Ώρα αποφάσεων για την κυβέρνηση

Μετά το σοκ της επίθεσης στους δίδυμους Πύργους την 11η Σεπτεμβρίου του 2001, η κυβέρνηση των ΗΠΑ κάλεσε τους σεναριογράφους του Χόλυγουντ να επιστρατεύσουν τη φαντασία τους και να σκεφθούν τα πιο ακραία σενάρια επιθέσεων εναντίον της χώρας. Σκοπός ήταν η διοίκηση να ετοιμάσει αντίστοιχα σενάρια άμυνας. 

Χωρίς διάθεση συνωμοσιολογίας περί Τούρκων πρακτόρων ή ντόπιων που επιδιώκουν την αποσταθεροποίηση της χώρας, δεν παύει να είναι παράδοξο που οι μεγάλες φωτιές χτύπησαν τις ναυαρχίδες του τουρισμού μας. Και με πολλαπλές εστίες, αρκετά απόμακρες μεταξύ τους, που εκδηλώνονταν με ελάχιστη διαφορά ώρας.

Οι συνθήκες καύσωνα και ανέμου συνδύαζαν την «ιδανική καταιγίδα» για να δράσουν οι ακούσιοι και εκούσιοι εμπρηστές (γιατί μόνο αφελείς πιστεύουν ότι κάποιες από τις φωτιές δεν ήταν σκόπιμοι εμπρησμοί). Αυτό βεβαίως δεν αναιρεί την αποτυχία της Πολιτείας να αντιμετωπίσει την πύρινη καταιγίδα.

Πιο ανησυχητικό ήταν το γεγονός των εκρήξεων στην Αγχίαλο και η απομάκρυνση των F16. Εντάξει, η αποθήκη είναι ΝΑΤΟϊκών προδιαγραφών και ειδήμονες έλεγαν πως δεν θα εκραγεί. Εάν όπως την ώρα της φωτιάς έπρεπε να προσεγγίσουν ένστολοι για να αναλάβουν υπηρεσία για λόγους έκτακτης εθνικής ανάγκης, θα μέναμε άοπλοι όσον αφορά την συνδρομή της αποθήκης, αφού εκκενώθηκε και από το μόνιμο προσωπικό της.

Ουσιαστική αλλά και συμβολική η σημασία του γεγονότος όπως και η απομάκρυνση των F16 από τη βάση τους, την 111 Πτέρυγα Μάχης. Τι θα γινόταν αν εκείνη την στιγμή δεχόμασταν επίθεση εξ ανατολών;

Όχι δεν οργιάζει η φαντασία μας ούτε τερατολογούμε. Απλώς πιθανολογούμε ως υπόθεση εργασίας, γιατί είμαστε χώρα έκτακτων συνθηκών και υποτίθεται ανά πάσα στιγμή ετοιμοπόλεμη. Δεν είμαστε Πορτογαλία από τη μια πλευρά να έχουμε την Ισπανία και από την άλλη τον Ατλαντικό.

Η λιτανεία της φωτιάς θα αφήσει εγκαύματα στην κυβέρνηση. Με την θύμηση του Ματιού ο κόσμος έδειξε κατανόηση και ανοχή στο καρβούνιασμα τη Βόρειας Εύβοιας. Της πίστωσε την εξαιρετική εκκένωση και την αποφυγή αποτρόπαιων θανατικών. Το ίδιο θα μπορούσε να πει κανείς και για την εξαιρετική εκκένωση της Ρόδου.

Όμως οι φωτιές εξαπλώθηκαν και κυρίως υπάρχουν πλέον νεκροί. Αυτό προσδίδει άλλη διάσταση στο πρόβλημα, ασχέτως αν ευθύνεται ή όχι η κυβέρνηση -αν και ως κυβέρνηση έχει εξ αντικειμένου την ευθύνη.

Ο Μητσοτάκης είναι παντοδύναμος  αλλά η παντοδυναμία του δεν είναι γραμμένης την πέτρα. Ο λαός τον εμπιστεύτηκε γενναιόδωρα, αλλά εύκολα μπορεί και να μετατοπιστεί. Όχι επειδή η αντιπολίτευση δύναται να του  αμφισβητήσει την πρωτοπορία. Αλλά γιατί μπορεί να επικρατήσει  η απογοήτευση που θα υποβόσκει σαν βουβή φωτιά, έως ότου κάποια στιγμή εκδηλωθεί εκρηκτικά.

Τέσσερα χρόνια είναι πολύς χρόνος και αρκετά μπορούσαν να αλλάξουν. Άλλωστε πάντα στους κυβερνώντες επικρέμειται ως δαμόκλειος σπάθη και εγερτήρια φωνή η γνωστή ρήση του Μακμίλαν, που όταν ρωτήθηκε τι φοβάται ως πρωθυπουργός, απάντησε «τα γεγονότα παιδί μου, τα γεγονότα».

Ουδείς περίμενε ότι «τα γεγονότα» θα πύρωναν μέχρι «εγκαύματος» την νέα κυβέρνηση και θα σκίαζαν με καπνό την πρόσφατη περίλαμπρη νίκη της. Αλλά τα γεγονότα δεν πέφτουν εξ ουρανού, δεν τα δημιουργεί κάποια μεταφυσική ειμαρμένη. Έχουν τη δική τους τελεολογία. Έχουν τους σκοπούς και τις αιτίες τους.

Και ναι μεν τους ακριβείς σκοπούς των ενδεχόμενων εμπρηστών δεν τους γνωρίζουμε. Τις αιτίες των πυρκαγιών, ναι. Είναι η παλιά, από καταβολής ελληνικού κράτους, έλλειψη σχεδιασμού και προβλεπτικότητας. Εξ ου και το κράτος αυτό παραλύει στα έκτακτα, επειδή δεν τα προέβλεψε ώστε να τα αποσοβήσει.

Ο Μητσοτάκης έχει άφθονο χρόνο μπροστά του. Δεν έχει σημασία αν θα ξαναβγεί ή όχι. Αυτή είναι η τετραετία του, η ευκαιρία  να επανασυστήσει το κράτος εκ θεμελίων έστω και αν χρειαστεί να πολεμήσει. Και για τη δική του υστεροφημία αυτό θα είναι   πιο δοξαστικό από μια  ήπια συμπεριφορά που θα του εξασφάλιζε  μια ακόμη τετραετία.

Ως συμβολική εικόνα  θα το διατυπώναμε με τη φράση: Για να μην ξανακαούν πολεμικές αποθήκες και να μη φύγουν πολεμικά αεροσκάφη από τη βάση τους, παρά μόνο για τους εθνικούς λόγους που φεύγουν.