Στην εποχή των καυσώνων

Ανεπηρέαστοι από τις πλημμύρες στη Σαραγόσα της Ισπανίας ή τις πλημμύρες στην Ιταλία, οδεύουμε προς ένα διαρκές κύμα καύσωνα.

Ανεπηρέαστοι από τις πλημμύρες στη Σαραγόσα της Ισπανίας ή τις πλημμύρες στην Ιταλία, οδεύουμε προς ένα διαρκές κύμα καύσωνα. Τα καιρικά φαινόμενα είναι παντού: υψηλές θερμοκρασίες, πλημμύρες, ξηρασίες, μαζικές πυρκαγιές και διάφορα ακραία “ρεκόρ”. Ένα τέτοιο ρεκόρ είναι αυτό της 4ης Ιουλίου, που θεωρείται διεθνώς ως η θερμότερη ημέρα στον πλανήτη, αν και αυτό αμφισβητείται.

Η ετοιμότητα για τα καιρικά φαινόμενα είναι απολύτως απαραίτητη, ειδικά όταν οι νεκροί δεν μπορούν να σκαρφαλώσουν σε δέντρα ή σε οροφές αυτοκινήτων! Ένας πίνακας που δημοσιεύτηκε στο meteo δίνει πληροφορίες για τη διάρκεια των καύσωνων: το 1998 έφτασε τις 14 ημέρες, ενώ το 1987, όταν η ελληνική κοινωνία δεν είχε κλιματισμό, έφτασε τις 12 ημέρες! Το 1987, όταν η ελληνική κοινωνία δεν είχε κλιματισμό, έφτασε στο αποκορύφωμά του. Από την άλλη πλευρά, δεδομένου ότι οι βροχές του Ιουνίου έχουν οδηγήσει σε ιδιαίτερη ανάπτυξη της ποώδους βλάστησης, οι πυρκαγιές που είναι πιθανό να εκδηλωθούν κατά τη διάρκεια τέτοιων μετεωρολογικών επεισοδίων αναμένεται να είναι πιο έντονες.

Οι πυρκαγιές αντιμετωπίζονται τώρα με νέα μέσα και δεν αφήνονται στη διάκριση των ανέμων και της συγκυρίας. Θυμόμαστε τον λυσσώδη πόλεμο που είχε εξαπολύσει η Αυριανή κατά των οικολόγων – που ουδόλως υστερούσε των διαδόσεων για φίδια και άλλα όντα που διοχέτευαν «αεροπλανικώς» οι δεύτεροι. Έναν πόλεμο που πρωτίστως είχε θέμα τη διάνοιξη διόδων μέσα στο δάσος, τη στιγμή που η φωτιά μπορούσε να κάνει άλματα της τάξης των 400 μέτρων! Να μην ξεχάσω επίσης τους ισχυρισμούς κάποιων κυρίων ότι μόνο ο εποικισμός του δάσους είναι αποτελεσματικός για την αντιμετώπιση των πυρκαγιών, λες και τα φαινόμενα τύπου Μάτι δεν είναι δυνατό να παραχθούν. Και μια που το ’φερε ο λόγος, δεν πρόκειται να ξεχάσω τους κομπασμούς κάποιου καλλιτέχνη για το αισθητικό νόημα της πυρκαγιάς ούτε φυσικά τους ισχυρισμούς πως η φωτιά κάνει το δάσος μακροχρονίως υγιέστερο…

Πάνε αυτά, πέρασαν. Τώρα έχουμε τα εναέρια μέσα – εκτός από το θηριώδες ρωσικό Μπεριέ, που έγινε θυσία στο «ανήκομεν εις την Δύσιν». Τώρα έχουμε τους πυροσβέστες μας, από τους οποίους έλειψε ο αείμνηστος 55χρονος με δύο παιδιά – έπεσε θύμα «σ’ άνιση πάλη κι αγώνα».