Σε θέση ακλόνητου φαβορί η Αχτσιόγλου

Η πρώτη δημοσκόπηση για τις εσωκομματικές εκλογές του ΣΥΡΙΖΑ δημοσιεύεται σήμερα στο Βήμα. Η Έφη Αχτσιόγλου δείχνει ότι νικάει κατά κράτος τους εσωκομματικούς της αντιπάλους και έτσι, μετατρέπεται σε ακλόνητο φαβορί στην κούρσα διαδοχής του Αλέξη Τσίπρα στο τιμόνι της Κουμουνδούρου.

Σύμφωνα με την Metron Analysis η πρώην υπουργός συγκεντρώνει το 62% στους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ που την προτιμούν για Πρόεδρο, ενώ ως φτωχοί συγγενείς ακολουθούν ο Ευκλείδης Τσακαλώτος με 15%, ο Νίκος Παππάς με 11%, ο Στέφανος Τζουμάκας με 4%, ενώ δεν έχει κατασταλαγμένη προτίμηση το 7%.

Πιο συγκεκριμένα, από τους ψηφοφόρους που δήλωσαν ότι θα την ψήφιζαν σίγουρα ή μάλλον σίγουρα, είχε 57% υποστήριξη, ακολουθούμενη από τον Τσακαλώτο με 14%, τον Παππά με 12% και τον Τζουμάκα με 9%.

Στην παράσταση νίκης, έχει 53%, με τον Τσακαλώτο στη δεύτερη θέση με μόλις 20%. Όσο για το μεγάλο της ατού, τη δημοτικότητα, κερδίζει το 50% της κοινής γνώμης και το 78% των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ.

Βέβαια, όπως σημειώνει ο πρόεδρος της Metron Στράτος Φαναράς, πρόκειται για την πρώτη καταγραφή αμέσως μετά την ανακοίνωση των υποψηφιοτήτων και κανείς δεν μπορεί να προεξοφλήσει ότι δεν θα υπάρξουν ανακατατάξεις μέχρι τις εκλογές του Σεπτεμβρίου.

Άλλωστε υπάρχει και το αναμενόμενο ντιμπέιτ των τεσσάρων υποψηφίων το οποίο μπορεί να αυξομειώσει εντυπώσεις, συμπάθειες και προτιμήσεις. Ένα ντιμπέιτ για μας ακατανόητο. Αφορά μια εσωτερική διαδικασία ενός (κατ’ επίφαση) αριστερού κόμματος. Θα ψηφίσουν τα μέλη του, άρα οι υποψήφιοι απευθύνεται σε αυτά. Ποιος ο λόγος να γίνει κοινωνός των απόψεων τους η εκτός ΣΥΡΙΖΑ κοινωνία;

Αυτή γίνεται κοινωνός των απόψεων του κόμματος, μέσω της κοινοβουλευτικής και εξωκοινοβουλευτικής του δράσης, εφόσον εκλεγεί νέος αρχηγός. Δεν την αφορά η εσωκομματική διαδικασία.

Σε κάθε περίπτωση, οι καλές μέρες πλησιάζουν και όλα προμηνύουν ότι η Αχτσιόγλου θα είναι ο επόμενος αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όχι μόνο από την “υπεραριστερά” του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και από την ευρύτερη αριστερά, που την κατηγορούν ότι προωθείται από τα ΜΜΕ, τα οικονομικά συμφέροντα και το “σύστημα” γενικότερα. Στην προώθηση αυτή θα συμπεριλάμβαναν και την παραπάνω δημοσκόπηση.

Φυσικά, το “σύστημα” θα προσπαθήσει να χειραγωγήσει τον Αχτούσιογλου και όποιον άλλον γίνει αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό που καταγράφεται τώρα είναι ότι “γκελάρει” στον κόσμο σε σχέση με τους ανταγωνιστές της. Και αυτό το “γκελ” δεν αναλύεται απαραίτητα με ορθολογικούς όρους.

Άλλωστε, όποιος τολμήσει να ισχυριστεί ότι ένας από τους λόγους της δημόσιας αποδοχής της είναι ότι είναι νέα και όμορφη, κινδυνεύει να χαρακτηριστεί σεξιστής, αρρενωπός ή αλλιώς γραφικός.

Η επιτυχία της μπορεί να φαίνεται εύκολη στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ακόμη και αν είναι αρκετά ευέλικτη και οργανωμένη, αυτό δεν σημαίνει ότι το κόμμα έχει εύκολη κοινωνική επιτυχία.

Την ημέρα που ο Τσίπρας την διόρισε υπουργό, η πρώτη της πράξη ήταν να διαγράψει όλα τα αντιμνημονιακά tweets. Το “ισχυρό” κάλεσμα προς “το λαό να σηκώσει κεφάλι” έδωσε τη θέση του στη συνθηκολόγηση με τις απαιτήσεις της τρόικας, που μετονομάστηκε σε “σύστημα”.

Ταυτόχρονα, ως υπουργός, φρόντιζε να εμφανίζεται πάντα μόνη της στις τηλεοπτικές συνεντεύξεις, τοποθετώντας τον εαυτό της σε ένα ασφαλές και αποστειρωμένο περιβάλλον. Με αυτόν τον τρόπο, απέτρεψε τη ρευστοποίηση του πολιτικού της κεφαλαίου από τις αντιπαραθέσεις με τους τότε βουλευτές της αντιπολίτευσης.

Τώρα, απαντώντας στην ερώτηση της εφημερίδας σχετικά με την περίφημη  δήλωσή της ότι «η κανονικότητα δεν ταιριάζει στην Αριστερά», απάντησε: «Η νεοφιλελεύθερη κανονικότητα. Γι’ αυτήν ακριβώς μιλούσα». Πρόκειται για ένα έξυπνο τέχνασμα.

Ως υπουργός, δεν ξεχώρισε καθόλου ως προς το έργο της, πέρα από την συμπαθητική της παρουσία. Αυτό δεν είναι απαραίτητα αρνητικό τώρα που αντίπαλοί της είναι ο Ευκλείδης Τσακαλώτος της υψηλής φορολογίας και ο Νίκος Παππάς, ο οποίος καταδικάστηκε για παράβαση καθήκοντος. Και ήταν ο Νίκος που είχε την προπέτεια να δηλώσει ότι τον τιμά η καταδίκη του.

Αυτοί όντως πρέπει να την «φοβούνται». Αν θα πρέπει… η κυβέρνηση ή, πολύ περισσότερο, το ΠΑΣΟΚ, είναι πολύ νωρίς για να το πούμε, παρότι δεν το νομίζουμε.