Η ιδιαίτερη βαρύτητα των αυτοδιοικητικών εκλογών

Το ειδικό βάρος των αυτοδιοικητικών εκλογών, τρεις και κάτι μήνες μετά την εθνική κάλπη, φαντάζει πλέον μεγαλύτερο για όλους.

Οι γαλάζιοι μηχανισμοί (στη γενικώς δικτυωμένη ανά την επικράτεια ΝΔ) είχαν ενεργοποιηθεί εγκαίρως και συγκεκριμένα από το περασμένο φθινόπωρο.

Ένα ολόκληρο χρόνο πριν από τη μάχη της τοπικής αυτοδιοίκησης που έχει προγραμματιστεί για τον προσεχή Οκτώβριο, τα στελέχη των κεντρικών γραφείων του κυβερνώντος κόμματος κατέγραφαν τις πρώτες εκδηλώσεις ενδιαφέροντος, συνέλεγαν προτάσεις, πραγματοποιούσαν συναντήσεις και «σκάναραν» τους υποψηφίους -σε περιφέρειες και δήμους- παρά την τεράστια πρόκληση των εθνικών εκλογών.

Ο στόχος ήταν και παραμένει ο ίδιος. Είναι να καταδειχθεί ξεκάθαρα η «κυριαρχία» στον εκλογικά «γαλάζιο» χάρτη τη. Ωστόσο, οι προκλήσεις έχουν σίγουρα αλλάξει, με ορισμένες περιπτώσεις στη ΝΔ να μην εξελίσσονται σύμφωνα με τις αρχικές προσδοκίες. Το ειδικό βάρος των αυτοδιοικητικών εκλογών, που διεξάγονται λίγο περισσότερο από τρεις μήνες μετά την κάλπη των εθνικών εκλογών, φαίνεται πλέον να έχει αυξηθεί για όλους. Για τη Νέα Δημοκρατία, η οποία έχει να διαχειριστεί ακόμη και τον εαυτό της ως κυβερνώσα παράταξη, τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος πασχίζει να κερδίσει έδαφος, και το ΠΑΣΟΚ, το οποίο προσπαθεί να καλύψει τον χαμένο χρόνο λόγω εσωτερικών διαιρέσεων, υπάρχουν ρεαλιστικά πολλές ελπίδες για την ενεργοποίηση του δικτύου της καλής τοπικής αυτοδιοίκησης Υπάρχει λόγος να ελπίζουμε ότι χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι η Αττική, η Δυτική Μακεδονία (μετά την αντάρτικη υποψηφιότητα του Γιώργου Αμανατίδη) και η Πελοπόννησος (μετά την υποψηφιότητα του Δημήτρη Πτωχού για την αντικατάσταση του σημερινού περιφερειάρχη).

Μια σειρά από γεγονότα και προκλήσεις που, ενδεχομένως, δεν προβλέφθηκαν από την αρχή, προσδίδουν στις επερχόμενες κάλπες μια απροσδόκητη βαρύτητα – γοήτρου και ουσίας. Είναι οι φωτιές και το «ταμείο» που θα γίνει στο τέλος. Είναι το στοίχημα της μετριοπάθειας και της αποτελεσματικότητας που καλούνται να κερδίσουν ως τότε οι στηριζόμενοι από το κυβερνών κόμμα υποψήφιοι. Είναι το αν θα μετριούνται σωστά τα «αισθήματα» της κοινωνίας ή αν οι γαλάζιοι θα κινούνται με τη (λανθασμένη) εντύπωση μιας (ανύπαρκτης στην πραγματικότητα) περιόδου χάριτος.