Al Jazeera: Ν. Κορέα, ο νέος γίγαντας της παγκόσμιας άμυνας

Η Σεούλ ελπίζει να γίνει ένας από τους μεγαλύτερους εξαγωγείς στον κόσμο. Τα ισχυρά chaebol προσφέρουν εξελιγμένο εξοπλισμό, συμβατό με τα πρότυπα του ΝΑΤΟ και διαθέσιμο γρήγορα. Στην Ευρώπη, τη Μέση Ανατολή και τη Νοτιοανατολική Ασία, αρπάζουν μερίδιο αγοράς από Ρώσους κατασκευαστές. Όλοι με στρατιωτική στολή. Τυλιγμένοι με χοντρά χακί μπουφάν πολλαπλών τσεπών, διακοσμημένα με κονκάρδες και άλλα οικόσημα των διάφορων στρατιωτικών σωμάτων, ο Λι Γιονγκ-σουπ και ο Μαριούζ Μπλάστσακ, οι υπουργοί Άμυνας της Νότιας Κορέας και της Πολωνίας, βρέθηκαν στο έδαφος ενός γηπέδου εκπαίδευσης στη βορειοδυτική Βαρσοβία. Ήρθαν για να παρακολουθήσουν τις πρώτες δοκιμαστικές βολές των αυτοκινούμενων οβίδων K9 που μόλις παραδόθηκαν στον πολωνικό στρατό από τον κορεατικό όμιλο Hanwha Defense.

«Αυτές οι ασκήσεις είναι το σύμβολο της αυξανόμενης συνεργασίας μεταξύ των δύο χωρών μας και της πολύ γρήγορης προόδου στην ανάπτυξη των δυνατοτήτων ασφάλειας και άμυνας μας», χάρηκε ο Πολωνός υπουργός, προτού ανακοινώσει την επικείμενη παράδοση νέου κορεατικού στρατιωτικού εξοπλισμού. Η γειτονική Ουκρανία και ο ρωσικός θύλακας του Καλίνινγκραντ της Πολωνίας, που είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ, αυξάνει τις παραγγελίες όπλων για να «αποτρέψει πιθανή επιθετικότητα», όπως δικαιολογεί ο πρόεδρος Αντρέι Ντούντα. Σε μια βιασύνη να αντικαταστήσει πολλά όπλα που χρονολογούνται από τη σοβιετική εποχή, η χώρα, η οποία εδώ και καιρό είναι εξοπλισμένη με γερμανικές, αμερικανικές, βρετανικές ή ισραηλινές εταιρείες, στρέφεται τώρα στη Σεούλ για να ενορχηστρώσει τον θεαματικό εκσυγχρονισμό του στρατού της.

Συνολικά, η Βαρσοβία έχει παραγγείλει, από το 2021, περισσότερα από 12,5 δισεκατομμύρια ευρώ σε εξοπλισμό από Κορεάτες κατασκευαστές. Τόσες πολλές συμβάσεις που έχουν ωθήσει τη Νότια Κορέα στις πρώτες θέσεις στην παγκόσμια κατάταξη των πωλητών όπλων. Μόνο το 2022, η χώρα πέτυχε 15,5 δισεκατομμύρια ευρώ σε διεθνείς πωλήσεις, έναντι 6,6 δισεκατομμυρίων ένα χρόνο νωρίτερα και λιγότερο από 3 δισεκατομμύρια το 2020. Σύμφωνα με τα τελευταία στατιστικά στοιχεία του Διεθνούς Ινστιτούτου Ερευνών για την Ειρήνη της Στοκχόλμης (SIPRI), η Νότια Κορέα ανήλθε μεταξύ 2000 και 2020 από την 31η στην 7η θέση στον κόσμο όσον αφορά τις εξαγωγές στρατιωτικού εξοπλισμού. Ο Νοτιοκορεάτης πρόεδρος, ο συντηρητικός, Yoon Suk-yeol, στοχεύει ανοιχτά στην 4η  θέση  στον κόσμο, ακριβώς πίσω από τη Γαλλία, από το 2027.

Εκτός από τα οβιδοβόλα K9 από τη Hanwha, στην Πολωνία θα παραδοθούν χίλια άρματα μάχης K2 Black Panther σχεδιασμένα από την Hyundai Rotem, 48 ελαφρά αεροσκάφη μάχης FA-50 από την Korea Aerospace Industries (KAI) – θα αντικαταστήσουν σταδιακά το παλιό Mig29 – ή 300 Chunmoo που παράγονται επίσης από πολλαπλούς εκτοξευτές πυραύλων Handfence. Αυτός ο όμιλος ετερογενών δραστηριοτήτων και μόνο ενσαρκώνει τη μετέωρη άνοδο της κορεατικής βιομηχανίας όπλων. Ιδρύθηκε το 1952, λίγο πριν από το τέλος του Πολέμου της Κορέας, η ομάδα, που τότε ονομαζόταν Korea Explosives, ήθελε να καταφέρει να κατασκευάσει τον δικό της δυναμίτη για να βοηθήσει σε σημαντικές εργασίες ανοικοδόμησης στη χώρα που είχε καταστραφεί από τη σύγκρουση. Η Νότια Κορέα έγινε έτσι το δεύτερο έθνος στην Ασία, μετά την Ιαπωνία, που πέτυχε στη στρατηγική παραγωγή νιτρογλυκερίνης. Μετονομάστηκε σε Hanwha, ο όμιλος αναπτύχθηκε σταδιακά στον τομέα των πετροχημικών και του χρηματοοικονομικού τομέα πριν γίνει, μετά από αρκετές εξαγορές, ένας πλήρης αμυντικός παίκτης.

Πολύ νωρίς, επωφελήθηκε από την υποστήριξη των αρχών της Σεούλ που επιδίωκαν να αποκτήσουν μια εθνική αμυντική βιομηχανία. «Μετά τον πόλεμο της Κορέας και την ανακοίνωση το 1969 του Δόγματος Νίξον, που απαιτούσε την αποδέσμευση των αμερικανικών στρατευμάτων από την κορεατική χερσόνησο, η κορεατική κυβέρνηση κατάλαβε ότι έπρεπε να χτίσει τη δική της βιομηχανία ασφάλειας», δήλωσε ο Τσόι Γκι-ιλ, καθηγητής στρατιωτικής επιστήμης στο Πανεπιστήμιο Σαντζί. «Από τότε, η χώρα ζει με αυτό το υπόβαθρο άγχους. Ξέρει ότι δεν μπορεί να βασίζεται αποκλειστικά στους συμμάχους του, όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες», επιμένει ο ειδικός.

Κάτω από το αυταρχικό καθεστώς του Park Chung-hee (1961-1979), ο ίδιος πρώην αξιωματικός, η διοίκηση ώθησε έτσι τις μη στρατιωτικές βιομηχανίες που συνδέονται με την άμυνα να συνεργαστούν για τη δημιουργία ενός ανεξάρτητου συστήματος παραγωγής όπλων, μερικές φορές στηριζόμενη στην τεχνογνωσία που αποκτήθηκε κατά την παραγωγή, κατόπιν άδειας, εξοπλισμού για τον αμερικανικό στρατό στο Βιετνάμ. Κάτω από το σύνθημα του ηγέτη «πλούσιο έθνος, ισχυρός στρατός», οι chaebol, μεγάλοι ιδιωτικοί όμιλοι, κινητοποιήθηκαν ως κυβερνητικοί εργολάβοι που επιδιώκουν να ενισχύσουν την εθνική οικονομική ανάπτυξη και τον στρατιωτικό εκσυγχρονισμό. Αν οι Ευρωπαίοι σύμμαχοι της Ουάσιγκτον μείωσαν τότε το στρατιωτικό τους προσωπικό και τις ικανότητες παραγωγής όπλων τους μετά τον Ψυχρό Πόλεμο, η Νότια Κορέα συνέχισε, ανεξάρτητα από το πολιτικό χρώμα των κυβερνήσεών της, την προσπάθεια στρατιωτικής ανάπτυξης να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της διοίκησης της αντιμέτωπη με μια απειλητική και πλέον πυρηνική Βόρεια Κορέα. Αφού δεν έχουν υπογράψει ποτέ συνθήκη ειρήνης μετά το τέλος των εχθροπραξιών το 1953, οι δύο χώρες εξακολουθούν να βρίσκονται τεχνικά σε πόλεμο το 2023.

Η Νότια Κορέα, η οποία έχει μόνο 51 εκατομμύρια κατοίκους, εξακολουθεί να διατηρεί έναν στρατό σχεδόν 600.000 στρατιωτών και αφιερώνει, κάθε χρόνο, έναν προϋπολογισμό που ισοδυναμεί με το 2,8% του ΑΕΠ για την άμυνά της. Συγκριτικά, η αναλογία αυτή είναι 2% στη Γαλλία και 1% στην Ιαπωνία.