Ε.Ε.: Η αναγκαία μεταρρύθμιση πριν από τη διεύρυνση

Εάν η διεύρυνση προς υποψήφιες χώρες όπως η Ουκρανία, η Μολδαβία και η Γεωργία ολοκληρωθεί, η ΕΕ πρέπει πάνω από όλα να μεταρρυθμιστεί για να διευκολύνει την κοινωνική και δημοσιονομική της εναρμόνιση, αναλύει ο κοινοτικός αξιωματούχος Christophe Quarez.

Ο Christophe Quarez είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής (CESE), εκπρόσωπος της Γαλλικής Δημοκρατικής Συνομοσπονδίας της Εργασίας (CFDT).

Μετά από σχεδόν μια δεκαετία στασιμότητας, η διαδικασία διεύρυνσης της ΕΕ αναβίωσε ξαφνικά λόγω του πολέμου στην Ουκρανία.

Σήμερα, δεν πρόκειται πλέον για αντίθεση με τις αρχές της διεύρυνσης και της ολοκλήρωσης εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά μάλλον για την ηγεσία των δύο μετώπων μαζί.

Τα κράτη μέλη ορθώς θεωρούν ότι η διαδικασία διεύρυνσης της ΕΕ για να συμπεριλάβει την Ουκρανία, τη Μολδαβία και τη Γεωργία, καθώς και τα Δυτικά Βαλκάνια, θα σταθεροποιούσε την περιοχή.

Η πολιτική διεύρυνσης είναι ένα από τα κύρια εργαλεία της ευρωπαϊκής εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφάλειας και συμβάλλει στην ανεξαρτησία της Ευρώπης.

Σε ό,τι αφορά τη μεθοδολογία των διαπραγματεύσεων, δεν θα έπρεπε να προτείνουμε μια προοδευτική διαδικασία προσαρμοσμένη σε κάθε χώρα, χωρίς προκαθορισμένο χρονοδιάγραμμα;

Σήμερα, η διαδικασία ένταξης εμφανίζεται ουσιαστικά ως μια μακρά σειρά προετοιμασίας, συχνά πολύ τεχνική, ακολουθούμενη από άμεση πρόσβαση στην πλήρη ένταξη, όχι ως σταδιακή ένταξη.

Ωστόσο, το κράτος δικαίου, τα θεμελιώδη δικαιώματα και η καταπολέμηση της διαφθοράς και του οργανωμένου εγκλήματος πρέπει να παραμείνουν βασικές προϋποθέσεις.

Ωστόσο, ενώ η Ουκρανία, η Γεωργία και η Μολδαβία αναμένεται να επιταχύνουν τον ρυθμό των μεταρρυθμιστικών προσπαθειών τους αυτό το καλοκαίρι ως μέρος της προσπάθειάς τους για ένταξη στην ΕΕ, η Ένωση αγωνίζεται να επιτύχει τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις στην πρώτη θέση των οποίων είναι η ψηφοφορία με ειδική πλειοψηφία για κοινωνικά και δημοσιονομικά θέματα, ακόμα κι αν η Γαλλία και η Γερμανία φέρουν αυτό το έργο.

Η συμφιλίωση της διεύρυνσης και η εμβάθυνση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης είναι ουσιαστικής σημασίας, ιδίως όσον αφορά τον ευαίσθητο φάκελο του φορολογικού και κοινωνικού ντάμπινγκ εντός της Ένωσης.

Πράγματι, η στρατηγική της διεύρυνσης πρέπει να προσαρμοστεί από κοινωνική άποψη, καθώς η Ευρώπη είναι επίσης μια περιοχή μετεγκαταστάσεων και ντάμπινγκ (φορολογικό και κοινωνικό) επιζήμιο για τα θύματά τους και για την εικόνα της ΕΕ.

Προσέξτε να μην εκμεταλλευτούν οι εθνικιστές και οι ακροδεξιοί τη διεύρυνση!

Πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι σήμερα η κοινοτική νομοθεσία αποφασίζεται κατ’ αρχήν με ειδική πλειοψηφία των κρατών μελών, με αξιοσημείωτη εξαίρεση τη φορολογία και την κοινωνική προστασία που απαιτούν ομόφωνη ψηφοφορία των κρατών μελών. Αυτό είναι το πρόβλημα!

Για να προχωρήσουμε προς μια ουσιαστική φορολογική και κοινωνική εναρμόνιση, είναι απαραίτητο να επιτραπεί σε όσους το επιθυμούν να προχωρήσουν περαιτέρω στην ένταξη.

Ένα πράγμα είναι σαφές: η ΕΕ λειτουργεί ήδη με διαφοροποιημένο τρόπο και η ιδέα ότι πάντα προχωρούσε ομόφωνα είναι μια ψευδαίσθηση. Μια Ευρώπη πολλών ταχυτήτων είναι ήδη πραγματικότητα.

Το ευρώ είναι η πιο τέλεια απόδειξη αυτού. Ομοίως, ο χώρος Σένγκεν, που γεννήθηκε το 1985 εκτός των ευρωπαϊκών συνθηκών, περιήλθε αρχικά σε διακυβερνητική συνεργασία.

Η στρατηγική της διεύρυνσης πρέπει επιτέλους να προσαρμοστεί από πολιτική άποψη, η οποία προϋποθέτει σαφή διάλογο για τα νέα σύνορα της Ευρώπης, προκειμένου να αποφευχθεί η εντύπωση μιας απεριόριστης βιασύνης χωρίς όρια. Για την ΕΕ, αυτό θα πρέπει να οδηγήσει στη γρήγορη αποσαφήνιση του καθεστώτος όλων των γειτόνων μας, οι οποίοι δεν είναι όλοι προορισμένοι να προσχωρήσουν σε αυτήν.

Για τη ζώνη του ευρώ, η οποία θεωρητικά προορίζεται να φιλοξενήσει σχεδόν όλες τις χώρες της ΕΕ, αυτή η διευκρίνιση είναι ακόμη πιο απαραίτητη.