Σε «θέση μάχης» οι υποψήφιοι για το Δήμο Αθηναίων

Η «κούρσα» για το Δήμο της Αθήνας είναι μία υπόθεση πονεμένη για τους «εραστές» της αυτοδιοίκησης. Διαχρονικά, αποτελούσε μία «μάχη» πρωτευόντως κομμάτων και δευτερευόντως αυτοδιοικητική. Για πολλούς κακώς, αλλά εδώ και δεκαετίες αυτό συμβαίνει στην πράξη. Η «μάχη» της Αθήνας εξελίσσεται σε ένα σκληρό μπρα ντε φερ με άμεση αντανάκλαση στην κεντρική πολιτική σκηνή.

Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως τα προβλήματα καθημερινότητας των Αθηναίων είναι λυμένα και η ζωή στην πρωτεύουσα παραδεισένια. Πλέον πάντως, βρισκόμαστε δύο μήνες και κάτι πριν από τις δημοτικές εκλογές και τα στρατόπεδα των κομμάτων τοποθετούν τις δυνάμεις τους στο «πεδίο» επισήμως.

Άπαντες έχουν λάβει τις τελικές τους αποφάσεις με τον νυν δήμαρχο και εκλεκτό της Πειραιώς Κώστα Μπακογιάννη να αποτελεί το φαβορί, κουβαλώντας για πολλούς, ωστόσο, στις πλάτες του την «αποτυχία» του μεγάλου περιπάτου. Βέβαια, δεν είναι αμελητέο πολιτικό μέγεθος το γεγονός ότι ο κ. Μπακογιάννης έχει διανύσει μία αυτοδιοικητική πορεία 13 χρόνων και διεκδικεί μία δεύτερη θητεία στην Αθήνα.

Από την άλλη, στην Αξιωματική Αντιπολίτευση επελέγη ο πολλά υποσχόμενος Κώστας Ζαχαριάδης. Ο ίδιος μπαίνει δυναμικά στην αυτοδιοικητική «κούρσα» έχοντας μεν αντίπαλο το χρόνο και την κακή ομολογουμένως εικόνα που παρουσιάζει ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ μετά την εκλογική ήττα, διατηρώντας δε στο οπλοστάσιο του την συσσωρευμένη πείρα και γνώση της δημοτικής κίνησης «Ανοιχτή Πόλη». Σημειωτέον, η παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ στην Αθήνα συμπληρώνει 17 χρόνια διαρκούς παρουσίας στη ζωή της πόλης. Η απόφαση βέβαια, ήλθε αφού χάλασε το «προξενιό» μεταξύ Κουμουνδούρου και Νίκου Παππά.

Ο Χάρης Δούκας, βέρος Αθηναίος, εκ Μετσοβείου Πολυτεχνείου ορμώμενος και τομεάρχης ενέργειας του ΠΑΣΟΚ ανήκει στη γενιά των 40αρηδων της Χαριλάου Τρικούπη. Ποντάρουν πολλά στο πρόσωπό του και μάλιστα, φαίνεται πως αποτελεί προσωπική επιλογή του Νίκου Ανδρουλάκη. Παρ’ όλα αυτά, είχαν προηγηθεί αρκετές προτάσεις, κάποιες εκ των οποίων, ενδεχομένως, θα λειτουργούσαν και ως «γέφυρα» μεταξύ των κομμάτων της ευρύτερης προοδευτικής παράταξης. Εν τέλει, αυτό δεν περπάτησε. Άλλωστε, ο πολιτικός γάμος χρειάζεται την υπογραφή Δημάρχου και όπως φάνηκε ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ δεν κατάφεραν να βρουν σημείο επικοινωνίας.

Το ΚΚΕ επέλεξε για μία ακόμη φορά τον κατά γενική ομολογία πετυχημένο στα καθήκοντά του Νίκο Σοφιανό. Η αυτοδιοικητική του παρουσία σταθερή, ενώ στα πανιά του Περισσού πνέει Ούριος άνεμος μετά την αύξηση της εκλογικής του επιρροής στις βουλευτικές εκλογές.

Το μεγάλο ερώτημα είναι το τί θα γίνει με τον καταδικασμένο Νεοναζί εγκληματία Κασιδιάρη. Ο ίδιος έχει εκφράσει την πρόθεση να κατέβει υποψήφιος. Για κάποιους, η είσοδος των Σπαρτιατών στη Βουλή ήταν το πρώτο καμπανάκι κινδύνου για τη δυναμική επανεμφάνιση της ακροδεξιάς στα πολιτικά πράγματα. Το ενδεχόμενο αυτό είναι φυσικά αποτρόπαιο και δυστυχώς, αποδεικνύεται πως ένας νόμος δεν… φέρνει την άνοιξη.

Η δημοκρατία πάντως οφείλει να προστατεύει τον εαυτό της και σε αυτό οι δημοκρατικές δυνάμεις έχουν ευθύνη. Κατ’ επέκταση, οι υποψήφιοι δήμαρχοι δεν έχουν απλά την πολυτέλεια να καταδεικνύουν το πρόβλημα, αλλά να δρουν, όχι μόνο τώρα προεκλογικά αλλά και μετά. Για να μην είναι μετά πολύ αργά, μιας και πλέον κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν ήξερε.