Εθνική: Κάντε focus σε Μήτογλου, Ρογκαβόπουλο και Γουόκαπ

Λίγο πριν αναχωρήσει για το βασικό στάδιο της... ξεκούρασης

Δεν ξέρω αν το έχετε καταλάβει, αλλά λίγο οι εκλογές και λίγο οι καύσωνες και οι φωτιές, όχι απλά ξεπεράσαμε την μέση της διαδρομής στο εφετινό καλοκαίρι, αλλά πλέον μετράμε και αντίστροφα για την επιστροφή του «κάθε κατεργάρη στον πάγκο» του, όπως άκουγα συχνά-πυκνά στα παιδικά μου χρόνια, από τα μέσα Αυγούστου και μετά…

Στα δικά μας, τα μπασκετικά δρώμενα, η off season είχε μέχρι στιγμής συναρπαστική εξέλιξη. Ο Βεζένκοβ μας χαιρέτησε για το ΝΒΑ και την Καλιφόρνια (Σακραμέντο Κινγκς), ο Μήτογλου δικαιώθηκε στο CAS κι έχοντας εκτίσει την ποινή του, επιστρέφει στα παρκέ για την Εθνική ομάδα και τον Παναθηναϊκό, ενώ ο Σλούκας (και ο Γιαννακόπουλος που τίναξε την μπάνκα στον αέρα) έκανε την έκπληξη και προστέθηκε στην μακρά λίστα των παικτών, που από το ένα «αιώνιο» μεταπήδησε στο άλλο, ανάβοντας λίγο περισσότερο το φυτίλι της αντιπαλότητας ανάμεσα σε «ερυθρόλευκους» και «πράσινους»!

Στο ενδιάμεσο, το Gazzetta αποκάλυψε ότι ο Γιάννης Αντετοκούνμπο υπεβλήθη σε αρθροσκόπηση (μετά από ταξίδι-αστραπή στη Νέα Υόρκη), εξέλιξη που έθεσε εν αμφιβόλω την συμμετοχή του στο Παγκόσμιο Κύπελλο, ενώ στην πορεία μάθαμε ότι ο Ντόρσεϊ, ο Καλάθης, ο Κασελάκης ακολούθησαν τον νεοαποκτηθέντα αρχηχό του «τριφυλλιού» και ο καθένας για τους λόγους τους, έθεσε εαυτόν εκτός αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος.

Σαν πολλά και ηχηρά δεν έγιναν μέσα σε σχεδόν 1,5 μήνα, χωρίς καν ακόμη να έχουμε μπει στο ετήσιο μπασκετικό καλοκαιρινό mood, που απορρέει από την εκάστοτε διεθνή υποχρέωση της «επίσημης αγαπημένης»;

Πιο ευπρόσδεκτος από ποτέ ο χαμηλός πήχης

Ως φύσει αισιόδοξος άνθρωπος, βέβαια – πρωτίστως, λόγω και της ιδιότητας του οπαδού της Εθνικής ομάδας και δευτερευόντως από την σκοπιά του δημοσιογράφου – οφείλω να σας πω ότι η εφετινή συγκυρία και το αναγκαστικό χαμήλωμα του πήχη και των προσδοκιών, νομίζω ότι μας ταιριάζουν γάντι.

Από το 1996 και μετά (στο ολυμπιακό τουρνουά της Ατλάντα) που θυμάμαι τον εαυτό μου να καλύπτω ρεπορταζιακά τις προσπάθειες της ανδρών, δεν μπορώ να ξεχωρίσω ένα καλοκαίρι που δεν πετάγαμε στα σύννεφα και δεν ονειρευόμαστε μετάλλιο στο στήθος των διεθνών. Βλέπετε, ήταν ακόμη νωπές οι μνήμες από τα δύο διαδοχικά σε Eurobasket (χρυσό το 1987 και αργυρό το 1989) αλλά και από την 4η θέση στον κόσμο (1994 στον Καναδά) και την Ευρώπη (το 1993 στην Γερμανία και το 1995 στην Αθήνα).