Νίκος Γκάλης. Ο δικός μας Sir!

Ο Νίκος Γκάλης στο παρκέ ήταν το τέλειο στην απόλυτη διαστολή του και το ατόφιο σε μέγιστη καθαρότητα και συμπύκνωση. Τέλειος και ατόφιος αθλητής. Ένας σταρ ασύλληπτης, αλλά και ζωτικής ακτινοβολίας για τον ελληνικό αθλητισμό, τον οποίο έβγαλε από το αναλογικό πλαίσιό του και τού έδωσε διαστάσεις ψηφιακές. Είναι ένας ζωντανός θρύλος, μια άφθαρτη ανάμνηση σαν την Εμμονή της Μνήμης του Σαλβαντόρ Νταλί. Όσα ρολόγια κι αν λιώσουν στα χέρια μας, όσα χρόνια κι αν γραφτούν στη ράχη μας η εικόνα του ιπτάμενου Νίκου Γκάλη, του ανίκητου παιδικού ήρωά μας, θα μάς συντροφεύει ως ένα από τα ομορφότερα σουβενίρ της ζωής μας.

Είναι ο δικός μας Air, αλλά και ο δικός μας, πραγματικά άξιος για τον τίτλο του Sir. Εισήλθε στη ζωή μας σαν ουράνιο σώμα τη δεκαετία του 80. Μαρτύριο για τους αντιπάλους του, αφού προσέκρουαν πάνω στον αδάμαστο και απτόητο απτους αιθέρες πλανήτη Γκάλη σαν θραύσματα από κομήτες. Διάλεξε τον Άρη, επειδή αγάπησε την απλωσιά των δρόμων της Θεσσαλονίκης, αλλά και επειδή πλήρωνε καλύτερα. Έπρεπε να συντηρήσει τη φτωχή οικογένειά του. Οι γονείς του ήταν η έγνοια του.

Ο πατέρας του ήταν ένας διακεκριμένος πυγμάχος και άνθρωπος του αθλητισμού, αλλά το μπάσκετ δεν το γνώριζε. Φρόντισε όμως να μεταφέρει στο γιο του το πνεύμα της αγωνιστικότητας και της επιμονής στη ζωή, στοιχεία που αποδείχθηκαν πραγματικός «θησαυρός» στα χρόνια της αθλητικής ανόδου και της κοινωνικής καταξίωσης. Λατρεύει τη γυναίκα του, την Ελένη Παναγιώτου, την δημοσιογράφο με την οποία είναι μαζί για περισσότερο από δύο δεκαετίες. Τον κέρδισε σε αυτήν η προσεγμένη εξωτερική εμφάνισή της, αλλά, κυρίως, τον μαγνήτισε και τον μαγνητίζει το γεγονός ότι μπορούν να συζητούν, να ανταλλάσσουν απόψεις, να διαφωνούν επιχειρηματολογώντας και στο τέλος να συμφωνούν.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Apex Sports Greece (@apexsportsgr)

Μεγάλη του αδυναμία είναι η κόρη του. Η Στέλλα είναι μέλος της εθνικής ομάδας Cheerleading και έχει ήδη κατακτήσει δύο χρυσά μετάλλια. Αυτό την κάνει να «πικάρει» τον πατέρα της, ο οποίος διαθέτει ένα χρυσό. Ο Γκάλης δεν ήταν ποτέ ένας άνθρωπος που ήθελε να βγαίνει συνεχώς και να μιλάει. Προτιμούσε να είναι αφοσιωμένος στη δουλειά του. Να παίζει μπάσκετ, να κάνει την προπόνησή του, να κερδίζει η ομάδα του. Μερικοί δημοσιογράφοι το κατάλαβαν, άλλοι όχι και παρεξήγησαν αυτή τη στάση του. Απλά, ο Νίκος Γκάλης ήθελε να κάνει τη δουλειά του, χωρίς να δίνει λαβές για αρνητικούς σχολιασμούς.

Ο Γκάλης σταμάτησε το μπάσκετ το 1994, όντας αθλητής όχι του Άρη αλλά του Παναθηναϊκού. Είχε ακόμη χρόνια καριέρας μπροστά του; Οι ειδικοί αλλά και ο ίδιος ομονοούν, πως ναι. Θα μπορούσε να έχει αγωνιστεί ακόμη περισσότερα χρόνια, γιατί ήταν πολύ καλά γυμνασμένος και γιατί είχε ισορροπημένη εξωγηπεδική ζωή. Αν και το όχι παράπονο ότι σταμάτησε πιο νωρίς, στα μέσα της δεκαετίας του ’90, «τρωγόταν» εκείνη την εποχή να σταματήσει – το σκεφτόταν. Παίκτης par excellence εγκεφαλικός, εμπιστευόταν το μυαλό του, για το οποίο συνηθίζει να λέει πως είναι ένα κομπιούτερ, που πρέπει να διατηρείται σε καλή κατάσταση.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Vaso Vounatsou (@vaso_vounatsou)

Αυτό συνέβη και χθες βράδυ, στην ειδική τελετή της βράβευσής του για την, πραγματικά ανεκτίμητη, προσφορά του στο ελληνικό μπάσκετ. Το κομπιούτερ της μνήμης έφερε και πάλι στην επιφάνεια τις ατελείωτες χαρές που ο Sir του ελληνικού μπάσκετ μάς έχει δώσει. Λίγα λεπτά πριν το τζάμπολ της αναμέτρησης της Εθνικής Ελλάδας με την Σλοβενία, η Ελληνική Ομοσπονδία Καλαθοσφαίρισης τίμησε τον άνθρωπο που άλλαξε τη μοίρα του ελληνικού μπάσκετ.

Η φανέλα του Νίκου Γκάλη κρεμάστηκε για πάντα στον ουρανό του γηπέδου, για να θυμίζει την τεράστια προσφορά του όχι μόνον στο μπάσκετ, αλλά συνολικά στον ελληνικό αθλητισμό. Πριν από την τελετή βράβευσης, προβλήθηκε ένα πολύ όμορφο αφιερωματικό video για τον Γκάλη με όλη τη διαδρομή του στα γαλανόλευκα. Πριν ο «γκάνγκσερ» βγει στο παρκέ του γηπέδου, από τα μεγάφωνα έγινε ένας πρόλογος αναφορικά με την τεράστια καριέρα του και την προσφορά στην Εθνική ομάδα, αλλά και το μπάσκετ της Ελλάδας, το οποίο άλλαξε μια για πάντα.

Μάλιστα κατά την είσοδο του Γκάλη στο ΟΑΚΑ ακούστηκε ένα τραγούδι άρτια συνδεδεμένο με την κατάκτηση του Ευρομπάσκετ το 1987, ενώ πρώτος που θέλησε να δώσει το χέρι του στον παλαίμαχο μπασκετμπολίστα ήταν το αστέρι της Σλοβενίας, Λούκα Ντόνσιτς. Μετά το αφιέρωμα στον Γκάλη, το οποίο έπαιξε από τα μάτριξ του γηπέδου, στη συνέχεια η φανέλα με το νούμερο τέσσερα ανέβηκε στην οροφή του ΟΑΚΑ εκεί όπου θα βρίσκεται μόνιμα, ως ελάχιστος φόρος τιμής στον σπουδαιότερο Έλληνα μπασκετμπολίστα της ιστορίας. Ο ίδιος μπορεί όσο ήταν αθλητής να αποτελούσε ανίκητο αντίπαλο, ωστόσο δεν κατάφερε να… νικήσει και τα συναισθήματα του, με τον ίδιο να δακρύζει την ώρα που γνώριζε την αποθέωση από το κοινό του ΟΑΚΑ.