Ο «μπούσουλας», ως γνωστόν, είναι η πυξίδα και μεταφορικά ως λέξη χρησιμοποιείται είτε για να δηλωθεί κατεύθυνση, είτε προσανατολισμός. Εξ’ ου και η φράση της καθομιλουμένης: «έχασα τον μπούσουλα», δηλαδή τον προσανατολισμό μου.
Κόντρες Γεωργιάδη,Βορίδη και Νατσιού
Κι αν από τη θεωρία θέλετε να δείτε πως λειτουργεί η απώλεια προσανατολισμού στην πράξη, δεν έχετε παρά να παρακολουθήσετε την επί διήμερο κόντρα που έχει ξεσπάσει στα κοινωνικά δίκτυα, ανάμεσα σε Αδωνι Γεωργιάδη και Δημήτρη Νατσιό (για τις ταυτότητες με γεωεντοπισμό), αλλά του κόμματος «Νίκη» με τον Μάκη Βορίδη (με αφορμή τις επικρίσεις του υπουργού επικρατείας για όσα λέει η «Νίκη» περί αναθεώρησης άρθρου 3 του Συντάγματος και θρησκευτική ουδετερότητα).
Από μόνο του το γεγονός, ότι η κόντρα εξελίσσεται στα κοινωνικά δίκτυα, δείχνει πόσο εκτός πραγματικής κοινωνικής πραγματικότητας βρίσκεται και σε ποιο παράλληλο σύμπαν εντάσσεται. Άλλωστε η προφανής αναντιστοιχία «παλμού κοινωνίας» με «τάσεις social media» έχει πολλαπλώς διαπιστωθεί και εκλογικά…
Παράλληλα, δεν μπορεί πλέον ουδείς να αγνοεί ότι τα social media, προεξάρχοντος του twitter, έχουν εξελιχθεί σε…διαδικτυακό πολιτικό καφενέ, που πλέον εμπίπτει μόνο στις διατάξεις αθέμιτου ανταγωνισμού με τα πραγματικά καφενεία. Και μένει με ερωτηματικό, αν πολλές συζητήσεις στο διαδίκτυο εμπίπτουν και σε κάποιες ιατρικές αρμοδιότητες.
Αποκαλυπτικές προεκτάσεις
Το ζήτημα όμως αυτής της διπλής κόντρας (Γεωργιάδη, Βορίδη με Νίκη) έχει, πέρα από τα προφανή στοιχεία πολιτικής ιλαροταγωδίας, ενδιαφέρουσες πολιτικο-μηντιακές προεκτάσεις που αποκαλύπτουν πολλά.
Προφανώς ουδείς μπορεί να αποστερήσει το δικαίωμα στους υπουργούς να κάνουν κριτική σε όσα λέει κόμμα της αντιπολίτευσης. Και τούμπαλιν. Το κορυφαίο ζήτημα όμως είναι αν η απάντηση στην κριτική είναι επί της ουσίας, ή περί διαγραμμάτων (του στυλ: «ναι, αλλά γιατί εσείς κάνατε αυτό…» και είναι κάτι άσχετο με το ζητούμενο) για να συντηρείται μια κόντρα. Διότι είναι προφανές ότι από αυτήν την κόντρα, «ναι μεν» αποκαλύπτονται ασυνέχειες και ασυναρτησίες κομμάτων της αντιπολίτευσης, αλλά από την άλλη αυτά τα κόμματα της αντιπολίτευσης στοχεύοντας σε δυο επικοινωνιακά δημοφιλείς υπουργούς καταφέρνουν να ανατροφοδοτήσουν την παρουσία τους στο χολερικό κόσμο των κοινωνικών δικτύων και παράλληλα να δώσου υλικό στους οπαδούς τους. Άλλωστε για τέτοιες μειοψηφίες, δεν έχει σημασία η αλήθεια, αλλά η διαιώνιση της ύπαρξης τους μέσω ανακύκλωσης των επικίνδυνων δοξασιών που πρεσβεύουν…
Οι κρυφοί υποστηρικτές
Εξόχως ενδιαφέρον είναι το γεγονός ότι με αφορμή την κόντρα, ξεσκεπάζονται τα συμφέροντα που στηρίζουν τέτοια μορφώματα: από λογαριασμούς τρολ, μέχρι αρθρογράφους υπεράνω υποψίας, παραπολιτικές στήλες, αθλητικές και πολιτικές εφημερίδες συγκεκριμένων κατευθύνσεων.
Μην ξεχνάμε ότι, όσο κρίσιμο είναι για τα μορφώματα να τροφοδοτούν με το δηλητηριασμένο πολιτικό τους προϊόν την κοινή γνώμη (τους), άλλο τόσο κρίσιμο είναι την ίδια επιχειρηματολογία να φιλοξενούν κάποια ΜΜΕ, καθώς έτσι εξασφαλίζουν σταθερή πελατεία, πουλώντας τη δηλητηριασμένη πολιτική πραμάτεια…
Τι αναζητά η αντιπολίτευση
Η χολερική αντιπολίτευση της μιζέριας, αναμφίβολα κάποιους ικανοποιεί και εξυπηρετεί, είτε πολιτικούς είτε Πολίτες αφού αμφότεροι απολαμβάνουν βολικά ψέματα, παρά άβολες αλήθειες.
Το πρόβλημα γίνεται διπλό και έγκειται: αφενός στο γεγονός ότι πλέον η αντιπολίτευση γίνεται σε ήσσονος σημασίας θέματα –κι άρα τα πραγματικά προβλήματα και ζητήματα, μένουν ανέγγιχτα-κάτι που σημαίνει η ανεπάρκεια, ή συμπόρευση με την κυβέρνηση, ή ατζέντα χαμηλής πολιτικής-, αφετέρου όταν παρόμοιες προσεγγίσεις γίνονται αποδεκτές από κόμματα της μείζονος αντιπολιτεύσεως (ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ).
Περισσότερο, οι μηντιακοί και παραμηντιακοί (σε κοινωνικά δίκτυα) λογαριασμοί ή αρθρογράφοι του ΣΥΡΙΖΑ, δείχνουν να απορροφούν τις δοξασίες της «Νίκης» ακριβώς διότι –θεωρούν- ότι θίγουν δυο –αντιπαθή γι αυτούς- πολιτικά πρόσωπα της ΝΔ: Μάκη Βορίδη και Αδωνι Γεωργιάδη.
Αλλά, ακόμη κι αν κάποιος –σε μια οριακή παραδοχή της αλήθειας- αποδεχθεί ότι το να πολεμάει η «Νικη» Βορίδη και Γεωργιάδη είναι κάτι αναμενόμενο διότι έτσι μαζεύει ψήφους από δημοφιλείς υπουργούς της ΝΔ, εκείνο που παραμένει πλήρως σκοτεινό είναι, τι όφελος μπορεί να έχει η αντιπολίτευση να ενστερνίζεται τέτοιες απόψεις: νομιμοποιεί πολιτικά τη «Νίκη» και τα υπόλοιπα μορφώματα; Ή επειδή βάλλονται Γεωργιάδης-Βορίδης, τότε, κρίνεται, ότι υπάρχει κομματικό όφελος; Ειρήσθω εν παρόδω, το δεύτερο θεωρεί και η «Νίκη», άρα προκύπτει μια ενδιαφέρουσα ταύτιση μιας..συνιστωσας (διότι επέστρεψαν πλέον μετά βαΐων και κλάδων) του ΣΥΡΙΖΑ με τη «Νίκη». Εκτός κι αν δεν πρόκειται για ταύτιση, αλλά για απώλεια προσανατολισμού και μπούσουλα στη δίνη της αντιπολιτευτικής υστερίας