Αντίπαλος στα δεξιά της ΝΔ;

Πολλά έχουν γραφτεί και ειπωθεί σχετικά με την πολιτική αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού μετά τις δύο διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις. Οι περισσότεροι από τους σχολιαστές που κάνουν αναλύσεις είναι εύστοχοι. Ωστόσο, αναλύουν την πραγματικότητα από τη λάθος πλευρά. Σχεδόν όλοι οι σχολιαστές σημειώνουν ότι το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθούν να ανανεώσουν τα στελέχη τους, να αναδιαρθρώσουν τις θέσεις τους και να κατακτήσουν το ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης, προκειμένου να ανταποκριθούν στις σημερινές προσδοκίες και αντιλήψεις του ελληνικού λαού. Ωστόσο, κανένα από τα δύο αυτά κόμματα δεν είναι σε θέση να υιοθετήσει μια θέση και να καταθέσει προτάσεις που θα αιχμαλωτίσουν τη φαντασία των ψηφοφόρων. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι, σε αντίθεση με ό,τι πιστεύουν πολλοί, δεν υπάρχει τέτοια θέση. Όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά πουθενά αλλού στην Ευρώπη ή στον κόσμο. Μια σύγχρονη “Αριστερά”, που να ανταποκρίνεται στη δοκιμασία της λογικής, εκφράζεται ήδη από τη Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη. Στο εξής, η μοίρα της Αριστεράς προορίζεται να οδηγήσει σε συρρίκνωση.

Αυτό δεν σημαίνει την παραδοσιακή αντίληψη της Δεξιάς, η οποία συνάδει με συνθήματα όπως Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια ή με απόψεις όπως φιλοβασιλικές παρατάξεις, μια πλευρά του εμφυλίου πολέμου και υποστήριξη της δικτατορίας των συνταγματαρχών. Εδώ, η έννοια της δεξιάς εξισώνεται με την ιδέα μιας πραγματικά φιλελεύθερης άποψης, της εξάπλωσης του κανόνα της ελευθερίας και του σεβασμού του νόμου παντού.

Αυτά αφορούν στην πραγματικότητα συγκεκριμένους τομείς πολιτικής. Αφορούν την καθημερινή ζωή των πολιτών, τη λειτουργία των θεσμών και τις οικονομικές και κοινωνικές προοπτικές. Εδώ είναι που προκύπτει η πραγματική απειλή για τις κυβερνήσεις. Και αυτό γιατί οι τομείς αυτοί είναι ακόμη ουσιαστικά αδιευκρίνιστοι πολιτικά. Εκτός, βέβαια, αν η Νέα Δημοκρατία αντιληφθεί ότι εδώ βρίσκεται η πραγματική ανησυχία για ένα μεγάλο μέρος της εκλογικής της βάσης. Τότε θα πρέπει να αναλάβει δράση για να τους καλύψει και να τους ικανοποιήσει.

Το πρώτο σημαντικό πράγμα είναι ο σεβασμός στους θεσμούς. Εδώ πρέπει να επικρατήσουν οι κλασικές αξίες της αξιοκρατίας, της ατομικής αξιοπρέπειας, του σεβασμού στην ιεραρχία και του σεβασμού στους μεγαλύτερους. Και, το σημαντικότερο, ο σεβασμός του νόμου που προστατεύει τους πολίτες και τα ατομικά τους δικαιώματα. Κατά συνέπεια, πρέπει να κατασταλεί κάθε μορφή ανομίας και να προστατευθεί η δημόσια τάξη. Το θέαμα των λογής λογής μπαχαλάκηδων είναι απαράδεκτο. Όπως και η παραβατική συμπεριφορά στα πανεπιστήμια και σε όλους τους δημόσιους χώρους. Διαφορετικά, ποια είναι η ανάγκη για μηχανισμούς επιβολής του νόμου και της τάξης;

Ένας τεράστιος τομέας είναι ο έλεγχος της μετανάστευσης. Όχι μόνο για την προστασία των συνόρων, αλλά και για τη διασφάλιση της κοινωνικής συνοχής. Πρέπει να διασφαλιστεί ότι δεν θα εμφανιστούν φαινόμενα όπως στη Γαλλία, με χιλιάδες καταστροφείς νέους μετανάστες δεύτερης και τρίτης γενιάς.