«Για 12 λεπτά μοιράζαμε την μπάλα και δεν ήξεραν τι να κάνουν. Για δύο λεπτά σταματήσαμε και κάναμε λάθη και άσχημα σουτ. Πάμε! Ένα, δύο, τρία, Ολυμπιακός!». Αυτά είναι τα λόγια του Κώστα Παπανικολάου στην αναμέτρηση του Ολυμπιακού απέναντι στην Άλμπα. Τα πράγματα στο Βερολίνο δεν πήγαν καλά για ένα μικρό διάστημα. Στον πάγκο ήταν η ώρα του αρχηγού να δώσει το σύνθημα. Οι Πειραιώτες θα φύγουν έχοντας τελικά ένα ευρύ +33 στις αποσκευές τους.
Η ηγεσία σε μία ομάδα δεν είναι απλώς μία θέση, αλλά θέμα πράξεων. Το χρίσμα που κληρονόμησε από τους Σπανούλη και Πρίντεζη ο Παπανικολάου ήταν ένα μεγάλο βάρος, αλλά και μία ευθύνη που ο ίδιος ήξερε ότι μπορεί να σηκώσει. Ο άνθρωπος… προέκταση του Γιώργου Μπαρτζώκα, με σημαίνοντα ρόλο στο παρκέ και τα αποδυτήρια.
Από το πρώτο Final Four που είχε ενεργό ρόλο, το 2012 έχουν περάσει 11 χρόνια. Το ένα τρίτο της ζωής του Παπανικολάου, που γεννήθηκε μία μέρα σαν σήμερα, τον Ιούλιο του 1990. Μία μπασκετική ζωή ταυτόσημη με τον Ολυμπιακό. Τότε τον χαρακτήριζε το ατελείωτο θάρρος, που τον έφερε να σουτάρει τις μπάλες μπροστά στο πρόσωπο του Αντρέι Κιριλένκο για να ολοκληρώσει αψεγάδιαστος από την περίμετρο και να στεφθεί πρωταθλητής Ευρώπης.
Μία δεκαετία και πλέον αργότερα, έχει μετατραπεί σε έναν από τους πιο επιδραστικούς φόργουορντ στην Ευρώπη. Τον περασμένο Νοέμβριο συμπλήρωσε το δικό του ξεχωριστό milestone με +2.000 πόντους, +1.000 ριμπάουντ, +400 ασίστ, +300 εύστοχα τρίποντα, +200 κλεψίματα και +100 τάπες. Όταν αυτός είναι καλά, ο Ολυμπιακός δύσκολα χάνει. Τα παιχνίδια στα οποία επιθετικά βρέθηκε στη… ζώνη του λυκόφωτος, βρίσκουν τους «ερυθρολεύκους» με ένα χαμόγελο στα χείλη.
Ταυτόχρονα αποτελεί τον glue guy και τον ηγέτη των αναχωμάτων. Ο Τόμας Γουόκαπ μπορεί να παίρνει τα περισσότερα credits, όμως ο Παπανικολάου έχει στην πραγματικότητα τον ρόλο του μαέστρου, αυτού που κατευθύνει, που θα βάλει το κορμί του στη ρακέτα, θα βρεθεί παντού στις αλλαγές. Ο παίκτης που επηρεάζει με κάθε τρόπο το παιχνίδι, μία κατηγορία μόνος του!
Ο Παπανικολάου είναι ο vocal leader του Ολυμπιακού
Οι σφιγμένες του γροθιές μετέτρεψαν τη νωθρότητα του ημιτελικού κόντρα στη Μονακό σε μία… λάβα που δεν είχε προηγούμενο στην 3η περίοδο. Όταν δρόμος δεν υπάρχει, αυτός καλείται να τον δημιουργήσει.
Πηγή: gazzetta.gr