Για τις Πρέσπες του Αιγαίου

Μια κουβέντα, διερευνητική ή με στόχο την προετοιμασία της κοινής γνώμης, είπε ο πρωθυπουργός περί αναγκαίων υποχωρήσεων και η προϋπάρχουσα ανησυχία κάποιων κύκλων, εξ αυτών που οι αντιφρονούντες ονομάζουν «Ελληναράδες», γιγαντώθηκε…

Εν ολίγοις, ο πρωθυπουργός μίλησε για τις παραχωρήσεις που απαιτούνται για την τόνωση ή την προετοιμασία της κοινής γνώμης.

Οι πιο έντονες αντιδράσεις μπορούν να χωριστούν σε δύο κατηγορίες.

Πρώτον, εκείνων που τονίζουν ότι η αναζήτηση συμβιβαστικής λύσης με την ανατολική γείτονα φαίνεται να προσανατολίζεται στη λογική της συνδιαχείρισης του πλούτου του Αιγαίου και του βυθού της ανατολικής Μεσογείου πριν οι τεχνολογικές εξελίξεις καταστήσουν οικονομικά ασύμφορη την εκμετάλλευσή του, καθιστώντας έτσι τον πλούτο αυτό άχρηστο και για τους δύο λαούς.

Δεύτερον, υπάρχουν εκείνοι που απορρίπτουν απολύτως κάθε κίνηση προς αυτή την κατεύθυνση από το περιλάλητο «καθεστώς Μητσοτάκη».

Τι σκέψεις γεννούν αυτές οι αντιδράσεις; (Απαντώ, βέβαια, με την προσωπική διαβεβαίωση ότι δεν πιστεύω ότι υπάρχει ελληνική κυβέρνηση, και σίγουρα όχι η σημερινή, που να αντιλαμβάνεται το καλώς εννοούμενο εθνικό συμφέρον και να θέλει να το προδώσει ή να το αγνοήσει…).

Όσον αφορά το πρώτο, δεν έχω καμία αμφιβολία ότι η πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας θα αντιταχθεί σθεναρά σε οποιαδήποτε πρόταση συνύπαρξης που υποκινείται από “εθνομηδενιστικά υποκινούμενους κουλτουριάρηδες” και, ως εκ τούτου, σε οποιαδήποτε ιδέα ανατροπής, έστω και λίγο, της θέσης που το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών θα έχει επεξεργαστεί τα τελευταία χρόνια ως αφετηρία διαπραγματεύσεων … Όσοι όμως υποστηρίζουν αυτή την άποψη θα πρέπει να αναλογιστούν πόσο και πώς αντέδρασε η πλειοψηφία της γαλλικής κοινωνίας και κοινής γνώμης -ακόμη και το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα- τη δεκαετία του 1950. – Στην πρόταση 80 Γάλλων διανοουμένων να παραχωρηθεί στην Αλγερία το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης και άρα της ανεξαρτησίας. ……

Το σημείο αυτό μπορεί να συνοψιστεί ως εξής. Οι διανοούμενοι κάνουν συχνά λάθη. Το πιο συνηθισμένο λάθος τους, ωστόσο, είναι να είναι πρόωρα στο target….

Όσον αφορά τους τελευταίους, είναι πλέον απολύτως σίγουροι και σίγουροι – οι περισσότεροι από αυτούς σκληροπυρηνικοί δεξιοί – αλλά στην αποφασιστικότητα των προβλέψεών τους φαίνεται να υιοθετούν τη δομή της σκέψης του Τσίπρα: “Μου θυμίζουν τα λόγια του Ασημάκη Πανσέληνου: “Οι απολύτως ευτυχείς είναι οι απολύτως ηλίθιοι. Μόνο όσοι είναι απολύτως ηλίθιοι”…

Αρκεί να αντικαταστήσουμε τη λέξη “ευτυχία” με τις λέξεις “ασφάλεια και σιγουριά”… Παρ’ όλα αυτά, αν θεωρήσουμε ότι η απόλυτη βεβαιότητα και η ασφάλεια είναι εγγυήσεις ευτυχίας για όσους το πιστεύουν, τότε οι σχετικές έννοιες καθίστανται λειτουργικά ισοδύναμες ή, όπως το θέτουν οι νεοέλληνες, “όχι αποκλειστικές αλλά εναλλάξιμες”….

Κατά τα άλλα, υποστηρίζεται ότι ο Τσίπρας προσπάθησε να διχάσει τη ΝΔ στις Πρέσπες… Δεν μπορεί να αποκλειστεί το ενδεχόμενο ο Μητσοτάκης να διασπάσει τον ΣΥΡΙΖΑ στις λεγόμενες “Αιγαιοπελαγίτικες Πρέσπες”.