Πυρκαγιές και συλλογιστική των καφενείων

Η κουβέντα, απόβραδο έξω από το καφενείο του χωριού, με τσιπουράκια (τα επιτρέπουν απολύτως οι 24 βαθμοί στα χίλια μέτρα υψόμετρο…), τι άλλο, παρά για τις πυρκαγιές.

Η παρέα μεικτή, κάτοικοι του χωριού και «Αθηναίοι» που κάνουν διακοπές στα πατρώα χώματα.

Έλληνες. Που πάει να πει ο καθένας δεν έχει απλώς γνώμη, δεν διατυπώνει απορίες και ερωτήματα. Όχι, έχει άποψη (ούτε καν γνώμη) που δεν επιδέχεται αμφισβήτηση ή διάλογο, κατέχει την μόνη και απόλυτη αλήθεια. Χαμός στο ίσωμα της πλατείας!

Σε μικρογραφία ο «διάλογος» που γίνεται στα κοινωνικά δίκτυα, χωρίς τις βρισιές και τις χυδαιότητες, βέβαια, μια και που το χωριό δεν… προσφέρει την ασφάλεια της ανωνυμίας των ψεύτικων προφίλ, κι όταν το… ντιμπέϊτ λήξει τις μικρές ώρες, πάλι όλοι φίλοι είναι…

Εντύπωση προκαλεί, πάντως, ότι οι πιο αδιάλλακτοι και «βέβαιοι» για τα όσα υποστηρίζουν, είναι οι… πρωτευουσιάνοι! «Έλα μωρέ, είναι σίγουρο ότι πρόκειται περί σχεδιασμένων εμπρησμών!» η κυρίαρχη άποψη, λίγο υποκινούμενη την καχυποψία, περισσότερο από την… εντρύφηση στο… σούπερ-μάρκετ «βεβαιοτήτων», αναπόδεικτων ως επί το πλείστον, επιχειρημάτων και κριτικής που διατυπώνουν τα κόμματα της αντιπολίτευσης… Και φυσικά το διαχρονικό νεοελληνικό δόγμα, πως…. «δεν υπάρχει κράτος!», απολύτου εφαρμογής σε πάσαν νόσον – από τη ενεργειακή κρίση («σιγά που είναι μόνο παγκόσμια…»), την πανδημία, τις παλαβομάρες των Τούρκων και ό,τι άλλο βάλλει ο νους σας.

«Υπήρχε λόγος να διακόψουν την κυκλοφορία στην εθνική Αθηνών- Κορίνθου, που ταλαιπώρησε τον κόσμο, ενώ η φωτιά ήταν 500 μέτρα μακριά από τον δρόμο;». Ο αντίλογος του ντόπιου, που στην ζωή του έχει βιώσει φωτιές και για πάλεψε, «έχεις δει κουκουνάρια να εκτοξεύονται σαν ρουκέτες, με την βοήθεια μάλιστα της κάψας και του αέρα, μέχρι και 800 μέτρα;», απορρίπτεται πάραυτα με ένα… αποστομωτικό «σιγά τώρα».

Δεν θα μπορούσαμε να έχουμε πολύ περισσότερα εναέρια μέσα; Τόσες σκοτεινές… αναθέσεις γίνονται, τόσες λαμογιές κυκλοφορούν ανεξέλεγκτες, ας πήγαιναν για την αγορά Canadair! Τρέχα τώρα να εξηγείς ότι η παγκόσμια ζήτηση εναέριων πυροσβεστικών μέσων, είναι πολύ χαμηλή, το εργοστάσιο της Canadair…έχει κλείσει και δεν παράγει εδώ και χρόνια, σχεδιάζεται να επαναλειτουργήσει για τις ανάγκες του Καναδά και ορισμένων μεσογειακών ευρωπαϊκών χωρών και αν (αν) ξαναρχίσει την παραγωγή, τα πρώτα αεροσκάφη θ’ αρχίσουν να παραδίνονται σταδιακά και σε βάθος 8ετίας, από το….2028 και μετά! Αλλά βλέπεις… «δεν υπάρχει κράτος»!

Άλλη «σοβαρή» απορία-καταγγελία των εφήμερων αναλυτών επί παντός επιστητού: « Οι κάτοικοι των φλεγόμενων περιοχών, φώναζαν ότι περνούσαν αεροπλάνα, αλλά δεν έριχναν νερό» Είναι αυτό συντονισμός επιτελικού κράτους;» Με ανέμους 8 και 10 μποφόρ, τα εναέρια μέσα δεν μπορούν να επιχειρήσουν με ασφάλεια, αλλά ούτε μπορούν να κάνουν υδροληψίες. Και περιορίζονται σε επιχειρήσεις ελέγχου από ψηλά και ενημέρωσης των επίγειων δυνάμεων της Πυροσβεστικής.

Οι προληπτικές εκκενώσεις απειλούμενων από τις φλόγες περιοχών, δειλά και… σεμνά (αλλά πάντως πολύ συχνά) εκτιμούνται ως «επικοινωνιακές», να δείξουμε ότι το κράτος… υπάρχει! Και με το 112, πια, το έχουν παραξηλώσει… Το δράμα στο Μάτι με την διαταγή εκκένωσης που καθυστέρησε και η έλλειψη έγκαιρου σχεδιασμού του είχαν ως αποτέλεσμα τα περισσότερα θύματα να καούν εγκλωβισμένα στα ΙΧ τους, δεν τους λέει τίποτε…

Να ευχόμαστε να συνεχίσουμε να μαθαίνουμε και να βελτιωνόμαστε από τα σφάλματα και τις ολιγωρίες μας. Και να μην ψάχνουμε για… πρόσφορα θύματα να ρίξουμε τα αναθέματα και τις κατάρες μας. Οι πυροσβέστες, τα πληρώματα των εναέριων μέσων, διακινδυνεύουν την ζωή τους επί πολλούς καλοκαιρινούς μήνες κάθε χρόνο. Δεν ρίχνονται μέσα στην πύρινη κόλαση… ως χόμπι. Και έχουν θρηνήσει πολλά θύματα…

Πίσω στον… πρόλογο. Κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει κάποιες, αρκετές ίσως, πυρκαγιές να οφείλονται σε εμπρησμό, για εκμετάλλευση της καμένης γης- αν και οι πολύ πρόσφατες νομοθετικές ρυθμίσεις έχουν βάλλει οριστικό φραγμό, πλέον, σε τέτοιες «μπίζνες». Οι ντόπιοι, πάντως, με την πείρα τους σε φωτιές δασικών περιοχών, λένε ότι οι περισσότερες φωτιές οφείλονται σε (εγκληματική) αμέλεια, αγνόηση του μεγάλου κινδύνου χρήσης μέσων που προκαλούν φλόγα, υπερβολική αυτοπεποίθηση πως «έλα τώρα, ό,τι και να συμβεί, θα το προλάβω…

Το να αυστηροποιηθούν οι ποινές για εμπρησμούς από αμέλεια, ίσως είναι ένα μέτρο αποτροπής. (Όχι βέβαια να… «εκτελούν τους εγκληματίες αυτούς!») όπως προτείνουν οργίλοι αρκετοί από τους «αγανακτισμένους» ρήτορες της αγοράς….). Αλλά, πάλι, δεν συμφωνούμε άπαντες ότι η ανθρώπινη βλακεία είναι ακαταμάχητη;

Και μια σκέψη για όσους φωνάζουν ότι «δεν υπάρχει κράτος!» (υπάρχει, με όλες τις ατέλειες και τις κατεπείγουσες ανάγκες εκσυγχρονισμού και εξορθολογισμού του): ίσως να μην υπάρχουν και επαρκείς και φιλότιμοι πολίτες! Όλοι αυτοί που δεν καθαρίζουν και δεν ξεχορταριάζουν κήπους και περιβάλλοντα χώρο («δεν είναι δουλειά μου! Να έρθει ο Δήμος…»), όλοι αυτοί που πετάνε το τσιγάρο τους από το ανοικτό παράθυρο του αυτοκινήτου, όλοι αυτοί που χρησιμοποιούν τις ΛΕΑ στις εθνικές οδούς, καθιστώντας έτσι αδύνατη την ταχεία κίνηση πυροσβεστικών, αστυνομικών, ασθενοφόρων οχημάτων- το ξαναζήσαμε πάλι τις προηγούμενες μέρες…

Αλλά είπαμε. Στην Ελλάδα ποτέ δεν φταίμε εμείς, φταίνε πάντα… οι «άλλοι»!