Μαριάννα Βαρδινογιάννη: Όταν «λύγισε» για ένα αγγελούδι 8 ετών

“Έσβησε” στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας Παίδων, του παιδιατρικού νοσοκομείου “Αγία Σοφία” όπου νοσηλευόταν καθώς από το 2014 είχε διαγνωστεί με ραβδομυοσάρκωμα οφθαλμικού κόγχου. Τα χειρουργεία και οι χημειοθεραπείες που υποβλήθηκε από τότε ήταν πολλά, με τον μικρό Χρήστο αλλά και τους γονείς του με θάρρος και πίστη να προσπαθούν να νικήσουν τη νόσο.

Τελευταία ο 8χρονος είχε παρουσιάσει υποτροπή και ξεκινούσε μια νέα μάχη. Αυτή τη μάχη όμως δεν κατάφερε να την κερδίσει και ο μικρός ήρωας.

Οι τελευταίες στιγμές του άτυχου Χρήστου

Λόγια που συγκλονίζουν αλλά δείχνουν τη δύναμη του αγγελουδιού, του 8χρονου Χρήστου από τα Καβάσιλα. «Ο Χρήστος ξύπνησε από το κώμα, μας μίλησε, μας χαμογέλασε και “βυθίστηκε” πάλι σε κώμα για να “φύγει” για πάντα από κοντά μας». Έτσι περιέγραψε συντετριμμένος, ο πατέρας του μικρού, τις τελευταίες στιγμές του παιδιού του.

Η ανάρτηση της Μαριάννας Βαρδινογιάννη για το αγγελούδι

“Κάθε φορά που σε συναντούσα έτρεχες στην αγκαλιά μου. Με υποδεχόσουν με το πιο φωτεινό σου χαμόγελο δείχνοντάς μου την αγάπη σου. Καθόμασταν μαζί και μου ψιθύριζες στο αυτί τα μυστικά σου. Τι δώρο περιμένεις από τον Άη Βασίλη, ποιο παιχνίδι σου αρέσει περισσότερο, κάποιες φορές ακόμα και την τελευταία σου σκανταλιά.

Η δύναμή σου να ξεπερνάς όλες τις δυσκολίες με έναν τρόπο μοναδικό είχε διαψεύσει ακόμα και τους ίδιους τους γιατρούς. Και οι στιγμές αυτές ήταν πολλές. Γιατί για 5 ολόκληρα χρόνια πάλεψες σαν αληθινός ήρωας. Κάθε φορά και ένα νέο εμπόδιο. Κάθε φορά και ένας νέος αγώνας.

«Εγώ δεν θα πεθάνω. Θα το νικήσω» μου είπες πριν από ένα μήνα όταν τα πράγματα ήταν πια πολύ δύσκολα. Και το πίστεψα γιατί στα μάτια μου ήσουν ένας πραγματικός ήρωας. Και ακόμα και αν έφυγες, είσαι νικητής για όλους μας: για τους γιατρούς σου, για τους νοσηλευτές, τους ανθρώπους του Ξενώνα και για τους ανθρώπους της «ΕΛΠΙΔΑΣ».

Στο σπίτι σου στη Γαστούνη, όπου επέστρεφες όταν ένιωθες καλύτερα, όλοι μιλούν για το χιούμορ και το χαμόγελό σου. Στο δεύτερο σπίτι σου, στον Ξενώνα της ΕΛΠΙΔΑΣ, που πέρασες πέντε ολόκληρα χρόνια κανείς δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει την απουσία σου.

Γιατί στο βλέμμα σου είδαμε όλοι την ΕΛΠΙΔΑ. Ο αγώνας σου απέναντι σε έναν σκληρό εχθρό συμβολίζει για εμένα τον αγώνα κάθε παιδιού και κάθε οικογένειας απέναντι στον καρκίνο. Ένα μεγάλο ευχαριστώ γιατί μας δίδαξες το πιο σπουδαίο μάθημα: πως ποτέ δεν πρέπει να το βάζουμε κάτω. Αυτό έκανες μέχρι την τελευταία στιγμή.

Εκφράζω την αγάπη μου και την λύπη μου την μητέρα σου Έρη, που στάθηκε όλα αυτά τα χρόνια ακούραστα στο πλευρό σου, χωρίς ποτέ να δυσανασχετήσει, χωρίς ποτέ να ρωτήσει γιατί σε εμένα, χωρίς ποτέ να πει κουράστηκα. Κρατώ μέσα στην καρδιά μου το χαμόγελο και τη ζεστασιά της ψυχής της.

Στον πατέρα σου, τον Παναγιώτη, ο οποίος ήταν ο βράχος ολόκληρης της οικογένειας σε αυτό το δύσκολο μονοπάτι. Και στην αδελφούλα σου Βανέσσα που ξέρω πως πάντοτε θα σε έχει στην καρδιά της. Αγαπημένε μου Χρήστο. Ήσουν μόλις 3 ετών όταν πρωτοαρρώστησες.

Σε κάθε μας συνάντηση σε ρωτούσα τι δώρο θέλεις να σου φέρω. Τώρα, που δεν είσαι πια κοντά μας να μου απαντήσεις, διάλεξα εγώ ένα δώρο για εσένα: μια παιδική χαρά κοντά στο σπίτι σου.

Μια παιδική χαρά για όλες τις ώρες που δεν πρόλαβες να παίξεις. Μια παιδική χαρά που πάντοτε θα συμβολίζει την χαρά των παιδιών και την ελπίδα τους για ζωή. Να πας στο καλό φίλε μου. Παίρνεις μαζί σου ένα κομμάτι από την καρδιά μου. Θα είσαι για πάντα ο μικρός μου άγγελος”.