Το τουριστικό μας προϊόν μετά τις φλόγες

Οι χιλιάδες ξένοι τουρίστες που με την βοήθεια των εργαζόμενων στις ξενοδοχειακές μονάδες αλλά και τους ντόπιους κατοίκους που έσπευσαν να τους απεγκλωβίσουν από τα καιόμενα συγκροτήματα που είχαν καταλύσει, μόνο από καρδιάς ευχαριστίες και ευγνωμοσύνη έχουν να πουν «για τους υπέροχους Έλληνες, την αυτοθυσία και το φιλόξενο πνεύμα τους…». Και τα ξένα ΜΜΕ, μόνο ύμνους μετέδιδαν για την «φιλόξενη, ανθρώπινη, συμπονετική» ευαισθησία και προσφορά των ανθρώπων της χώρας μας.

Το ερώτημα είναι όλοι αυτοί οι τουρίστες με τις τραυματικές εμπειρίες από το «ελληνικό καλοκαίρι τους», θα ξανάρθουν στην Ελλάδα για διακοπές;

Γιατί μπορεί οι «φιλόξενοι Έλληνες» να τους συγκίνησαν με την στάση και την προσφορά τους, αλλά οι εικόνες από μια Ελλάδα που καίγεται μέχρις οι φλόγες να σβήσουν… στην θάλασσα, που τα φημισμένα πευκοδάση της μέχρι τις ακρογιαλιές έγιναν στάχτη, που «τα λευκά μάρμαρα…» είναι επισκέψιμα μόνο όταν το επιτρέπει ο… καύσωνας, είναι απολύτως λογικό να προβληματίζει τους ξένους( και κυρίως Βορειοευρωπαίους) τουρίστες, που πέρσι ξεπέρασαν τα 23 εκατομμύρια (!). Η κλιματική αλλαγή δεν είναι πλέον μια αόριστη μελλοντική κρίση για τον κόσμο μας. Αυτό που ήθελαν οι ξένοι και αυτό που ήξεραν ότι θα τους παρείχε η χώρα – «μερικά πεύκα, μερικά λευκά μάρμαρα και η θάλασσα που λάμπει από φρεσκάδα» – είναι πλέον αναπόσπαστο κομμάτι της Ελλάδας στη ζώνη που σύντομα θα καταρρεύσει.

Οι συνεχείς αναφορές και αναλύσεις από διεθνή και ελληνικά μέσα ενημέρωσης στο εξωτερικό για τις δραματικές επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής στους παραδοσιακούς τουριστικούς προορισμούς της Μεσογείου είναι πιθανό να οδηγήσουν πολλούς Σκανδιναβούς πολίτες να αλλάξουν σταδιακά ή άμεσα τις συνήθειες των διακοπών τους. Αυτό που μέχρι πρόσφατα έμοιαζε με πτήση στον παράδεισο θα μοιάζει σταδιακά με ριάλιτι «survivor» ή με εμπειρία από την κόλαση. Ήδη, οι Βορειοευρωπαίοι επιλέγουν πιο βόρειες διακοπές σε χώρες και περιοχές όπου η ίδια η κλιματική αλλαγή αλλάζει από «πολική» σε «εύκρατη».

Οι Έλληνες ειδικοί του τουρισμού έχουν επισημάνει εδώ και καιρό τους κινδύνους και τις ελλείψεις σχεδιασμού, οργάνωσης και υποδομών στη "βαριά βιομηχανία  μας, τον τουρισμό. Αυτή η… μονοκαλλιέργεια βρίσκεται στην πρώτη φάση (που έχει ήδη περάσει) μπορεί να επιτάχυνε την οικονομική ανάπτυξη της χώρας, αλλά σήμερα έχει «βαλτώσει» και υπάρχουν ανησυχητικά σημάδια κόπωσης. Αυτό που χρειάζεται είναι μια άμεση αλλαγή του τουριστικού μοντέλου και μια αποφασιστική και αυστηρή διόρθωση αμαρτιών δεκαετιών. Ανεξέλεγκτη δόμηση σε τουριστικές περιοχές, προκλητική και χωρίς περιορισμούς επέμβαση στην κοιλάδα, καταστροφή του περιβάλλοντος και του τοπίου (εγκληματικά καθοδηγούμενη από την ανθρώπινη αβελτηρία και απληστία).

Όλα αυτά τα… επείγοντα, απαιτούν βέβαια την κρατική ενεργοποίηση και ώθηση, αλλά είναι πρόδηλο ότι δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν χωρίς την εγρήγορση και ενεργοποίηση των επαγγελματιών του τουρισμού. Να κατανοήσουν ότι η λογική «ό,τι φάμε, ό,τι πιούμε σήμερα… και βλέπουμε για το μέλλον», είναι συνταγή βέβαιης καταστροφής. Πριν ακόμη ξεσπάσουν οι πυρκαγιές, υπήρχαν ήδη ακυρώσεις τουριστών και ο αναμενόμενος αριθμός ξένων επισκεπτών έχει μειωθεί. Έχουν ακούσει τις καμπάνες να χτυπούν; Μπορούν να πειστούν, κατανοώντας ότι η στροφή σε ένα άλλο μοντέλο βιώσιμης τουριστικής ανάπτυξης με μακροπρόθεσμη ή και μεσοπρόθεσμη προοπτική απαιτεί οικονομικές θυσίες, οι οποίες στην πραγματικότητα αποτελούν επένδυση στο μέλλον;…

Και οι εκάστοτε υπουργοί Τουρισμού θα στρωθούν να καταστρώσουν ένα κεντρικό επιτελικό σχέδιο ( με κίνητρα και για τους άπληστους ιδιώτες…) και θα πάψουν να διαφημίζουν την ανά έτος «στατιστική» αύξηση του αριθμού των αφίξεων, και να επικεντρωθούν στην ανάγκη παροχής τουριστικών υπηρεσιών ποιότητας, σε ικανοποιημένους επισκέπτες, που θα μας ξανάρθουν;