Κίνα: Η εποχή της πολύ υψηλής ανάπτυξης τελείωσε – Τι σημαίνει για την παγκόσμια οικονομία

Μετά από 45 χρόνια υψηλής ανάπτυξης και παγκοσμιοποίησης, η κινεζική οικονομία έρχεται τώρα αντιμέτωπη με μία παρατεταμένη περίοδο χαμηλότερης ανάπτυξης, μια προοπτική που μπορεί να έχει σημαντικές επιπτώσεις για την παγκόσμια οικονομία.

Το ΑΕΠ της Κίνας εμφάνισε το δεύτερο τρίμηνο αύξηση 6,3% σε ετήσια βάση, με την ανάπτυξη να είναι χαμηλότερη από τις προσδοκίες της αγοράς για ρυθμούς 7,3%, αφότου η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο προχώρησε στην άρση των αυστηρών μέτρων για τον περιορισμού του κορωνοϊού. Σε τριμηνιαία βάση, το ΑΕΠ αυξήθηκε κατά 0,8%, έναντι τριμηνιαίας αύξησης 2,2% που καταγράφηκε τους πρώτους τρεις μήνες του έτους.

Εν τω μεταξύ, η ανεργία των νέων έφτασε στα επίπεδα-ρεκόρ του 21,3% τον Ιούνιο. Κάπως καλύτερα είναι τα στοιχεία για τη βιομηχανική παραγωγή, η οποία επιταχύνθηκε και από αύξηση 3,5% τον Μάιο εμφάνισε αύξηση 4,4% τον Ιούνιο, ξεπερνώντας άνετα τις προσδοκίες.

Η κυβέρνηση έχει θέσει τον στόχο της ανάπτυξης στο 5% για το 2023, δηλαδή σε επίπεδα χαμηλότερα από τα συνηθισμένα και τουλάχιστον μέτρια για μια χώρα που εμφανίζει μέση ετήσια αύξηση του ΑΕΠ κατά 9%, από το άνοιγμα της οικονομίας της το 1978.

Στο πλαίσιο αυτό, το Πεκίνο λαμβάνει μια σειρά από μέτρα που επιδιώκουν την τόνωση της οικονομίας, με τις αρχές να στοχεύουν κυρίως στον ταλαιπωρημένο τομέα ακινήτων της Κίνας, την προώθηση της σταθερής απασχόλησης και την τόνωση της εγχώριας καταναλωτικής ζήτησης.

Ο Julian Evans-Pritchard, επικεφαλής οικονομολόγος της Capital Economics για την Κίνα, επισημαίνει ότι η ηγεσία της χώρας «ανησυχεί ξεκάθαρα», καθώς η οικονομία αντιμετωπίζει «πολλές προκλήσεις».

Πραγματικά, η κινεζική οικονομία εξακολουθεί να υποφέρει από το «τριπλό σοκ» της πανδημίας και των παρατεταμένων lockdowns, του προβληματικού τομέα των ακινήτων και μιας σειράς από αλλαγές που σχετίζονται με το όραμα «κοινής ευημερίας» του προέδρου Xi Jinping.

Σε ό,τι αφορά τις επιπτώσεις που έχει για την παγκόσμια οικονομία μια κινεζική επιβράδυνση, αυτές εντοπίζονται πρώτα από όλα στα εμπορεύματα και τη βιομηχανία, καθώς η Κίνα αναμορφώνει την οικονομία της για να μειώσει την εξάρτησή της από τον τομέα των ακινήτων. Η στροφή της οικονομίας από τα ακίνητα προς την πιο προηγμένη μεταποίηση είναι εμφανής, καθώς η Κίνα πόνταρε για παράδειγμα στα ηλεκτρικά οχήματα, καταφέρνοντας να ξεπεράσει την Ιαπωνία και να γίνει ο μεγαλύτερος εξαγωγέας αυτοκινήτων στον κόσμο.

Αυτό σημαίνει ότι οι οικονομίες της Κίνας και της Γερμανίας δεν είναι πια συμπληρωματικές (έως τώρα ωφελούνταν η μία από την άλλη με τον ένα ή τον άλλο τρόπο), αλλά γίνονται ανταγωνιστές, εξηγεί στο CNBC ο Rory Green, αναλυτής της TS Lombard.

Όμως, πέραν της άμεσης μείωσης στην ζήτηση για εμπορεύματα, οι αλλαγές που συντελούνται στην κινεζική οικονομία έχουν και δευτερογενείς επιπτώσεις για την παγκόσμια οικονομία.

«Η Κίνα εξακολουθεί να παράγει πολλά πράγματα και δεν μπορεί να τα καταναλώσει όλα εσωτερικά. Πολλά από τα πράγματα που φτιάχνει τώρα είναι πολύ υψηλότερης ποιότητας και αυτό θα συνεχιστεί, ειδικά καθώς λιγότερα χρήματα κατευθύνονται στα ακίνητα αλλά τρισεκατομμύρια γουαν πηγαίνουν σε αυτούς τους τομείς της προηγμένης τεχνολογίας», εξηγεί ο Green.

Έτσι, οι επιπτώσεις των αλλαγών στην Κίνα δεν περιορίζονται στη μειωμένη ζήτηση για σιδηρομετάλλευμα, αλλά φέρνουν και έναν εντονότερο παγκόσμιο ανταγωνισμό σε μια σειρά προηγμένων βιομηχανικών προϊόντων.

Σύμφωνα με τον Green, η Κίνα βρίσκεται επί του παρόντος σε ένα «κομβικό σημείο». «Η πολιτική οικονομία αλλάζει, εν μέρει γιατί έτσι προβλέπει ο σχεδιασμός, αλλά και γιατί ο τομέας των ακινήτων ουσιαστικά πεθαίνει, εάν δεν είναι νεκρός ήδη. Επομένως, η Κίνα πρέπει να αλλάξει και αναδύεται ένα νέο αναπτυξιακό μοντέλο», λέει.

«Δεν θα είναι απλώς μια πιο αργή εκδοχή της Κίνας που είχαμε πριν από την πανδημία. Θα είναι μια νέα εκδοχή της κινεζικής οικονομίας, η οποία θα είναι πιο αργή, αλλά επίσης θα είναι έχει νέες κινητήριες δυνάμεις και άλλου είδους ιδιοσυγκρασία», καταλήγει ο αναλυτής.