Ένα «παλιό εργαλείο» του Ψυχρού Πολέμου θα μπορούσε να βοηθήσει στη νέα εποχή έντασης

Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν την περασμένη εβδομάδα σάλπισε την ενότητα της συμμαχίας του ΝΑΤΟ στον απόηχο της εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία. Οι πλούσιες δημοκρατίες χρειάζονται παρόμοια συνοχή στον οικονομικό τομέα για να διαχειριστούν τους κινδύνους ενός σχεδόν Ψυχρού Πολέμου με την Κίνα.

Ο «Παγκόσμιος Βορράς» και η Λαϊκή Δημοκρατία δεν βρίσκονται ακόμη σε ένα πλήρες «οικονομικό πάγωμα» όπως αυτό μεταξύ του σοβιετικού μπλοκ και της Δύσης τον περασμένο αιώνα. Αλλά βρίσκονται στα πρώτα στάδια ενός τεχνολογικού Ψυχρού Πολέμου, ο οποίος ξεκίνησε πέρυσι όταν οι ΗΠΑ απαγόρευσαν τις εξαγωγές προηγμένης τεχνολογίας ημιαγωγών στην Κίνα – και οδήγησαν άλλους συμμάχους, όπως η Ολλανδία και η Ιαπωνία, να ακολουθήσουν το παράδειγμά τους.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες ενδέχεται σύντομα να επεκτείνουν τους ελέγχους εξαγωγών τους για να καλύψουν ημιαγωγούς που χρησιμοποιούνται στην τεχνητή νοημοσύνη και την πρόσβαση στο cloud computing . Θα απαγορεύσει επίσης στους επενδυτές των ΗΠΑ να υποστηρίζουν ορισμένους τύπους επιχειρήσεων υψηλής τεχνολογίας στην Κίνα.

Η Λαϊκή Δημοκρατία απάντησε με την επιβολή ελέγχων στις εξαγωγές γαλλίου και γερμάνιου, δύο στρατηγικά μέταλλα που χρησιμοποιούνται σε τσιπ και άλλες τεχνολογίες όπου κατέχει δεσπόζουσα θέση. Αυτή είναι μόνο η αρχή, λέει ο Χουνγκ Τραν, συνεργάτης της δεξαμενής σκέψης του Ατλαντικού Συμβουλίου. Η Κίνα κατέχει δεσπόζουσα θέση σε μια σειρά ζωτικών πόρων και τεχνολογιών – συμπεριλαμβανομένων των σπάνιων γαιών, των ηλιακών συλλεκτών, των μπαταριών ηλεκτρικών οχημάτων και των ενεργών φαρμακευτικών συστατικών (API), των χημικών ουσιών που χρησιμοποιούνται για την παραγωγή φαρμάκων.

Η Ομάδα των Επτά μεγάλων πλούσιων δημοκρατιών, η οποία περιλαμβάνει επίσης την Ευρωπαϊκή Ένωση, ακολουθεί ήδη διστακτικά το προβάδισμα των ΗΠΑ όσον αφορά την απομάκρυνση του κινδύνου της έκθεσής τους στην Κίνα, ιδίως μέσω των ελέγχων των εξαγωγών. Ωστόσο, η G7 θα ήταν πιο αποτελεσματική εάν συζητούσε από κοινού και συμφωνούσε εκ των προτέρων τις πολιτικές – και συγκροτούσε μια επιτροπή για να διασφαλίσει τη συνεπή εφαρμογή τους. Αυτό έκαναν οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους κατά τον τελευταίο Ψυχρό Πόλεμο, όταν ίδρυσαν τη Συντονιστική Επιτροπή για τους Πολυμερείς Ελέγχους Εξαγωγών (CoCom).

Οι ίδιοι οι ηγέτες πρέπει να επιτύχουν τη σωστή ισορροπία μεταξύ της οικονομικής ασφάλειας και της θυσίας της ευημερίας – και να συμφωνήσουν σε υψηλό επίπεδο πώς να προστατευτούν από την Κίνα χωρίς να την προκαλούν. Χρειάζονται όμως και μια εξειδικευμένη μονάδα για να κάνει τη δουλειά του γάιδαρου.

Η επιτροπή δεν θα επικεντρωθεί μόνο στους ελέγχους των εξαγωγών. Θα συντονίζει επίσης τη δράση για την αποφυγή κινδύνου έκθεσης στην Κίνα. Ένας άλλος τομέας δράσης θα ήταν η εξάλειψη των εργαλείων που είναι θεμιτά για την προστασία της οικονομικής ασφάλειας. Οι επιδοτήσεις των Ηνωμένων Πολιτειών για τις πράσινες τεχνολογίες μέσω του νόμου για τη μείωση του πληθωρισμού (IRA) προκάλεσαν ένταση με τους συμμάχους τους.

Διαφορετικοί στόχοι, διαφορετικό κόστος Η G7 συντονίζει ήδη χαλαρά τη δράση σε μια σειρά ζητημάτων. Έχει επίσης δημιουργήσει εναλλακτικές αλυσίδες εφοδιασμού σε αναπτυσσόμενες χώρες και επιδοτήσεις για πράσινες τεχνολογίες. Αλλά τα μέλη της δεν έχουν ακόμη ενωθεί πιο δυνατά.

Ένας λόγος είναι ότι έχουν ελαφρώς διαφορετικούς στόχους. Οι Ηνωμένες Πολιτείες επιθυμούν να διατηρήσουν το γεωστρατηγικό τους προβάδισμα έναντι της Κίνας, ενώ οι Ευρωπαίοι σύμμαχοί τους ενδιαφέρονται περισσότερο να μην εξαρτώνται υπερβολικά από τη Λαϊκή Δημοκρατία.

Οι Ευρωπαίοι και Ασιάτες εταίροι έχουν επίσης περισσότερα να χάσουν από μια περαιτέρω κατάρρευση των οικονομικών σχέσεων από ό,τι οι ΗΠΑ. Το εμπόριο αγαθών με την Κίνα πέρυσι ήταν ισοδύναμο με το 6% της παραγωγής της ΕΕ, διπλάσιο από το ποσοστό των ΗΠΑ.

Υπάρχουν όμως και προβλήματα με την έλλειψη ενότητας. Το ένα είναι ότι η Κίνα προσπαθεί να επιβάλλει το «διαίρει και βασίλευε». Ο πρωθυπουργός της, Li Qiang, ταξίδεψε στη Γερμανία τον περασμένο μήνα ελπίζοντας να την πείσει να μην κωπηλατεί πίσω από τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Αυτό δεν λειτούργησε πραγματικά. Η γερμανική κυβέρνηση δημοσίευσε την περασμένη εβδομάδα μια νέα πολιτική για την Κίνα, σύμφωνα με την οποία το Πεκίνο προσπαθεί να δημιουργήσει οικονομικές και τεχνολογικές εξαρτήσεις για την επίτευξη πολιτικών στόχων. Ζήτησε επίσης αυξημένη συνεργασία για τους ελέγχους των εξαγωγών μεταξύ της G7 και άλλων εταίρων – και μεγαλύτερο συντονισμό εντός της ΕΕ. Αυτό είναι ένα σημαντικό βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση.

Ένας άλλος κίνδυνος είναι ότι οι ΗΠΑ κάποια στιγμή πάνε πολύ μακριά στο να κροταλίζουν το κλουβί της Κίνας. Αυτό είναι ομολογουμένως απίθανο όσο ο Μπάιντεν είναι πρόεδρος. Επιδιώκει μια διπλή προσέγγιση για την ενίσχυση των τεχνολογικών ελέγχων στην Κίνα, διατηρώντας παράλληλα ανοιχτούς τους διαύλους διαλόγου. Αλλά ένας Ρεπουμπλικανός πρόεδρος, όπως ο πρώην πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ ή ο κυβερνήτης της Φλόριντα, Ρον Ντε Σάντις, θα μπορούσε να αναλάβει δράση που οδηγεί τις οικονομικές σχέσεις με την Κίνα σε πτωτική πορεία.

Δεν υπάρχει σίγουρη πολιτική που να εμποδίζει την Κίνα να παίζει διαίρει και βασίλευε ή μια μελλοντική αμερικανική κυβέρνηση να υιοθετήσει μια ακραία αντι-κινεζική πολιτική. Όμως, η μεγαλύτερη ενότητα της G7 θα παρείχε κάποια προστατευτικά κιγκλιδώματα και στα δύο.

Η ισχύς εν τη ενώσει Μια εξειδικευμένη επιτροπή που θα επικεντρώνεται στην οικονομική ασφάλεια θα ήταν κεντρικό στοιχείο αυτής της συνοχής. Δεν θα διαμορφώνει απλώς λεπτομερείς πολιτικές. Εάν οι ηγέτες της G7 συμφωνούσαν, θα έδινε συνέχεια – για παράδειγμα, ώστε να διασφαλιστεί ότι αυτές και άλλες φιλικές χώρες κάνουν αρκετά για να δημιουργήσουν προμήθειες σπάνιων γαιών, API και ηλιακών συλλεκτών.

Ένας τέτοιος μηχανισμός θα παρείχε περισσότερη ώθηση από μια ροή ανακοινώσεων. Οι βασικοί σύμμαχοι των Ηνωμένων Πολιτειών θα έλεγαν επίσης τη γνώμη τους αντί να σταυρώνουν τα χέρια τους.

Οι χώρες θα εξακολουθούσαν να είναι ελεύθερες να αναλαμβάνουν μονομερή δράση. Αλλά θα υπήρχε αυξημένη πίεση για να κινηθούν μαζί ως μπλοκ.

Η ΕΕ και οι ΗΠΑ έχουν ήδη μια επιτροπή για τον συντονισμό των πολιτικών σε αυτόν τον τομέα, το Συμβούλιο Εμπορίου και Τεχνολογίας ΕΕ-ΗΠΑ. Είχε κάποια επιτυχία. Για παράδειγμα, μπόρεσε να συντονίσει τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας τόσο γρήγορα, επειδή οι αρμόδιοι αξιωματούχοι γνώριζαν ήδη ο ένας τον άλλον καλά, λέει η Frances Burwell, συνεργάτιδα του Ατλαντικού Συμβουλίου.

Αλλά το TTC δεν περιλαμβάνει την Ιαπωνία, τη Βρετανία ή τον Καναδά – πόσο μάλλον την Αυστραλία και τη Νότια Κορέα, οι οποίες καλούνται όλο και περισσότερο να παρευρεθούν στις συνεδριάσεις της G7. Έτσι, της λείπουν οι βασικοί Αμερικανοί σύμμαχοι με ενδιαφέρον για την Κίνα.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορεί να είναι απρόθυμες να δημιουργήσουν μια τέτοια επιτροπή με τη θεωρία ότι ως επί το πλείστον προχωρά λαμβάνοντας μονομερείς αποφάσεις και προτρέποντας τους εταίρους τους να ακολουθήσουν το παράδειγμά της. Αλλά ο Μπάιντεν γνωρίζει ήδη ότι χρειάζεται ενθουσιώδεις συμμάχους για να χειριστεί τη στρατιωτική άνοδο της Κίνας. Μια παρόμοια αρχή ισχύει και στον τομέα της οικονομικής ασφάλειας.