Άρχισαν τα αυτογκόλ

“Θα είμαστε η αντιπολίτευση του εαυτού μας” είχε δηλώσει προ των εκλογών της 25ης Ιουνίου ο Κυριάκος Μητσοτάκης, διαβλέποντας ότι “η αντιπολίτευση θα ψάχνεται για πολύ καιρό”.

Φαίνεται, ότι το “μεταφορικό” σχήμα που χρησιμοποίησε ο Πρωθυπουργός, μάλλον κάποια κυβερνητικά στελέχη το αφομοίωσαν ως “κυριολεξία”. Με αποτέλεσμα, να κάνουν όντως αντιπολίτευση στην Κυβέρνηση και μάλιστα επιτυχημένη: και ουσιαστικά και επικοινωνιακά, παράγοντας αποτελέσματα που δημιουργούν εικόνα ασυνέχειας και ασυνέπειας.

Αντιπολίτευση εκ των έσω

Το δυστύχημα βεβαίως είναι ότι όσοι -προφανώς όχι ηθελημένα, κι αυτό είναι το κακό, ότι τους βγαίνουν αυθόρμητα τέτοιες ενέργειες- κινήθηκαν άστοχα, το τελευταίο διάστημα, άκουσαν μεν τον Πρωθυπουργό να λέει ότι “θα είμαστε αντιπολίτευση του εαυτού μας”, αλλά δεν αξιολόγησαν ότι αυτό θα προέκυπτε ως αποτέλεσμα της ανυπαρξίας αντιπολίτευσης, η οποία “θα ψάχνεται για καιρό”. Αρα, είναι απολύτως υπαρκτός ο κίνδυνος, αν γρήγορα δεν συνέλθουν τα κυβερνητικά στελέχη, ή αν από το Μέγαρο Μαξίμου δεν γίνει μια “σύσταση”, ν’ αρχίσουν και στην…κυβέρνηση να ψάχνονται κάποια στελέχη της.

Τις τελευταίες ημέρες υπήρξαν, δημοσίως τουλάχιστον, δυο (+ενα) περιστατικά κυβερνητικών ολισθηματων: οι απόψεις Φλωρίδη (για τα τραπεζικά στελέχη) και η περίπτωση Μηταράκη (για πανεπιστημιακή αστυνομία). Κι εν συνεχεία υπήρξε και η…παραφωνία-δώρο (Μηταράκης πάλι) για την…έφιππη αστυνομία και το αναμενόμενο άδειασμα από το Μέγαρο Μαξίμου.

Επανάπαυση

Εχει επισημανθεί πολλαπλώς ότι η απουσία αντιπολίτευσης και η πολιτική ηγεμονία της ΝΔ θα επέφερε από επανάπαυση και ραθυμία, μέχρι αλαζονεία και αμετροέπεια. Αυτό όμως δεν αφηνει περιθώριο να δικαιολογούνται τετοιες αστοχίες στα πρώτα βήματα μιας νέας και αναβαπτισμένης με ευρεία εκλογική πλειοψηφία Κυβέρνησης.

Οι απόψεις Φλωρίδη, με ευκολία χαρακτηρίστηκαν “προσωπικές”, καθώς -όντως- τετοιες μπορεί να ηταν ή θα μπορούσαν ως τετοιες να παρουσιαστούν για να καλυφθεί η προφανής ασυνεννοησία στο πλαίσιο των προγραμματικών δηλώσεων. Αν και υποτίθεται ότι θα έπρεπε ακριβώς λόγω του ότι επρόκειτο για προγραμματικές δηλώσεις, να είναι όλα πολιτικώς άρτια “ενορχηστρωμένα” για να αποφευχθούν παραφωνίες…

Η πανεπιστημιακή αστυνομία

Η περίπτωση των δηλώσεων Μηταράκη όμως είναι ένδειξη σοβαρής δυσλειτουργίας. Ας αποδεχθούμε, για την οικονομία της συζήτησης, ότι η ακύρωση του μέτρου της πανεπιστημιακής αστυνομίας ηταν κεντρική κυβερνητική απόφαση. Ομως, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι επί σειρά ετών υπήρξε κεντρικό πολιτικό και ιδεολογικό διακύβευμα, άρα θα ανέμενε κάποιος να υπάρχει μια οργανωμένη “οπισθοχώρηση”: και σε ιδεολογικο-πολιτικό επίπεδο, αλλά και σε επίπεδο διαχείρισης, έτσι ώστε να μην μπορεί η αντιπολίτευση να ασκήσει κριτική για ρουσγφετολογική διαδικασία τακτοποίησης “δικών μας παιδιών”…

Είναι κάτι περισσότερο από προφανές ότι δεν υπήρξε συντεταγμένο και μελετημένο σχέδιο οπισθοχώρησης για το μέτρο της Πανεπιστημιακής αστυνομίας.

Και τα…άλογα!

Κι εκεί που  το ζήτημα θεωρείται ότι έχει μόνο πολιτικές διαστάσεις, αίφνης προσλαμβάνει διαστάσεις “φαρσοκωμωδίας”. Από το πουθενά γίνεται λόγος για “έφιππη αστυνομία”! Κι αρχίζει μια αλυσίδα πολιτικο-επικοινωνιακών λανθασμένων χειρισμών που οδηγούν  στο αναμενόμενο άδειασμα του Υπουργού, από το πρωθυπουργικό περιβάλλον, ότι η πρόταση “απερρίφθη”.

Αν, όπως είπαμε, μπαίνει πολύ κακός βαθμός στην προετοιμασία για οπισθοχώρηση στο θέμα της “πανεπιστημιακής αστυνομίας”, τότε στο ζήτημα της “έφιππης αστυνομίας”, ο βαθμός είναι πολύ κάτω από τη  βάση. Και ανακύπτουν σειρά ερωτημάτων:

– Ο μπλέ φάκελος που παρέλαβε ο νέος υπουργός, περιείχε τέτοια “πρόταση”;

– Αν την περιείχε, συμφωνούσε ο ίδιος; Την συζητησε- προτεραιοποίησε με κάποιον από το επιτελείο του Μαξίμου;

– Αν δεν την περιείχε, την είχε προηγουμένως συζητήσει, ή απλά την αφησε να διαρρεύσει;

– Αφού η πρόταση απερρίφθη, γιατί επανήλθε στο προσκήνιο;

– Συνεννόηση για τις “δηλώσεις-εξαγγελίες” υπάρχει;

– Ακόμη κι αν όντως υπήρχε σχέδιο για “έφιππη αστυνομία”, με βάση ποια λογική θα δημιουργείτο; Και στηριζόμενη σε ποιο δεδομένο του παρελθόντος, ή ποια παράδοση;

– Ακόμη κι αν όντως υπήρχε σχέδιο για “έφιππη αστυνομία” είναι δυνατόν η τεκμηρίωση της αναγκαιότητας να είναι -όπως ελέχθη: “ Το πεδίο της ελληνικής έφιππης αστυνομίας θα είναι, πάντως, κατά κύριο λόγο τελετουργικό. Θα συμμετέχει δηλαδή σε παρελάσεις και εκδηλώσεις στο κέντρο της Αθήνας, αλλά και σε τουριστικά σημεία”.

Δηλαδή οι αστυνομικοί θα γίνουν “ηθοποιοί”; Διότι η Ελλάδα δεν έχει ουτε κατ’ ελαχιστον την παραδοση άλλων κρατών (πχ Μεγάλη Βρετανία) σε έφιππα τμήματα…

– Δεν θυμήθηκε κανείς το “κάζο” με το “έφιππο τμήμα” στην παρέλαση;

Είναι προφανές ότι απαιτείται πολλή δουλειά η κυβέρνηση, για να μπορέσει να λειτουργήσει σ ένα περιβάλλον χωρίς την πίεση της αντιπολίτευσης. Η συνθήκη αυτή είναι καινούργια και δύσκολη στη διαχείρισή της. Από την άλλη όμως, η αίσθηση ότι κάποιοι “παίζουν εν ου παικτοίς”, θα αποδειχθεί βαθύτατα επιζήμια.