναντέρ, λίγο πιο δυτικά από το Παρίσι, ήταν ένα σπίρτο που άναψε για τα καλά την κοινωνική έκρηξη. Ο νεαρός, αλγερινής καταγωγής, που οδηγούσε μία Μερσεντές AMG με πλαστές πολωνικές πινακίδες, σταμάτησε αρχικά στο σήμα των αστυνομικών και δευτερόλεπτα μετά, πάτησε γκάζι και έφυγε ενώ, σχεδόν ταυτόχρονα, ο ένας αστυνομικός, κατά παράβαση όλων των κανονισμών, πατούσε τη σκανδάλη. Οι πληροφορίες που είχαν μιλούσαν για έναν 17χρονο που δούλευε ως οδηγός για μεγάλο κύκλωμα διακίνησης ναρκωτικών στα προάστια και στο κέντρο του Παρισιού, έπεσε νεκρός λίγα μέτρα μετά το μπλόκο των Γάλλων αστυνομικών.

Το περιστατικό πυροδότησε ένα ακόμη μεγάλο κύμα αντικρατικής, αντισυστημικής βίας στις ίδιες περιοχές όπου ο 17χρονος φέρεται να διακινούσε ναρκωτικά. Στη Μασσαλία πυρπολήθηκε η μεγαλύτερη δημόσια βιβλιοθήκη της πόλης και στη Ναντέρ βανδαλίστηκε το Μνημείο του Ολοκαυτώματος.  Η αστυνομία έχει προβεί σε περισσότερες από 3.000 συλλήψεις, ενώ οι ζημιές έχουν υπερβεί τα 2 δισεκατομμύρια ευρώ, σύμφωνα με τον εκπρόσωπο του Συλλόγου Εμπόρων του Παρισιού.

«Οι σκύλοι του καθεστώτος καλούν για ηρεμία, εμείς καλούμε για Δικαιοσύνη», τουίταρε ο επικεφαλής της ριζοσπαστικής αριστεράς Μελανσόν για να θυμίσει όχι μόνο το τωρινό «Δικαιοσύνη Παντού» αλλά και την αναδημοσίευση από το κομματικό δημοσιογραφικό έντυπο του Σύριζα των στίχων από τα κάλαντα που κυκλοφορούσαν οι βάνδαλοι που είχαν κάψει το χριστουγεννιάτικο έλατο στην πλατεία Συντάγματος.

Ακόμα ένα κοινό σημείο της ακροαριστερής ρητορικής στα γεγονότα της Γαλλίας με τη στάση του Σύριζα είναι το γεγονός της αγνόησης και παράκαμψης του θεσμού της δικαιοσύνης. Ο Μελανσόν επικροτεί την έκρηξη βίας στο Παρίσι και όχι μόνο, ζητώντας δικαιοσύνη, παρά το γεγονός ότι ο αστυνομικός συνελήφθη και τιμωρείται βάσει των διαδικασιών που προβλέπει η γαλλική Δικαιοσύνη. Κάλλιστα μπορεί να φανταστεί κανείς ομοιότητες με τη στάση ελληνικής εκδοχής της Αριστεράς, που σε ανάλογα περιστατικά αντικαθιστά ή επιδιώκει να αντικαταστήσει τη θεσμική Δικαιοσύνη με το είδος της δικαιοσύνης που εξελίσσεται στα πεζοδρόμια, μια λαϊκής – επικίνδυνης για την ποιότητα της δημοκρατίας – δικαιοσύνης που φαντασιώνονται πολλοί ως επαναστατική δράση και προοπτική.

Ακόμα ένα κοινό χαρακτηριστικό ελληνικής ανάλογης βίας και σημερινής γαλλικής έκρηξης βίας είναι η ανθρωπογεωγραφία όσων συμμετέχουν στα επεισόδια. Άνθρωποι που ζουν στη Γαλλία και διεθνή ΜΜΕ καταγράφουν τις τελευταίες ημέρες ένα πολύ σημαντικό συμπέρασμα: Το γεγονός ότι δεν πρόκειται για πολιτικές συγκρούσεις, αλλά για τυφλές πράξεις βίας κατά φυσικών προσώπων και περιουσιών με ζητούμενα τη μπακουνικής έμπνευσης σύγκρουση, την καταστροφή και τις αρπαγές χωρίς κανένα ουσιαστικό πολιτικό αίτημα. Όλα όσα προτάσσονται ως τέτοια είναι προφάσεις, ενώ η προσπάθεια εκμετάλλευσης των πρωταγωνιστών – από τμήματα της γαλλικής Αριστεράς και από ισλαμοφασιστικές φράξιες – που μισούν τον δυτικό τρόπο ζωής και τη δυτική δημοκρατία είναι περισσότερο από εμφανής, κραυγαλέα θα έλεγε κανείς.

Η Γαλλία ασφαλώς έχει ένα ακόμα οξύτερο ζήτημα που πυροδοτεί την κοινωνική βία, πέρα από τα καθεστωτικού τύπου λάθη που έχουν διαπραχθεί. Ομάδες πληθυσμού, ορκισμένες στο Ισλάμ, εκδικούνται με κάθε τρόπο τη δυτική δημοκρατία, ενώ η «υστερική» εβραιοφοβική βία τους τις εντάσσει σε μία ευρύτερη ριζοσπαστικοποιημένη βίαιη κοινωνική συμπεριφορά. Χαρακτηριστική προς τούτο ένδειξη είναι και η καταστροφή του Μουσείου Ολοκαυτώματος κατά τη διάρκεια των τωρινών καταστροφών. Τέτοιες ταραχές οφείλονται στην εμφάνιση τα τελευταία είκοσι χρόνια μιας θορυβώδους και ακραίας Αριστεράς, φιλικής προς τους εξτρεμιστές ισλαμιστές, λυσσωδώς αντισιωνιστικής, η οποία οραματίζεται, ελλείψει επαναστατικής ωρίμανσης των συνθηκών, την πρόκληση συνεχών κοινωνικών εκρήξεων.