Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα για την Κυβέρνηση

Σωστά επισημάνθηκε ότι η σαρωτική νίκη της Νέας Δημοκρατίας και η αποσάρθρωση του ΣΥΡΙΖΑ, είναι -στην πραγματικότητα- δυσμενέστερη συνθήκη για την κυβέρνηση. Την τετραετία 2019-23, ο ΣΥΡΙΖΑ υπήρξε ο «χρυσός χορηγός» της Νέας Δημοκρατίας. Είτε η σύγκριση με την περίοδο της διακυβέρνησης της «πρώτης φοράς Αριστεράς», είτε η ασυνάρτητη αντιπολίτευση του κ. Τσίπρα, επέτρεψαν στον κ. Μητσοτάκη να κυβερνά επιτυχώς «διά της συγκρίσεως». Η ίδια σύγκριση τον διευκόλυνε στην εκλογική νίκη, με κυρίαρχο τον φόβο «μην και ξανάρθει» στην διακυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ.

Τώρα, με τον ΣΥΡΙΖΑ σε αποσύνθεση, με πολλά μικρά κόμματα που δεν συνιστούν ουσιαστική πολιτική απειλή και το ΠΑΣΟΚ να αναζητά τον συντονισμό του βηματισμού του, ο κ. Μητσοτάκης βρίσκεται ξαφνικά στην πιο δυσχερή θέση: δεν υπάρχει κανένα άλλοθι στην άσκηση της πολιτικής του. Είναι μόνος απέναντι στις υποσχέσεις του, ενώ το έργο, που – υποτίθεται- έπρεπε ήδη να έχει παραχθεί την προηγούμενη τετραετία, διαψεύδεται σήμερα από τα γεγονότα, όπως η έλλειψη προπαρασκευής για τις φωτιές και η έλλειψη ανακλαστικών ετοιμότητας στις Ένοπλες Δυνάμεις, με το πρωτοφανές γεγονός της Νέας Αγχιάλου.

Η χώρα αντιμετωπίζει δύο μεγάλες απειλές. Πρόκειται για την κλιματική αλλαγή και τις αναθεωρητικές πολιτικές της Τουρκίας. Και οι δύο έχουν ένα κοινό σημείο. Το ελληνικό κράτος πρέπει να διαθέτει ένα εκτεταμένο σύστημα πρόληψης έναντι των συνεπειών της κλιματικής αλλαγής. Στη δεύτερη περίπτωση, την αναθεωρητική πολιτική της Τουρκίας, η επιδίωξη ειρηνικής λύσης για την οριοθέτηση της ΑΟΖ μέσω της Χάγης μπορεί να διασφαλιστεί μόνο με ισχυρό στρατό, πλήρως προετοιμασμένο σε όλα τα επίπεδα.

Η Μεγάλη Πυρκαγιά και τα όσα συνέβησαν στη Νέα Αγχίαλο δείχνουν την ουσία του προβλήματος. Είναι το απόλυτο χάος σε επίπεδο ευθύνης που έχει παραλύσει τη λειτουργία της κυβέρνησης και των κρατικών θεσμών και η αδυναμία υποστήριξης της «πρώτης γραμμής» από τα «μετόπισθεν».

Έχουμε ίσως τους καλύτερους πιλότους στην αεροπορία του ΝΑΤΟ. Ας σκεφθούμε όμως τι σημαίνει όταν αυτοί οι πιλότοι της πρώτης γραμμής βρίσκονται χωρίς εξοπλισμό για μια αποθήκη πυρομαχικών που, αν τηρηθούν οι προδιαγραφές, είναι αδύνατον να καταστραφεί πλήρως, ακόμη και αν βομβαρδιστεί. Τι αλυσίδα παραθυράκια κρύβει αυτό και τι πολλά υπονοούμενα του τύπου «δε βαριέσαι, αδελφέ».

Πέρα από τα παραδοσιακά δεινά της πολυνομίας και των αλληλοαναιρούμενων γνωστοποιήσεων, πόσες μικροκομματικές διαμάχες εξουσίας μεταξύ υπουργείων, κρατικών υπηρεσιών, περιφερειών κ.λπ. Κρύβει επίσης το γεγονός ότι παρά τη δημιουργία του Υπουργείου Πολιτικής Προστασίας, δεν υπάρχει καμία ικανότητα συντονισμού των φορέων πολιτικής προστασίας.

Επιπλέον, ας δούμε τον ανορθολογισμό της στελέχωσης. Μιλώντας για πρόληψη, η δασική υπηρεσία, η οποία αποτελεί “κλειδί” για τις σχετικές πολιτικές, είναι υποστελεχωμένη.

Με λίγα λόγια το πρόβλημα δεν είναι ότι ο κ. Μητσοτάκης έδωσε υποσχέσεις που δεν τηρήθηκαν και διαβεβαιώσεις που διαψεύσθηκαν.

Το πρόβλημα είναι ότι όλα αυτά οδηγούν στην πιο αναγκαία μεταρρύθμιση από όλες, που είναι η μεταρρύθμιση του ελληνικού κράτους. Και είναι το μόνο που ως σήμερα δεν επιχείρησε ο κ. Μητσοτάκης. Και για να παραφράσω έναν ηγέτη που πέτυχε τον στόχο του: «Η ο Μητσοτάκης θα μεταρρυθμίσει το κράτος, ή το κράτος θα καταβροχθίσει τον Μητσοτάκη». Και σίγουρα η Αντιπολίτευση δεν πρέπει να επιτρέψει, όλα αυτά να καταβροχθίσουν την Ελλάδα.