Αγραβάνης: «Δεν πουλάω οπαδιλίκι, έχω μπέσα και ειλικρίνεια»

Ένα από τα πρόσωπα που συζητήθηκαν έντονα κατά τη διάρκεια της… μπασκετικής χρονιάς που ολοκληρώθηκε τον προηγούμενο μήνα ήταν αναμφισβήτητα και ο Δημήτρης Αγραβάνης. Αν μη τι άλλο προκάλεσε αίσθηση και ταρακούνησε τα νερά του ελληνικού μπάσκετ η είδηση της μεταγραφής του στον Παναθηναϊκό στα τέλη του περασμένου Ιανουαρίου…

– Ας το πιάσουμε από την αρχή: Μετά το πέρασμά του από την Ιταλία για λογαριασμό της Νάπολι, βρέθηκες στο Περιστέρι και ξαφνικά στα τέλη Ιανουαρίου έσκασε η είδηση για το ενδιαφέρον του Παναθηναϊκού. Τι ακριβώς έγινε τότε;

«Εκείνη την περίοδο ήταν περίεργα για εμένα. Τόσο για την καριέρα μου όσο και ψυχολογικά. Με το Περιστέρι είχαμε χάσει ένα παιχνίδι με την ΑΕΚ και εγώ είχα χτυπήσει στο χέρι μου. Θυμάμαι καθόμουν στον καναπέ του σπιτιού μου και ήμουν νευριασμένος, τόσο από την ήττα, όσο και από τον τραυματισμό μου. Εκείνη τη στιγμή ήρθε το μήνυμα του προέδρου του Παναθηναϊκού, του κυρίου Γιαννακόπουλου το οποίο ήταν πολύ ειλικρινές και με έκανε να καταλάβω ότι είχε ένα πλάνο στο μυαλό του, τόσο για τον Παναθηναϊκό όσο και για εμένα. Οπότε ένιωσα αμέσως πολύ οικεία μαζί του. Ήταν η πρώτη φορά στην καριέρα μου που δεν κοίταξα καν το συμβόλαιο, δεν ήξεραν καν με τι χρήματα θα κλείσω. Απλά είπα αμέσως ότι θέλω να έρθω στον Παναθηναϊκό. Και αυτό έκανα».

– Δεν το σκέφτηκες καθόλου; Με την έννοια ότι δεν θα ήσουν και ο πλέον ευπρόσδεκτος παίκτης στην ομάδα από τους φιλάθλους.

«Η ιδέα του να πάω στον Παναθηναϊκό μου είχε μπει αρκετό καιρό πριν. Τουλάχιστον αρκετούς μήνες πιο πριν. Και το σκεφτόμουν μέσα μου ότι θα μπορούσε να γίνει αυτή η κατάσταση και να βρεθώ στον Παναθηναϊκό. Τα σκέφτεσαι αυτά, ναι. Ότι αν και εφόσον έκανα το βήμα θα υπήρχαν αντιδράσεις από τον κόσμο. Τόσο του Ολυμπιακού όσο και του Παναθηναϊκού που σου είχαν πει διάφορα όλα αυτά τα χρόνια. Όμως ένιωθα ότι κολλούσα πολύ στην ομάδα, δεν είχαν παίκτη στη θέση μου οπότε εκεί μπαίνουν και τα κίνητρα. Το πόσο θέλεις να νικήσεις, πόσο θέλεις να επιστρέψεις στην Euroleague, η προσέγγιση που έγινε από τον κύριο Γιαννακόπουλο, όλα μέτρησαν. Επειδή γνωρίζω ότι είμαι παιδί με μπέσα και ειλικρίνεια, ακόμα και ο κόσμος του Παναθηναϊκού που δεν με συμπαθούσε, θα αναγνώρισε εάν έδινα το 100% του εαυτού μου. Και μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα έγινε, ανεξάρτητα αν το τελικό αποτέλεσμα δεν ήταν αυτό που θέλαμε.»

– Υπήρχε κάποιος από τον Παναθηναϊκό ο οποίος σε πλησίασε περισσότερο και σου έδωσε κάποιες κατευθύνσεις στις πρώτες προπονήσεις και πριν από τα πρώτα σου ματς ;

«Αυτός που χάρηκε πάρα πολύ ήταν ο Πάρης Δερμάνης με τον οποίο έχω και μια συνεργασία όσον αφορά το πρόγραμμα της εκγύμνασής μου. Ήταν δίπλα μου, αμέσως να με κατευθύνει και να μου δώσει σημαντικές συμβουλές. Αν και είμαι 28 χρονών, δηλαδή γνωρίζω το πώς να συμπεριφερθώ σε δύσκολες καταστάσεις. Μετά όλα τα άτομα με πλησίασαν και με αγκάλιασαν. Όπως ο κόουτς Ράντονιτς με τον οποίο είχαμε μιλήσει για τον ρόλο μου στην ομάδα. Εντάξει ήταν λίγο περίεργα τα πράγματα αλλά ο άνθρωπος προσπάθησε να με εντάξει απευθείας στο σύνολο της ομάδας και να με εμπιστευτεί. Να με βάλει να παίξω και να έχω κάποιον ρόλο. Όμως όπως είπα ήταν δύσκολη περίοδος γιατί είχα τραυματιστεί και έπαιζα με δεμένο χέρι στην αρχή. Μετά ήρθε και ένας πιο σοβαρός τραυματισμός…»

– Αυτός ο τραυματισμός καθυστέρησε 10 μέρες το ντεμπούτο σου. Ήταν καλύτερο για σένα να προσαρμοστείς περισσότερο ή όχι ; Ή ένιωθες ότι ήθελες να μπεις στο παρκέ και να δείξεις πράγματα;

«Όχι δεν με βοήθησε καθόλου. Το να πηγαίνεις σ’ έναν τόσο μεγάλο σύλλογο και έχοντας τα τόσα μεγάλα κίνητρα που προανέφερα, είναι ό,τι χειρότερο για έναν αθλητή να είναι τραυματίας. Υπάρχει πίεση να επανέλθεις. Εγώ έπαιξα και με πόνο στα πρώτα ματς αλλά όταν σου αρέσει και αγαπάς το παιχνίδι, τον ξεπερνάς. Ήταν όλα δύσκολα στην αρχή. Γενικά δεν μου είχαν πάει τόσο στραβά τα πράγματα σε θέμα υγείας σ’ ένα ξεκίνημα αλλά αυτή ήταν η κατάσταση και έπρεπε να την διαχειριστώ. Δεν μπορούσα να κάνω κάτι…»

 Και έρχεται το ματς με την Βαλένθια στο ΟΑΚΑ όπου πραγματοποιείς την πρώτη σου εμφάνιση με τον Παναθηναϊκό. Τι περνούσε από το μυαλό σου ;

«Ήταν λίγο αμήχανη η στιγμή γιατί ήξερα τι να περιμένω. Δηλαδή κάποιες αποδοκιμασίες από τον κόσμο του Παναθηναϊκού. Απλά όταν μπήκα να κάνω το ζέσταμα και άκουσα τις αποδοκιμασίες, εμένα δεν με ένοιαξε εκείνη τη στιγμή. Με νοιάζει το μπάσκετ και να κερδίζω. Με ένοιαζε να δώσω το 100%, πράγμα που έκανα, οπότε το ξεπέρασα σχετικά πολύ γρήγορα. Ήμουν σίγουρος ότι θα το ξεπεράσω και έτσι και έγινε».

– Ας πάμε σ’ εκείνη τη στιγμή λοιπόν. Στην παρουσίασή σου αποδοκιμάστηκες από μερίδα των οργανωμένων, όπως επίσης και κατά την είσοδό σου στο παρκέ. Πώς το αντιμετώπισες μέσα σου;

«Εκεί μπαίνει το κίνητρο. Δεν μπορώ να σου πω ότι στεναχωρήθηκα για εμένα. Για εμένα δεν με πολυνοιάζει. Με ένοιαξε μόνο ότι στεναχωρήθηκαν τα δικά μου άτομα όταν το άκουσαν. Οπότε πιο πολύ αυτό ήταν που με στεναχώρησε. Όμως είναι μεγάλο κίνητρο να γυρίσεις όλη την κατάσταση που είναι εναντίον σου και ο μπασκετικός κόσμος, σε οποιαδήποτε ομάδα, ειδικά του Παναθηναϊκού που είναι πολύ μπασκετικός να αναγνωρίζει και να βλέπει όταν ο άλλος προσπαθεί.»

– Επειδή είσαι και πολύ ενεργός στα social, τι μηνύματα λάμβανες από τους φίλους του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού όταν υπέγραψες;

«Έχω λάβει πολύ άσχημα μηνύματα και από τους οπαδούς και των δύο ομάδων. Δεν δίνω βάση. Κάποιοι μπορεί να τα ανεβάσουν στα social και να κλαίγονται. Νομίζω ότι ο οπαδός που σε βρίζει εκείνη τη στιγμή στα social media, αν σε δει στον δρόμο πάλι θα θέλει να βγάλει φωτογραφία μαζί σου και να σε γνωρίσει. Οπότε δεν τα παίρνω καν τοις μετρητοίς. Είναι πάρα πολλά τα μηνύματα όλα αυτά τα χρόνια. Δεν δίνω βάση και προχωράω…»

– Τι είναι χειρότερο όμως; Να σε αποδοκιμάζουν οι αντίπαλοι φίλαθλοι ή οι φίλαθλοι της ίδιας της ομάδας σου;

«Δεν ξέρω. Είναι και τα δύο άσχημα. Συμβαίνουν αυτά στον αθλητισμό και πρέπει να είσαι προετοιμασμένος για όλα. Οπότε μπορεί να συναντήσεις και τα δύο…»

-Κάτι άλλο. Επειδή πολλά είχαν γραφτεί και πολλά είχαν ειπωθεί για τον Ράντονιτς. Εσύ έζησες εκ των έσω την καθημερινότητα στις προπονήσεις, οπότε θα ήθελα να μου μεταφέρεις την δική σου οπτική γωνία…

«Εγώ δεν ήμουν από την αρχή της σεζόν για να ξέρω τι έχει συμβεί με τον προπονητή και τους παίκτες αλλά όσον αφορά απέναντι μου ήταν απόλυτα επαγγελματίας, άψογος. Προσπάθησε να με βοηθήσει, να με κατευθύνει, να μου δείξει τι ήθελε ακριβώς από εμένα. Και αυτό είναι πολύ ωραίο. Να σου δείχνει τον ρόλο σου. Προσωπικά είχα διάφορους ρόλους στις ομάδες μου, έχω υπάρξει ο σκόρερ, εκείνος που έπρεπε να κάνει την βρώμικη δουλειά, οπότε έχω την εμπειρία για κάνω ό,τι μου ζητηθεί. Ο Ράντονιτς που είχε ζητήσει να παίζω σκληρά στην άμυνα, να παίρνω τα ελεύθερα σουτ και να δημιουργώ από το low post είτε για εμένα, είτε για τους συμπαίκτες μου. Και με έκανε να νιώσω πολύ άνετα. Είχαμε πολύ καλή σχέση…»

– Είχατε την ευκαιρία για έναν τίτλο στο Final 8 της Κρήτης. Τι κλίμα επικρατούσε τότε στην ομάδα; Το πιστεύατε ή είχατε στο μυαλό σας ότι ο Ολυμπιακός είναι το φαβορί και λίγο-πολύ γύριζε στο μυαλό σας το σερί που είχε χτίσει εναντίον του Παναθηναϊκού;

«Σ’ ένα ματς όπως ήταν τότε για το Κύπελλο, το βάρος πέφτει στο φαβορί. Οπότε εμείς είχαμε αρχίσει να το πιστεύουμε, είχε έρθει και ο Ματ Τόμας στην ομάδα ωστόσο ο τραυματισμός του στο ματς πρωταθλήματος δεν του έδωσε τη δυνατότητα να μας βοηθήσει στο Final 8. Και μπέρδεψε πολύ την ομάδα. Και όταν στήνεται ένα σύνολο με βάση και τις νέες προσθήκες και ο ένας δεν παίζει, τότε τα πράγματα γίνονται περίεργα. Πάντως ήμασταν πολύ καλοί στο ημίχρονο ωστόσο δεν υπήρχε η κατάλληλη χημεία για να συνεχιστεί και στο δεύτερο ημίχρονο. Έτσι χάσαμε έναν τίτλο τον οποίο είχα σημαδέψει.»